Wat een fantastisch weekend!!  Gooh, ik heb er zooooo van genoten, zo zou het ieder weekend moeten zijn.

Zaterdag zijn we naar Roubaix geweest en dan nog naar Rijsel.  Maar eerst Roubaix dus, naar Mc Arthur Glenn, iets in de trant van Maasmechelen Village.  We waren er al om 10 uur omdat we er echt een hele dag wilden van maken.  ’t Was nog lekker rustig daar, dus super om te winkelen, geen lange rijen of zo.  Noureddine kleren gekocht voor de zomer, ikke sportschoenen voor Branko, lekker door de ‘village’ geslenterd en genoten van de zon.  Rond 1 uur zijn we dan doorgereden naar Rijsel.  Wat een verademing, ‘k weet nie, er hangt daar altijd zo een sfeertje, weet echt niet wat het is.  Soit, eerst iets gaan eten in de McDo en dan rondgelopen, rondgelopen en nog eens rondgelopen.  Amaai amaai, ik was echt kapot ’s avonds.  Maar vind het gewoon een zalige stad.  Echt megagroot om de shoppen en ook veel andere winkels dan hier in België.  H&M en C&A en dergelijke zijn er ook wel, maar ook nog andere die we hier niet kennen.  In ieder geval, mijn ventje was in een romantische bui (hm) en heeft me de hele namiddag lopen knuffelen.  ’t Was op de duur superdruk, we hebben ons dan maar op een terrasje gezet in de zon (zalig!!!) en gewoon genoten van alles om ons heen. 

Toen we daar de vorige keer waren heb ik lekkerste wierookstokjes ooit gekocht en ik wou die persé terug hebben, maar eerst vonden we dat winkeltje niet.  Ondertussen bij Lush nog bruisballen gekocht (heb er al ene geprobeerd, Jasmijn, amaai zeg, ik was precies een wandelende jasmijnboom, om maar te zeggen dat ze heel lekker ruiken).  Per toeval heb ik dan toch mijn wierookstokjeswinkeltje gevonden en mijn dag was goed;-)

Soms denk ik echt dat ik op mijn voorhoofd heb staan: ‘maroc lover of arab lover, of bruintjeslover of zoiets.   Pfff, wat is dat toch, zit ik ene minuut alleen, heb ik er direct ene aan mijn been.  Grrr.  Noureddine moest heel dringend naar de wc en ging in de ondergrondse parking op de markt op zoek naar een wc.  Ik bleef bovengronds en ging aan de fontein zitten, waar het stikte van de mensen. 

Ik zit daar nog geen 15 seconden, komt er zich daar ene naast me zetten, ‘bonjour, ça va’.  Pff, als openingszin kan dat tellen moet hij gedacht hebben.  Verkeerd gedacht manneke!  Ben recht gesprongen alsof ik een alien gezien had en heb het hazenpad gekozen.  Gelukkig bleef hij zitten, denk dat ie een beetje verschoten was van mijn reactie.  Chance da de mijne dat niet in de gaten had, anders zat het er weer tegen.

Neen, maar echt, waarom heb ik dat nooit met Belgen???? (ja, die ene keer in Sluis, maar die was gewoon 70 jaar, bweuk).   Altijd de gekleurde typetjes;-)  Denk echt dat ik iets moet uitstralen…

Maar in ieder geval, we hebben er zo van genoten, ’t was echt een superdag, rondslenteren, eten, drinken, shoppen en mekaar graag zien haha.

Akin stuurde me ’s avond nog een bericht: canim, please, take your everything (tja, zijn engels) and your children and come to me.  Yeah right.  Alsof dat zo makkelijk gaat manneke!  Heb er niet op gereageerd en heb ook niet meer gehoord, gelukkig maar!  Het mag stoppen, mijn gevoelens weer beetje in de plooi…

Gisteren was de zon nog uitbundiger dan zaterdag en mijn gevoel zo mogelijks ook.  ’s Morgens wakker geworden onder een stralende zon en fluitende vogels, geen betere manier om opgewekt op te staan.  Ik was dan ook al van ’s morgens vroeg het zonnetje in huis (allee, ’t is te zeggen…) eerst beetje gewerkt thuis (afwas en was plooien en zo, moet ook gebeuren hé), maar tegen een uur of twaalf waren we al onderweg naar zee.  Mmm, het was zaaaaaaaaalig.  En zo lekker warm!  Eerst een lange strandwandeling gemaakt, dan een beetje geshopt (maar niets gekocht, had de zaterdag al heel erg goed mijn best gedaan), een ijsje gegeten, iets gaan drinken en dan op de pier gelopen, en ons daar gewoon op een bankje in de zongezet, genieten van de zee en de warme zon en mmm, lekker kussen met mijn habibi en ons van de mensen geen zier aantrekken.  

