Hallo, ik zei dat ik hier nieuw ben en dat er meer zou volgen, wel hier ben ik. Op het moment dat ik dit aanmaakte kampte ik met een serotonine syndroom en kon gewoon niet schrijven.

De hoofdreden dat ik dit blog aanmaak is dat ik aan den lijve ondervonden heb dat dokters, psychiaters, ... onverantwoord veel anti-depressiva, anti-psychotica ... voorschrijven.

Anti-depressiva en anti-psychotica worden voorgeschreven alsof het snoepjes zijn, om te kunnen slapen, om te kalmeren ... in de meeste gevallen is er totaal geen sprake van depressie of psychoses. Het is onverantwoord deze medicatie te ge(mis)bruiken voor andere doeleinden dan waar ze voor dienen en dit niet onder toezicht van enige dokter of een opname in het ziekenhuis. 

Zelf ben ik beginnen nadenken toen ik een SSRI voorgeschreven kreeg, voor een zogezegde depressie (ik voelde me gewoon 'down', had geen depressie, de pscychiater ging er van uit dat ik een depressie had zonder enig onderzoek), de psychiater die me dit voorschreef wist dat ik Tramadol nam. Een SSRI in combinatie met medicatie als Tramadol leidt in de meeste gevallen tot een serototine syndroom. Ik heb het syndroom gehad en deed en zei dingen die de zotste verbeelding te boven gaan. 

Ik had nog het besef dat ik dit niet was, heb de Tramadol zelf afgebouwd. Dit omdat elke psychiater in verlof was, het was net voor het verlof dat mijn medicatie schema veranderd is. 

Met de hulp van mijn huisarts, apotheker, vrienden, ... heb ik dit overleefd.

Toen begon ik te denken aan mensen die er alleen voorstaan. Wie helpt hen? Niemand. Ze draaien zot als een tol en plegen in het ergste geval zelfmoord.

Vandaag zit ik nog steeds met medicatie die ik niet zou moeten nemen, maar afbouwen gaat niet zomaar, maar er is hoop, na 44 jaar heb ik een psychiater gevonden die denkt alvorens te handelen.

Ik hoop dat ik een hulp kan zijn voor mensen met hetzelfde probleem. 

Ik schrijf meer later.