Het was een bewogen week , na hun bad en de wandeling zijn de Goldens dus niet meer gaan wandelen , en net alsof ze voelden dat we ons niet lekker in ons vel voelden, waren ze hier allemaal heel rustig .
Onze poes "Choco" genoemd is namelijk gestorven, vergif luid het verdict . Een dag later moet er onze kanarie aan geloven, het beestje is in stilte ook naar de dieren hemel gegaan .
Veel mensen geven hun kids geen huisdier omdat ze er geen tijd voor hebben er geen tijd in willen steken . Of omdat ze het niet proper vinden, haar en dergelijke meer .
En ergens kan ik hen op dagen als deze ( bij een sterven ) geen ongelijk geven . De shock , het afgrijzen en vooral het verdriet die ermee gepaard gaat is niet te overzien bij kids .
Komt er nog naast dat Annelies met de tranen in haar ogen thuis komt van school , haar juf haar papa is onverwacht overleden . Ze vind het ontzettend erg dat ze de juf in haar verdriet niet kan troosten .
Als ik haar zeg dat de juf troost vind bij familie , kan dat haar nog niet gerust stellen . Het enige wat ze doet is Xeno meenemen voor een lange wandeling, huiswerk MOET nu maar even wachten, ze krijgt de tijd om haar gedachten en emoties te plaatsen .
Mensen die hun kids geen huisdier willen geven , krijgen wéér eens ongelijk, na haar wandeling met Xeno komt ze en stuk rustiger thuis . Neemt ze kleine Nina ( Yorkie) op schoot , en begint ze te praten over haar gevoelens tegen mij .
Al knuffelen en strelen van Nina zie ik haar stillekes weer in haar gewone doen geraken .
Het klopt wel wat ze zeggen, kids die huisdieren hebben , worden heel vroeg geconfronteerd met de dood , maar als ik zie hoeveel troost en liefde ze er ook bij vinden, dan vind ik een kind met een ECHT knuffeldier een rijk en gelukkig kind .
