Me, myself and I (Libanon-UNIFIL) Op deze aarden bol gezet onder de naam Koenraad, op internet kennen ze me als The Gecko en op het werk noemen ze me Westie.Mee tot hiertoe? Ben NIET geslacht en toch mannelijk. Geboren: JA, en wel op 14 sep 1967 te Gent. Ik ben getrouwd en hebben een spookje Chloé ( die nu na enkele jaartjes meer uitgegroeid is tot een spook). (And of course our black devil Yorko is living also with us). Beroep: ja inderdaad... en wel als gemotiveerde beroepsmilitair... En neen heren journalisten en politici... jullie breken me niet. Hobby's: Ja, natuurlijk heb ik hobby's
Zeer warm en drukkend vandaag. Gezellige drukkende 34°C op mijn bureau... Wens da iedereen eens toe... en nee, we mochten nie naar huis en we mochten nie in burger werken lol. Mijn voorbereidingen voor D-Day krijgen vorm. Bijna met alles klaar... op schema dus.
Tijdens het eten in de internationale mess valt de stroom uit... Zijn we wel enigzins gewoon maar toch.. duurt wat langer dan gewoonlijk en als ik buiten ben merk ik op dat er overal terug stroom is uitgezonderd daar waar de Office is. Ik bel de electricien op en op da moment moet hij de schakelkast bij de generatoren hebben opengetrokken want ik hoor plots... "Oh my God" there was a fire.... Blijkt een deel vuur te hebben gevat. Hoe da komt? Stel je voor da je thuis een bekabeling hebt... en zonder grote veranderingen te doen begin je steeds meer toestellen aan te sluiten... Op een dag gaan je kabels er ook wreed warm van krijgen... en als je pech hebt brand. Hier net hetzelfde... De eerste echte zeer warme dagen en iedereen zet zijn airco op diepvriesmode. Alsook zetten ze hier zonder verwittigen een drietal extra diepvriescontainers bij de keuken. In België berekenen ze of het net dat aankan... Hier proberen ze of het dit aankan.
Weer gaan lopen vanavond... warm maar het lopen gaat goed... Een info tussendoor.. Als je in Libanon gaat lopen... Blijf na het lopen niet te lang staan want het zweet loopt recht in je schoenen en kon ze uitwringen
Gister een half uurke vroeger gaan slapen, deze morgen een half uurke vroeger wakker... Zit echt wel op een vast slaapritme van 7uur.
Deze morgen half het kamp rondgereden om het één en het ander te doen... UN-vlaggen bestellen bij een Griek, Post afhalen bij een Libanees, Een Fluke meter gaan halen voor Tibnin bij de Electrical service. Vrij vriendelijke mannen eigenlijk... Mijn paar woorden Libanees zullen daar ook wel mee te maken hebben.
LMV gaan tanken... 72liter... Ben ik blij dat ik dit niet uit eigen zak moet betalen.
Even een tussenstop in de bar Offr bij de Indonesiers. "Een Belgische koffie?" vragen ze me. Daarna terug naar de "office".. Post sorteren, inschrijven en andere klaarmaken om te versturen naar Tibnin.
's Middags samen met de Kol gaan eten... eerste moment van de dag dat ik hem zie gezien zijn verschillende jobs. Ik hou het bij droge sla, tomaten en een kom soep... Niet dat ik dringend moet vermageren, het eten ziet er niet uit vandaag. Als ik buiten ga zie ik een paar Italianen die ik met niet veel kracht moest overtuigen dat het weer lekker was. Ze geloofden me direct en zijn buiten de compound gaan eten, me bedankend om hun leven te redden
Namiddag terug naar de post. Aangezien ik een vriendelijke Belg ben kan ik makkelijk eens een brief voor buiten UNIFIL laten versturen zonder daarop te moeten betalen...
Verder alles in gereedheid brengen voor D-Day... zodat de achterblijvers zich niet te veel moeten aantrekken en alles vlotjes verloopt.
Deze avond vergeten eten... oeps... Dan maar noodrantsoen op de kamer... Krakkotten met ansjovisjes.
Was lekker maar... DORST DA GE DAARVAN KRIJGT LOL
Vanavond filmke kijken... zal de Transformers 2 worden.
