Zondag speelden we de laatste voorstelling van Seussical, voor alweer een uitverkochte zaal. Het was een zwaar, maar erg leuk weekend. Na die laatste voorstelling zijn we met de hele bende beginnen opruimen en daarna zijn we nog iets gaan eten. We waren met zoveel dat we tot op de straat zaten! Bijna iedereen van de cast was er, er waren enkele mensen die nog ergens naartoe moesten die avond.
Mijn vriendin, met wie ik meereed die avond, en ik zouden niet te laat naar huis gaan, we moesten de volgende dag en ik zou na het etentje nog even langs mijn vriend gaan.
We namen afscheid van iedereen, en daarbij vloeiden de nodige traantjes. Je hebt meer dan een jaar met die mensen samengewerkt, je hebt samen naar de voorstellingen geleefd, en plot is het over. Je weet dat je de meeste van deze mensen nooit meer zal terugzien en dat is een vreselijke gedachte!
Iedereen heeft een programmaboekje gekregen, dat we dan konden laten rondgaan en waar iedereen dan een klein tekstje in kon schrijven. We hebben natuurlijk ook heel veel foto's en binnenkort komt er ook een DVD die we allemaal krijgen. We hebben dus wel heel veel herinneringen, maar dat is natuurlijk niet hetzelfde.
Het gemis en de heimwee naar het theater en de repetities met de cast noemt men 'het zwarte gat' en is iets waar elke acteur door moet. Na een tijdje vind je wel een nieuwe uitdaging, maar de mensen met wie je zo'n goede band hebt opgebouwd blijven voor altijd in je hart!