Om maar te zeggen dat ik van mijn weekend met volle teugen heb genoten!

12-03-2007 om 08:53 geschreven door Tam

Joepie, nog één dagje werken en dan is het alweer weekend!
De kinderen zijn bij hun vader in 't weekend, dus Noureddine en ik gaan profiteren van 'ons' weekendje.
Zaterdag beetje shoppen in Rijsel, daar kijk ik echt naar uit.  Rijsel is zo'n gezellige stad, echt fantastisch.  En ik ben een etentje beloofd, en daar komt manlief zeker niet onderuit hoor
Zondag belooft een mooie lentedag te worden, misschien trekken we dan wel eens naar zee.  Is lang geleden en kan heel veel deugd doen, een strandwandeling en dan een terrasje doen.  Mmmm, zie het al helemaal zitten...  Dat kan niet anders dan een fantastisch weekend worden.  We genieten daar zo met volle teugen van, een beetje tijd voor ons tweetjes, lekker doen waar we zin in hebben met alleen maar aandacht voor elkaar.  Zucht

Gisteren was ik zooo opgefokt de hele dag.  De hele dag schrik dat Akin me weer zou bellen, maar gelukkig was dat niet zo.  Met Chantal herinneringen zitten ophalen over onze periode in Turkije.  Goh, dat was toch fantastisch.... 
Maar ja, back to reality, da's voorbij en wat ik nu heb is op z'n minst even fantastisch  
Mijn ventje is gewoon super, ik zie hem zo ongelooflijk graag dat ik hem wel zou kunnen opeten

In ieder geval, vandaag voel ik me veel rustiger.  Ik hoop dat ik het zo kan houden. 
Heb nochtans niet goed geslapen.   Pff, onze buurman heeft weer z'n kuren gekregen, hij vond het nodig om zijn hele huis op stelten te zetten.  Ik lag net in mijn bed en hoorde de hele tijd een soort gebonk en iemand die heel luid aan 't praten was.  Omdat het niet de eerste keer is dat dit gebeurd, had ik al snel door dat het die weirdo van nextdoor was.
Ok, dan maar opgestaan, ramptoeristje spelen
vriendin van weirdo was aan 't schreeuwen, liep van de keuken naar de badkamer.  Weirdo daar achteraan (in zijn onderbroek, bweuk).  Ik kan door mijn venster boven 'binnenkijken' in hun keuken en badkamer, 't is te zeggen, je kan silhouetten zien en zo want het raam in de badkamer is van een soort melkglas. 
Dus hij daar ook binnen, eerst smeet hij met 't een of ander wasrek in haar richting en dat moet haar geraakt hebben want ze schreeuwde heel erg luid en begon onbedaarlijk te huilen.  Dan heeft ie zich op de grond gesmeten en maakte zo een soort van king kong geluiden, oerschreeuwen of zo, en dan begon ie weer met vanalles te smijten en te schreeuwen en heel luid te huilen, jeetje, ik was ervan verschoten, die gast is echt niet goed snik in zijn hoofd.  En zij deed lustig mee en vluchtte toen uit de badkamer.  En hij daar weer achter.  Toen werd het plots heel erg stil en eigenlijk was ik niet op mijn gemak, want ik denk dat als hij zo'n 'aanval' krijgt, dat hij wel in staat is om domme dingen te doen, brrrr, 't zal je vent maar wezen zeg!!!
Deze morgen toen ik vertrok lag hun wasrek aan de voordeur
Je zou haast gaan denken dat ik in de meest gore buurt van de stad of zo woon, maar neen hoor, 1 weirdo is genoeg.

Maar goed, op naar 't weekend dus!

09-03-2007 om 10:14 geschreven door Tam

Maandagavond kreeg ik telefoon van Akin, mijn grote Turkse liefde.  Ex-liefde…

Al bijna 3 jaar zijn we uit elkaar, 3500 verre kilometers uit elkaar, ben ik met vallen en opstaan verder gegaan met mijn leven, heb ik een nieuw leven en een nieuwe liefde opgebouwd, ben ik wel terug gelukkig geworden.