Deze keer gaat de baas mee. (Aangezien we hier met steeds minder Belgen aanwezig zijn) Onze LMV is hersteld dus die kan ook worden omgewisseld.. Eens in Tibnin aangekomen lopen en vliegen om alles op tijd gedaan te krijgen in een paar uur.
LMV (overgave-overname), papieren voor de LMV, Srt, Shift, de was, de CIS'ers, de keuken, de ASE'er... dan vlug eten.... dan staat plots de Kol voor me en zegt me dat ik r u s t i g moet eten
Na alles in de jeep te hebben gestopt (hadden een grote keukenbestelling ) gaan we op weg naar At Tiri... Daar kijken we hoe de werken vorderen om onze Belgen een nieuw onderkomen te geven... NO COMMENT ON THIS ONE
Nationale feestdag... Iedereen een prettige feestdag gewenst
Weer een dag van rijden....
's Morgens naar onze collega's in Tibnin... Parade... bloemlegging voor onze overleden collega's in Libanon... recept met toast op de Koning.... en standing lunch... In de namiddag zijn er dan allerhande activiteiten. 16uur vertrek naar Beiroet om op de receptie van de ambassadeur aanwezig te zijn... (er zijn toch ook wel positieve punten aan mijn job moet ik toegeven ) MAAR....... ware het niet dat het niet loopt zoals het zou moeten lopen.... in plaats van het traject af te leggen in anderhalf uur worden het er vijf... Een klein beetje opstopping zorgen ervoor dat de delegatie aankomt wanneer de genodigden van de ambassade vertrekken... Toch worden we hartelijk ontvangen en blijven we toch een uurtje in de bijna zo goed als leeggelopen residentie van de ambassadeur.
Terug in Naqoura om 23uur en versleten eigenlijk van het zitten in de wagen.
Waauw vandaag al gedaan om 21:30uur.... een uur vroeger dan gister... Heb dus nog een volledige avond voor me
Deze morgen op een normaal tempo begonnen... Mijn kuisvrouw die weer nie is komen opdagen en benieuwd naar haar nieuwe reden van afwezigheid lol. Om 10uur met de Maj naar Tibnin... Zijn laatste zaken afhandelen voor hij definitief vertrekt naar huis. Ikke weer een dagje reapro en .... haartjes knippen... Onze plaatselijke kapper kijkt me terug aan met professionele blik... Ik zeg... as usual... hij tovert zijn tondeuse tevoorschijn en.... TE LAAT hij is vergeten een kop erop te zetten en daar gaan mijn toch reeds korte laatste haren.... Ik kom buiten als een paasei... Ken er eentje die thuis nie gelukkig zal zijn... Gelukkig heb ik nog een paar maand om het te laten groeien hé
Namiddag terug richting Naqoura... aangekomen nog vlug wat plaatselijke inkopen gedaan en dan.... inhaalwerk van de gehele dag... Reports, reports and reports.... Wauw... wat heb ik weer veel te lezen vandaag... en zonder prentjes
Heb deze week echt niet veel tijd gevonden .... al hebben jullie daar in Belgenland waarschijnlijk het gevoel dat ik meer op vakantie ben dan iets anders... Hierbij wil ik iedereen bedanken voor de leuke en warme berichtjes die ze hebben achtergelaten op mijn blog...
Thanks Cis Pedro André Philippe Marc en ook ons KWIMMEKE
Het zal er nog van komen hoor, ik zal iedereen nog te woord staan
MAAR EERST EN VOORAL WIL IK ME HIERBIJ OPENLIJK VERONTSCHULDIGEN.... MY FRIEND CISKE... I DIT NOT FORGET YOUR BIRTHDAY... I shifted the mail everytime and now I'm so late.... I dit think about it every day my friend...
The day that Lt CIARCELLUTO finished his tour of duty in Libanon.
