Ik ben Thoper
Ik ben een man en woon in Oostkamp (België) en mijn beroep is naar school gaan.
Ik ben geboren op 02/01/1996 en ben nu dus 29 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: paardrijden.
15-06-2007
jack russell overleeft sprong aan 120 uit auto
Jack russell overleeft sprong aan 120 uit auto
De driejarige jack russell Laila uit het Nederlandse Sneek heeft een sprong uit een 120 kilometer per uur rijdende auto op de snelweg overleefd meldt De Telegraaf.
Jan Duizendstra, een wespenverdelger uit Sneek, nam gisteren bij wijze van uitzondering zijn hondje Laila mee. "Meestal laat ik haar thuis bij mijn kinderen, want ze is als de dood voor auto's. Maar omdat die er nu niet waren, mocht ze mee. Ze zat achterin mijn bestelbusje."
Op de snelweg A7 tussen Joure en Sneek, op weg naar huis, hoort Duizendstra plotseling een klik. "Alsof mijn achterdeur openvloog. Toen ik in mijn spiegel keek, zag ik tot mijn ontzetting Laila met haar hondenriem nog om over de snelweg rollen en tollen. En allemaal auto's die de meest gevaarlijke capriolen moesten uithalen om haar te ontwijken."
Bij de dierenarts bleek de schade mee te vallen. De hond had een scheurtje in zijn bekken, wat bloeduitstortingen en schaafwonden. Duizendstra is dolgelukkig. "Ik begrijp nog steeds niet hoe ze die deur openkreeg."
Nero, Al bijna anderhalf jaar voorbij, maar nog steeds hoor ik de laatste woordjes die ik tegen je zei. Ik vecht tegen mijn tranen, elke dag weer, Maar de pijn wordt alleen maar meer overal zie ik honden lopen, maar geen een kan er tippen aan jou, lieve grote boef, weet dat ik ookal ben je er niet meer, zielsveel van je hou. ga nu maar lekker met je vriendjes stoeien in het bos, en vergeet onze belofte niet,ooit zullen we weer samen zijn, just you and me,want onze liefde was en is ment to be! je krijgt ook een dikke knuffel van noa
Een hond, niet te groot en niet te klein, Het moest wel een pekineesje zijn. Als puppy, kwam hij bij ons aan, Kon amper op zijn pootjes staan. Je kon nauwelijks zien wat de voorkant was, Maar wij waren met hem in ons sas. Met zijn platte neus en grote staart Werd hij voor ons heel veel waard. 15 jaar is hij bij ons gebleven, heeft ons veel liefde en trouw gegeven. Was ik verdrietig of was ik blij, Hij troostte en deelde de vreugde met mij. Kwam ik binnen in een leeg huis, Dan was er altijd iemand thuis. Hij rende achter zijn piepbeesten aan, En bleef afwachtend voor de koelkast staan. Hij wist precies hoe laat het was Voor een wandeling en een plas. Hij gaf je blindelings een poot En kroop dan lekker op je schoot. Zijn harde snurken, namen wij voor lief Al leek het wel een stoomlocomotief. Ik heb nog steeds je foto hangen Want geen andere hond, kan jou ooit vervangen
Wist je dat een olifant 60 kilo kaka per dag laat. Wist je dat er een worm bestaat die wel 3,5 meter lang kan worden. Wist je dat de kat aan zijn voorpoten 5 nagels heeft en aan zijn achterpoten 4 nagels. Wist je dat de strepen van een zebra voor verkoeling zorgen. Wist je dat de kleinste vis ter wereld maar 8mm is. Wist je dat zeepaardmannetjes zwanger kunnen zijn. Wist je dat dolfijnen ook slapen maar wel op het oppervlakte van het land daar slapen ze op één zijde. Wist je dat er dieren bestaan met meer dan twee ogen bv. de krabspin heeft 8 ogen en de honigbij heeft 5 ogen. Wist je dat een manetjes bij niet stekt maar alleen een vrouwelijke bij steekt. wist je dat paarden maar op één teen lopen. Wist je dat er vissen zijn die in winterslaap (droogteslaap) gaan.
De koala of koalabeer (Phascolarctos cinereus) is een buideldier uit de familiekoala's (Phascolarctidae) die voorkomt in het oosten van Australië. De Griekse woorden φασκολος en αρκτος betekenen respectievelijk "buidel" en "beer". Het Latijnsecinereus betekent "askleurig".
"Koala" komt uit het Dharuk, een uitgestorven aboriginaltaal die rond Sydney
werd gesproken. Het zou zoiets betekenen als "drinkt niet", verwijzend naar het feit dat de koala zelden drinkt (zie onder). De koala, zoals vele andere inheemse Australische dieren, speelt een belangrijke rol in de aboriginal-mythe over het ontstaan van de wereld.
