Zoals dus gezegd; de laatste tijd zeggen meer mensen mij dat ik minder moet nadenken over alles, minder moet analyseren en vooral ook veel minder sorry zeggen voor het feit dat ik mezelf ben. Als ik goed nadenk (op momenten dat het moet en kan) besef ik nu, na een slapeloze nacht en dus veel tijd, zijn we er dan. Ik moet leren van gelukkiger te zijn met wie ik ben en de dingen gewoon te laten gebeuren, zonder ze te willen veranderen. En me niet zo vast te klampen aan alles of niet alles zo persoonlijk te nemen... Dat dat mij gelukkiger gaat maken. Alles is natuurlijker wel gemakkelijker gezegd dan gedaan, maar we moeten ergens beginnen zeker? Ook als het loslaten van bepaalde mensen daar bij hoort, maar  leren leven met zij die oprecht om mij geven. Elke dag een nieuwe poging om het beter te doen