Onze breuk was pijnlijk, ik hield zielsveel van hem, had alles voor hem over, maar hij had slechte vrienden, ging van lieve jongen naar agressieve drugsverslaafde.  Ik heb ervoor gevochten, maar het lukte me niet meer om vat op hem te krijgen en onze relatie ging stuk. 

In al die tijd heb ik hem nooit meer gesproken.  Tot hij maandagavond een bericht naliet op mijn voice mail, vol emotie en genoeg om mij helemaal van de kaart te krijgen!  Heb het wel 20 keer beluisterd, zijn eens zo vertrouwde stem die ik me niet meer kon herinneren, stond op mijn voicemail.

Maar o help, ik ben nu getrouwd en ik wil/kan/mag geen contact meer met Akin, dat is een afgesloten hoofdstuk in mijn leven. Afgesloten in mijn hoofd…

Dinsdagavond terug seintelefoontjes, sms’jes, BEL ME AUB, IK WIL JE ZIEN, IK WIL MET JE PRATEN.

Shit, zal ik bellen, zal ik niet bellen, zal ik bellen, zal ik niet bellen, wel twee uur lang, zal ik bellen, zal ik niet bellen…

Toch maar mijn telefoon gepakt en hem gebeld.  Mijn hart bonkte in mijn keel, echt niet normaal. 

Hé Akin, ik ben het.

Hé Tamara, hoe gaat het?

Goed dank je en met jou?

Met mij ook goed, maar ben niet gelukkig.

Oh, hoe komt het?

Mijn vriendin is in België…

Je vriendin??? (wist natuurlijk wel waar ie ’t over had, maar deed alsof mijn neus bloedde)

Ja Tam, wallah, echt waar, ik mis je, wil het goed maken, kom je aub naar me toe? Please, please??

Sorry Akin, maar dat zal echt niet gaan, absoluut onmogelijk, olanaksiz…

Oh, waarom?

Evleyim, ik ben getrouwd, sinds mei vorig jaar

Stilte, een lange stilte…

Getrouwd? Ok. Met een Turk? Of een Duitser??  (hoe ie daar bij komt geen idee???)

Neen, met een Tunesiër

Oh, ok, ’t is warm in Tunesië (huh, zal van de shock zijn zeker???)

Mijn man woont niet niet in Tunesië, hij woont bij mij.

Oh ok, en waar is hij nu dan?

Werken

Ah, welk werk doet hij?

In de fabriek

Ok, en zeg eens, hij is toch goed voor jou hé?

Ja Akin, hij is goed voor mij

Dan ben ik blij. Maar kan je dan echt niet meer naar hier komen?

Neen, dat zal moeilijk gaan

Dan zal ik je nooit meer zien???

Waarschijnlijk niet.

Hij vertelde me dat het met hem ook goed gaat, hij woont alleen, in een studio met badkamer, hij was trots dat hij de badkamer zelf had geïnstalleerd en dat hij warm water had (voor ons zo logisch, voor hen niet zo vanzelfsprekend.)

Het gaat echt goed met me Tam, ik ben niet meer degene die ik geweest ben, het leger heeft me goed gedaan, ik heb er veel goeie vrienden gemaakt.  Niet de slechte vrienden die ik voorheen had, die waren gek.  En de meeste van mijn oude vrienden wonen hier ook niet meer.

Jij bent ook gek geworden Akin!

Ik weet het, sorry, echt…

Weet je Tam, het gaat goed, ik werk en ik zing

Wat? Zingen?

Ja, zingen, wacht…

Hij begint voor me te zingen aan de telefoon.

Ik schiet in de lach, jeetje, daar is die spontane jongen weer.

Akin, ik ben blij voor jou dat het goed met je gaat.

Ja, Tam, I’m good boy now, everybody say I’m good boy.

Da’s goed.  Ik ben blij dat het goed met je gaat.

Sorry Akin, ik ga je moeten laten, mijn man zal zo gaan thuiskomen.

Ok Tam, bedankt voor te bellen.

Doe vele groetjes aan C en S (mijn vriendinnen die bij me waren toen ik hem leerde kennen)

Geef een kus aan B en G, die lieve schatjes (mijn kindjes waar hij zo gek van was)

Doe de groeten aan je familie (ik denk het niet)  

En dan gisteren,

Ik was thuis in de namiddag.  Na de hele tijd in de weer te zijn geweest, strijken, koken, afwassen, mijn weblog installeren, beetje tv kijken, word ik me er ’s avonds van bewust dat ik mijn gsm al de hele namiddag niet meer gezien heb.

