Om te beginnen: dit is een fictieve blog! Wij zijn leerlingen van het zesde middelbaar die voor een project een blog over ons adoptiekindje moeten maken. Alle ervaringen die hierin geschreven worden zijn fictief.
Theo Maximus is ons zoontje die we tegen de zomervakantie gaan adopteren. Hier is een korte beschrijving over hem:
Theo is 10 maanden oud en is geadopteerd uit Griekenland. Zijn ouders zijn omgekomen in een aardbeving die zich plaatsvond in Griekenland, hierdoor werd hij vernoemd als een weeskindje. Theo is een gezonde baby zonder afwijkingen. Na de
vreselijke trauma die de aardbeving teweeg heeft gebracht, heeft Theo hierdoor
een klein affectie stoornis aangehouden. Dit is wel naarmate de tijd
herstelbaar. Theo kan moeilijk contacten leggen met anderen hierdoor
weent hij wel vaak. Dit wordt niet gezien als een groot probleem omdat verder
geen probleem gedragingen voordoet.
Na als deze kleine stoornissen die vrij normaal zijn bij een adoptiekindje is Theo sowieso een super-baby!
Eindelijk is het zo ver, we gaan hem zien! Die dag stapte we met veel enthousiasme het vliegtuig in. Met een lachje tot aan onze oren zijn we uit het vliegtuig gestapt en zo naar ons voertuig gegaan die ons tot het dorpje gebracht heeft. Daar bevond zich het weeshuis waar Theo verbleef. We konden het haast niet geloven dat hij over enkele minuten misschien al in ons armen lag. En daar was hij, hij had een donkere jeans met een wit hemdje aan. Dat gezichtje van hem toen hij ons zag vergeet ik nooit meer! Zo schattig en onschuldig, hij had nood aan affectie. We zijn een uur bij hem verbleven, Dilara (ons dochter) had al direct een speciaal band met hem. Zo zijn we een uurtje bij hem gebleven. Afscheid nemen was moeilijk, maar we konden onszelf troosten met de gedachten dat we hem over een weekje weer gingen zien en hij voor altijd bij ons gaat blijven :)
