Op een dag

Ik vond vandaag achterin mijn kast een roothooftcaramel. Van toen we er samen nog van smulden. Van toen jouw smaak zich in mijn mond vermengde met de smaak van karamel. Van toen die smaken samen mij helemaal deden smelten. Ho wat mis ik die tijd. Wat mis ik jou. Dat heb ik vandaag ook luid gezegd op het werk. Er loopt VanAlles mis dat niet zou mislopen met jou. En toen zei ik hoe hard ik je mis. Voor de eerste keer bleven de tranen mooi achter mijn ogen en hoefde ik niet weg te rennen naar toilet voor een tsunami aan verdriet. Ik hield me sterk. Maar dat betekent niet dat het gemis minder erg wordt. Integendeel... en geen mens die snapt wat ik allemaal mis aan jou...