Koala's komen voor in de vier oostelijke deelstaten van Australië, Queensland, New South Wales, Victoria en South Australia. De oorspronkelijke populatie koala's in South Australia was aan het begin van de twintigste eeuw vrijwel uitgeroeid, maar door het uitzetten van koala's uit Victoria in de deelstaat zijn er nu weer verschillende populaties in het zuidoosten van South Australia, waarvan de grootste op Kangaroo Island. De zuidelijkst voorkomende koala's (ondersoort P. c. victor) zijn de grootste. Het mannetje weegt zo'n 12 kilo, het vrouwtje 8 kilo. In het noorden wegen koala's bijna de helft minder. Zuidelijke koala's hebben een dikkere vacht dan die in het warmere noorden. De kleuren van de vachten variëren sterk per individu en worden lichter naarmate koala's ouder worden, maar de meeste zijn grijs met wit op de kin, borst, voorpoten en romp. Koala's hebben een korte staart, die geen functie lijkt te hebben.
Wist je dat een hond geen verkoudheid kan krijgen?
Op de vraag of je hond jouw verkoudheid kan overkrijgen is het antwoord eigenlijk heel kort. Nee. Honden worden niet besmet door de virussen die bij de mens verkoudheid kunnen veroorzaken. Je hond kan wel een infectie krijgen die het strottenhoofd, de luchtpijp en de bronchiën kan aantasten.
Als de bovenste luchtwegen worden geïnfecteerd kan de hond gaan hoesten en niezen. Hoesten is op zich helemaal niet erg. Hoesten is een natuurlijke reflex om de luchtwegen vrij te maken.
Als je hond een druipneus heeft en veel en abnormaal hoest neem dan meteen contact op met de dierenarts.
Andere 'menselijke' ziektes kan een hond eventueel wel overkrijgen. Bijvoorbeeld infectieziektes zoals tuberculose. De hond kan ook streptokokkeninfectie meedragen zonder zichtbare symptomen.
Ook als er iemand in het gezin last heeft van roodvonk, acute gewrichtsreumatiek, ontstoken amandelen of door pneumokokken veroorzaakte longontsteking moet je ervoor zorgen dat de hond ook een antibioticakuur krijgt.
Donderdag was er een documentaire op Canvas over olifanten. Men onderzocht daar hoe het kwam dat er steeds maar meer dodelijke aanvallen van olifanten op mensen waren. Hoewel ze toch alom bekend staan als lamme goedzakken keren steeds maar meer olifanten zich tegen hun verzorgers of zelfs onbekenden. Er waren gruwelijke beelden te zien op de documentaire: je zag vertrappelde lijken, een man die letterlijk platgeduwd werd... Ik vond dit ergens een beetje spijtig want ik vrees dat veel mensen enkel zullen onthouden wat een agressieve dieren de dikhuiden wel zijn. En dat was de pointe niet. Er werden verschillende oorzaken voor de agressie aangehaald: oorspronkelijk dacht men dat hormonale schommelingen in de stieren ervoor zorgen dat zij agressiever werden. Echter, niet alle olifanten vallen aan. Waarschijnlijk is ook het feit dat de territoria van de olifanten steeds maar kleiner wordt en zij op mensenterrein moeten gaan zoeken naar eten een verklaring. Maar de documentairemakers maakten nog verdere, gewaagde, veronderstellingen. Olifanten zijn dieren die moeten leren hoe te leven als olifant, hun instinct speelt een veel mindere rol dan bij de meeste andere dieren. Ook zijn zij erg gevoelig. Een kudde kan jaren rouwen om een overleden kalf, en zal steeds terugkeren naar de plek van overlijden. Onderzoekers denken dan ook dat olifanten, net als mensen, kunnen lijden aan posttraumatische stress. Van één killer-olifant was geweten dat zij zeer waarschijnlijk getuige was geweest van de moord op haar moeder. Daarna was het jong meegenomen om in het circus mee te draaien, maar op een bepaald moment moeten de traumatische ervaringen terug bovengekomen zijn. Er was ook een groepje mannelijke olifanten die systematisch neushoorns aanviel en vermoordde. Bleek dat dit allemaal wezen waren: hun ouders waren gedood door parkwachters in het kader van populatiecontrole. Zij hadden geen voorbeelden gehad, hadden nooit geleerd wat het betekent olifant te zijn. De oplossing was hier het uitzetten van een aantal goed gesocialiseerde mannetjes: zij hielden de wildebrassen onder controle.
Een aantal keren werd in de documentaire het aangrijpende beeld getoond van een olifantenbaby die naast haar pas geschoten moeder stond.
Dat chimpansees stokjes gebruiken om termieten uit hun nest te peuteren of stenen om noten te kraken wisten we al langer. Maar nu blijken ze ook zelfgemaakte speren te gebruiken om galago's te vangen. Ze maken de speren zelf door takken van bladeren te ontdoen en de punt te scherpen met hun tanden. Een grote ontdekking, want het gebruik van wapens om prooien te doden werd als een unieke eigenschap van de mens gezien. Leuk detail op deze vrouwendag is dat alleen vrouwelijke chimpansees en hun jongen de speren maakten. Men denkt dat ook bij de mens de vrouw een belangrijke rol heeft gespeeld in de evolutie van het werktuiggebruik.
.jpg)