Een dagje terug naar Beiroet om onze Lt af te zetten aan de luchthaven. Na een uitgebreid afscheid van iedereen die op dezelfde militaire vlucht zit gaan Wally en ik nog even Beiroet city bezoeken. Eerst even prijzen vergelijken in de Tax-Free shops in de haven. Waar is het verschil....... we weten het niet maar veel verschil zien we niet in prijzen. We eten wat lokale Libanese lekkernijen... en denken aan ons gewicht lol. Dan gaan we een kijkje nemen in het Nationaal museum van Beiroet... Wauw... Ik ben verwonderd... na al die sites in ermbarmelijke toestand te hebben gezien... waar eeuwen geschiedenis doorloopt en vergaat door onbezonnen bouwen en oorlogen zie ik hier in het museum dingen waar een handvol mensen heeft voor gevochten om dit stukje geschiedenis te vrijwaren... In de oorlog hebben ze alles beschermd in betonnen sacrofagen... hebben vele beelden de bombardementen overleeft en kunnen we nu genieten van hun pracht en praal. Een aanrader voor wie ooit in Libanon en in het bijzonder in Beiroet verzeild geraakt.
Terug in Naqoura... inhaalmaneuver van de papierwinkel... om 21uur nog een briefing en agenda voor de komende weken. Wauw.. Ik mag ook nog slapen tussen de dagen door Gedaan met werken om 22:30
Een morgen om te vergeten.... en wreed snel als het kan...
-Wil de nieuwe vlaggen van België, UN en Libanon ophangen en daar knapt het touw wel niet zeker... Heb den Andy van zijn werk moeten afhouden om me een handje te helpen om de vlaggemast neer te halen. -Ga met mijne fiets in leen om de post en breekt mijn pedaal af. -Eén van mijn belangrijke communicatiemiddelen weigert dienst -Mijn mailbox weigert nog open te gaan -Mijn SorT (da is om de straling te meten die men kan oplopen in operatiegebeid) heeft aan dat ie platte batt heeft... Hoe kan da nu... Ik heb hem amper twee maand geleden in ontvangst genomen -De airco in de kamer van de Kol weigert dienst en water alom in zijn kamer.
Tot hier mijn pech in de vroege morgen... Want we vertrekken met twee voertuigen naar Beiroet. Ik ga met de Maj naar Beiroet omdat hij op een receptie op de ambassade moet zijn... Ik heb vrij die avond. We gaan overnachten op hotel aangezien het te laat zal worden en we niet met één enkel voertuig verplaasing mogen bij nacht. Wally, Andy en de Lt gaan de nieuwe NCC oppikken... Hij landt vanavond. We zijn nog niet geheel weg of we merken dat de andere wagen platte band heeft... zal het dan nooit ophouden vandaag?
Ze beslissen de herstelling uit te voeren bij de lokale garage en wij rijden door.
Onderweg drie ongevallen gezien... Ik dacht al te zeggen zoals ze rijden dat het raar is geen ongevallen te zien. Drie dus... en gezien de trage snelheden liggen ze alle drie per toeval op hun dak
Aangekomen aan het hotel... de oprit van het hotel is al even chaotisch als de rest van het verkeer... Je moet oprijden, inchecken en dan op de hoofdweg in tegengestelde richting terug rijden om dan in de ondergrondse te kunnen parkeren Hier scheiden de wegen van de Maj en mezelf... Ik beslis af te spreken met de drie anderen die nog tijd hebben voor de Kol landt. Maar eerst even Beiroet op mijn eentje gaan verkennen. Ik neem de taxi... er is er geen momenteel. Dan maar met de VIP chauffeur van het hotel. 4x duurder dan de gewone taxi maar is een halfuur rijden in het doolhof van Beiroet dus de moeite om het toch te doen. Achteraan gezeten zie ik mijn leven voorbij flitsen. Rijden met één hand, gsm aan zijn oor, draaien, klaxoneren, remmen, lichtjes aanrijden, voertuigen uit verkeerde richtingen op je zien afkomen, met 6 auto's naast elkaar in een straat waar je denkt dat je er maar met twee door kan... Ben toch heelhuids aangekomen.
Na ongeveer een uurke te hebben rondgewandeld is het tijd om met de anderen af te spreken. Ze waren naar de Taxfree in de haven gegaan en zouden dan naar me toe komen. Ze hebben 3X rond het martelarenplein gereden en me dus 3x gepasseerd zonder dat de één de ander opmerkte. Winkelcentrum gaan bezoeken... Amai nie... een gouden raad... neem jullie vrouwen NIET mee naar het centrum van Beiroet... Of jullie mogen 4X 6maand hier blijven om de rekening te kunnen betalen. lol. Alle grote merken zijn er... We zijn een paar uurwerken gaan bekijken... Eentje koste maar 27.000.. maar ze hadden ook het standaardmodelletjeuuuuu. Da was wa minder in prijs... maar ik moest het niet horen hoeveel We zijn dan nog een paar gebouwen gaan bekijken...