Dat ding zat nog in mijn handtas, met 6 gemiste oproepen, 1 van mijn collega en 5 van HEM.

Mijn hart begint op slag te bonken in mijn keel, SHIT SHIT SHIT, ik dacht dat ik er vanaf zou zijn, hij weet nu dat ik getrouwd ben, hij zal me wel met rust laten, yeah right, vergeet het!

Ik sta daar dus met mijn gsm in mijn handen als hij begint te flikkeren, ja, lap, daar is ie weer, Akin.

Ik neem op, hij zegt, Tam, bel me snel aub en legt de telefoon neer.  Grrr, ik haat het als hij dat doet!  Sommige trekjes zijn nog niet verleerd blijkbaar.

Ik bel dus terug

Hij zegt dat hij een probleem heeft en of ik hem kan helpen.  Ik hoor allerlei alarmbellen in mijn hoofd en ik denk, oh my god nee toch, wat heb je nu weer nodig?

Ik zeg: wat is er wel?

Tam, ik heb een probleem, mijn vriendin is in België, ik heb haar gebeld, ik hou nog zoveel van haar en nu vertelde ze me dat ze getrouwd is, wat moet ik toch doen?

Ik sta daar met die telefoon aan mijn oor, met verstomming geslagen, ik wist echt niet wat ik moest zeggen.

En hij weer: Tam aub, zeg dat het geen waar is, zeg dat je niet getrouwd bent, dat je gewoon naar mij terugkomt, aub, ik hou van je echt waar, ik zweer het, het deed me zo goed je te horen en ik besefte dat ik nog altijd verliefd op je ben.  Zeg aub dat het geen waar is en kom bij mij.

Ik zei dat het echt wel waar was, dat ik echt niet kon komen, maar hij wil dat blijkbaar niet aanvaarden.

Hij zei: jij slaapt vannacht bij hem en ik alleen.

Pfff…..

En toen heb ik gezegd: Akin, ik heb je 1000 kansen gegeven, ik heb me in alle onmogelijke bochten gewrongen om onze relatie te redden, maar het is me niet gelukt omdat jij er geen interesse meer in had.  En na al die tijd kom je dan terug op de proppen en verwacht je dat ik er nog ben.  Het is te laat Akin, echt, het is te laat, het spijt me.

Have a good life, was ’t laatste wat ie zei voor ie de telefoon dichtsmeet.

Pfff… ben er zeker van dat dit nog niet het laatste is wat ik van hem gehoord heb.  Dat beloofd.

Zal mezelf moeten beschermen want ik ben zo in de war.

Ik hou zoveel van Noureddine, ik wil en kan hem niet kwetsen.  En ben het zeker niet van plan.

Maar Akin, tja… da’s veel ellende geweest, ik weet het, maar toch…  Gelukkig misschien dat ie zo ver weg is, maar toch zal ik sterk in mijn schoenen moeten staan.

Küsen, kızan, kıran .

Seviyorum, bırakma diyen?

Sevdim çok sevdim…

Ama sen değerimi bilmedin!

yalanların beni tüketti.

Gelipte halimi gördün mü?

Elinle ateşimi hiç ölçtün mü?

Artık çok geç yalvarma,

Dönüş yok o yıllara,

Sazın, sözün de zamanda geçti

Pişman olmak için zaman geç artık

Güle güle sanada, artık bitti

Ardına bile bakma git, unut beni

Onheus behandeld, boos, gekwetst

Wie zei, ik hou van je, ‘k zal je nooit verlaten

Ik heb onnoemlijk veel van je gehouden

Maar je wist niet wat ik waard was

Je leugens hebben me kapot gemaakt

Maakte het je wat uit hoe ik me voelde?

Heb je ooit geweten hoe ik eronder heb geleden?

Het is te laat, smeek niet langer

Er is geen terugweg naar die jaren

’t is te laat voor woorden

Spijt komt te laat

Ik zeg je vaarwel, het is voorbij

Ga zonder achterom te kijken, vergeet me.

08-03-2007 om 09:57 geschreven door Tam

Het is me gelukt!  Mijn eigen weblog!
Mijn leven delen met de rest van de wereld!
Al mijn geluk, verdriet, frustraties en belevenissen van me afschrijven en mijn herinneringen bewaren.

Welkom en veel leesgenot!

07-03-2007 om 14:24 geschreven door Tam