Samen nog gaan eten bij de Italiaan aan gastronomisch prijsje en dan brachten ze me terug naar het hotel... Was eigenlijk nog niet moe en wou nog iets drinken in de bar... Als we zowiezo zijn waarom niet hé Ik vroeg een Whisky... al zolang geleden zeg . Vroeg hoeveel ik moest en keek hoe hij mijn 13$ in zijn kassa stak Ik genoot er dubbel zo lang van en toen hij vroeg of ik nog eentje wou bedankte ik vriendelijk en weg was ik...
Vandaag Tibnin dag... Samen met de Lt in zijne pickup. Ikke beetje misselijk onderweg Na een uurke in Tibnin was ik er al terug door... Vanavond mee uitgenodigd om iets te gaan eten met de Officieren. drie franse kol (waarvan een Dr) een Cdt en een Kapt vergezellen ons (De Maj, Lt en ikke dus) Het is een gezellig onderonsje en er wordt enorm veel gelachen. Goed gegeten op zijn Libanees... een tafel vol met lekkernijen dus. Tussendoor leren water pijpen Dr vertelde me dat de waterpijp nog ongezonder is dan een gewone sigaret... staat makkelijk een half pakje tot een pakje tegenover 1waterpijp... Zegt genoeg zeker. Maar bijne iedereen rookte ervan aan tafel. De elektriciteit valt regelmatig uit, wat een gewoonte begint te worden wanneer in Libanese middens. Bijna iedereen heeft een electrogene groep staan in geval van. Iedereen betaald zijn deel en op dat moment zegt de Kol Dr dat het een traditie is bij de franse marine dat wanneer een ondergeschikte mee uitgenodigd wordt hij niet betaald. En iedereen was direct akkoord... Ook ik
Weer een warme dag in het vooruitzicht. Temperaturen zijn vanaf 's morgens al redelijk hoog.
Drukke dag vandaag. Terwijl ik de interne zaken in de office regel wacht ik op de kuisvrouw. Deze keer is ze toch op tijd. Werk genoeg voor haar aangezien de badkamer voor de nieuwe ncc af is en er redelijk wat stof en vuil ligt. Nieuwe manier gezien om te kuisen. Je opent de douchecabine, neemt de sproeier en hupla... muren, plafond venster wasbak en wc... en natuurlijk ook de vloer worden afgespoeld. Ondertussen gezien dat, nu er water loopt, de douchebak afloopt naar de verkeerde kant. Gelukkig zie ik in de namiddag de verantwoordelijke. Nog geen uur later komen Libanese werkers de zaak weer uitbreken. (Met dank aan de kuisvrouw voor het geleverde werk deze morgen) Blijkt dat ze het wisten en daarenboven de douchebak voorzien was van regelbare poten onderaan... begrijp die mannen toch niet. Ik moet ondertussen de herstelde pc van de NCC gaan afhalen en wil met de jeep wegrijden... staat er een electrisch golfwagentje van de werknemers ervoor. Ik vraag hen het karretje weg te nemen of me ermee te laten rijden. Ik dus door Naqoura met de golfkar... Een witte flits met een beige vlek erop voor de insiders Tussendoor zijn de koks uit Tibnin aangekomen om op de Farewell receptie van de twee stafofficieren te helpen. Belegde broodjes en warme hapjes zullen worden gegeven. Dit alles gaat door op een mooie locatie van de Irisch pub. En ja... Ieren zwaaien daar de plak. Er is veel volk aanwezig. Zelf de franse tweesterren generaal X. de Woillemont. Om 00:30 beslis ik het licht uit te doen en in mijn bed te kruipen
Deze morgen wil ik mijn mail nog eens doorlopen ... geen internet op de kamer... Schijnt da je moe betalen indien je dit wil en den deze had da wel nie vergeten maar aangezien je met twee moet zijn om buiten te kunnen en da nie lukte werden we afgesloten... Na betaling is het terug in orde gekomen.
Vanavond voetbal ... Irich pub doet speciaal zijn deuren open om iedereen toe te laten de match te volgen. Wij beslissen eerst een hapje te gaan eten vooraleer te kijken.. Food was good and the match excelent. Had a nice evening.
Vandaag effe naar Tibnin LMV gaan omwisselen en hopen dat ze in de dagen die komen het probleem airco opgelost krijgen... Begint warm te worden... vervang LMV... amai da beest is afgeleefd... alles die binnenin een beetje op luxe lijkt is zowat afgebroken. De zetels zijn precies gegoten uit beton... lol... We zijn in ieder geval heelhuids terug in Naqoura aangekomen.
Benodigdheden: militaire kledij, bottines, een pet, water, een rugzak met min 10kg bagage (ik haal nooit iets uit mijn rugzak dus was het 17,4kg ), goede moed, uitgerust zijn.
Zo is mijn dag eigenlijk begonnen. Wally en ik hebben ons ingeschreven om de "Dancon March" te doen. Is een parcour van 20km hier in het kamp. De Denen zijn de uitvinders hiervan en alles is zeer goed georganiseerd. Alles is in het kader van UNIFIL en de samenwerking tussen de verschillende landen.Tweemaal dezelfde tour maar met "New Land" erbij zorgt dat er wel voor dat het zeker niet saai wordt. Na ons deel te hebben ZELF betaalt, met dank aan Bxl die dit niet in het kader van operationaliteit zien, zijn we erop los getrokken. De eerste tour gaat vrij vlot, afgezien van de 40°C die ons doen zweten dat het niet mooi meer is... spijtig genoeg moet Wally het opgeven na tour één... Zijn energiepeil was zero point zero nadat hij boven in New Land is aangekomen. Het is een stijle helling van 45° en ongeveer 250meter lang. (eerste deel toch). Hij was de dagen ervoor ziek geweest en dit was er teveel aan. Nog samen tot beneden gegaan en dan alleen verder. Zo te zien was ik bij de laatsten, temeer het gros om 08uur is vertrokken en wij maar om 09:20uur. De laatste tour dus alleen, oortjes in en muziek luid genoeg om tandje bij te kunnen steken. Alles gaat vrij vlot... dan kom ik terug aan de helling... nog nooit zo snel mijn benen voelen leeglopen. Ik heb toch al redelijk wat marsen gedaan, weet hoe ik me moet houden enz... maar dit nog nooit. De zon brand gewoon door alles heen, de steile helling heeft geen zuchtje wind en er is nergens schaduw. Ik zag echt zwarte sneeuw. Ik kreeg mijn benen gewoon niet vooruit en moest steeds stukken van 5meter doen en rusten. Ben op sleeptouw genomen door Deacon, een Deen die ik al een paar keer was tegengekomen vandaag. Samen zijn we boven geraakt. Was niet ver van het punt om op te geven deze keer. Eens boven nog een majoor uit Qatar meegenomen. Hij vloekte op de persoon die het parcour had uitgestipelt en zei dat ze in zijn land daarvoor het doodvonnis zouden uitspreken. (Alles is vlak bij hen lol) De rest ging vlot nu.. alleen nog dalende en vlakke stukken. Aan de aankomst worden onze rugzakken nog eens gewogen. Die van mij 18,2kg... Niet moeilijk... Hij is doorweekt van het zweet en ben zeker liters verloren terwijl ik onderweg toch meer dan 6liter heb gedronken. Er was dan ook geen enkel plekje van mijn kledij die niet doorweekt was. Voelde zelf het zweet langs mijn benen in mijn kousen lopen. We hebben het alle drie gehaald. Thank's guy's...
Joepie... this weekend...
Namiddag terug naar de post. Aangezien ik een vriendelijke Belg ben kan ik makkelijk eens een brief voor buiten UNIFIL laten versturen zonder daarop te moeten betalen... 
Dan maar noodrantsoen op de kamer... Krakkotten met ansjovisjes.
Was lekker maar... DORST DA GE DAARVAN KRIJGT LOL
Vanavond filmke kijken... zal de Transformers 2 worden.
Vandaag terug Tibnin dag.. 
NO COMMENT ON THIS ONE 
)
Toch worden we hartelijk ontvangen en blijven we toch een uurtje in de bijna zo goed als leeggelopen residentie van de ambassadeur.
hij is vergeten een kop erop te zetten en daar gaan mijn toch reeds korte laatste haren.... Ik kom buiten als een paasei... 
Benodigdheden:
