Me, myself and I (Libanon-UNIFIL) Op deze aarden bol gezet onder de naam Koenraad, op internet kennen ze me als The Gecko en op het werk noemen ze me Westie.Mee tot hiertoe? Ben NIET geslacht en toch mannelijk. Geboren: JA, en wel op 14 sep 1967 te Gent. Ik ben getrouwd en hebben een spookje Chloé ( die nu na enkele jaartjes meer uitgegroeid is tot een spook). (And of course our black devil Yorko is living also with us). Beroep: ja inderdaad... en wel als gemotiveerde beroepsmilitair... En neen heren journalisten en politici... jullie breken me niet. Hobby's: Ja, natuurlijk heb ik hobby's
Laatste dag van de maand Ik heb van het thuisfront horen zeggen dat het vanaf morgen klinkt als "volgende maand terug thuis"
Was een redelijk rustige dag vandaag... Niet op zending dus. Mijn dagdagelijkse taken kunnen afwerken en een beetje van de berg "to do's" verminderen.
Een uurke tijd gevonden om met de Wally op en af naar Tyre te rijden. EN..... naar de Mac Donald's te gaan.
Avond afgesloten met de Kol. en een cappuchino gaan drinken in Old Italair waar we kort voor sluiting een tweede en laatste vroegen en die kregen in een beker omdat ze geen afwas meer wilden. En toen we goed en wel op het terras zaten ging daar het licht uit en hadden we het geluk onze Capo te drinken bij maanlicht
Vandaag het genoegen gehad om met de dienstwagen van de Kol de zending te mogen doen. Ne PRADO... Kwil er ook zo ene thuis... maar nie int wit en zonder de letters "UN" erop.
Wie: De baas en ik Wat: Met de PRADO hé Waar: Weeral overal zoals steeds hé Wanneer: Ver de gehele dag
Resultaat: werk mogen inhalen en twas weer eens 20:45
Amai wa een nacht... Opgegeten door de muggen, Veel te warm op de kamer, ik dus airco tegen mijn principes in aangezet... Alle uren spronge de plons... Ikke dus redelijk veel wakker, nachtvrouwelijkepaarden die me wakker maakten er nog eens bij En dan kers op de taart -spreektwoord van de dag hier- Om 05:00 de wekker ......AAAAAAA da doe zeer amai nie
05:10 douche 05:40 klaar 05:55 voertuig klaar 06:00 ontbijt 06:30 veiligheidsbriefing 07:00 in colonne met VIP naar de Blue Line 10:00 Bezoek At Tiri 2.45 10:10 Ik alleen met Chauffeur Co BB-XII naar Tibnin mijn Reapro gaan halen (aangezien we ook nog zaterdag zijn) 11:45 Terug te At Tiri 2.45 12:15 Mov Down HQ 13:30 Naqoura 14:00 Ik versleten 19:00 Ik stop de werkzaamheden voor vandaag
Ziet er wel makkelijker uit om mijn blog op die manier in te vullen
Deze morgen Medal Parade bij de Italianen... Veel volk en bekenden -allé, voor mij dan toch - Special diene drill van hem... Alles moet al roepen gebeuren, verplaatsingen gebeuren lopend... Niks vrij van lopen of ne BMI die er ietskes overzit. LOPEN ZAL JE
Gemerkt dat het entourage van de FC toch meer gelijkt op een Bn ipv enkele getrouwen... ze vallen ver over elkaars voeten... En als ik me nie vergis hebben de Koreanen een speciale delegatie die enkel parades doet en stoelen vult zodat anderen mogen rechtstaan. Ikke nie... Ik heb mijn eigen stoel lol. Besef ook da ik daarjuist "Jo de manne" gezegd heb tegen de tweede hoogste in rang van de Italianen... Generaal Tota... Nie goe bezig lol Na de parade is een een zeer verzorgde receptie. Kwas al wa vriendelijker tegen de Generaal.
Rest van de dag zal voor morgen zijn want ik ben straks riepedebie naar ... neeje nie naar Walibi.. maar kzal het jullie ook nie aan de neus hangen... Nu nog nie
En hier zijn we dan met deel twee van de dag
De namiddag was voor de baas drukker dan ooit... Maar hij blijft glimlachen... Positief denken zegt ie... en het helpt ook niets om negatief te doen alsook de tijd die we hier vertoeven op deze aardkloot is veel te kort om negatief te zijn... Een persoon naar mijn hart dus alsook op dezelfde lijn... al is zijn pree hoger dan die van mij en heeft ie ook wa meer te vertellen lol
Late namiddag naar Tibnin. Hoog bezoek uit België... Wijle blijven slapen... Wou de kamer nie delen met de Kol en heb bij de Cis'ers een sparekamer gevraagd en gekregen. Na een paar frisse dranken gaan slapen
Vandaag opgestaan en me al een stuk beter voelend dan gister.
Ikke dan ook volle moed naar "the office" . Tuuuut tuuuut tuuuuut zeggen de UPS'en.... grrr krrr grrrr krrrr zegt mijne airco... NIKS NIKS, HELEMAAL NIETS zegt mijne pc ... Kan zelf geene koffie maken. OOOOH ik heb nog telefoon... Ik bel naar de elec service... die sturen direct iemand...... Ondertussen bellen ook naar Tibnin om te zeggen dat de zending die naar ons afkomt dient te kijken om de post en was van ons mee te brengen. Ze herhalen nog eens wat ik zei en dat dit in orde zou komen en we hen mochten verwachten in de namiddag. Ondertussen komen de elec-mannen af. die zien dat ze achter onze corrimec een ander aan het afbreken zijn alsook da ze daar doodleuk kabels hebben doorgeknipt. LAP.... ze repareren het... IK HEB STROOM....JOEPIE
10min later.... Tuuuut tuuuut tuuuuut zeggen de UPS'en.... grrr krrr grrrr krrrr zegt mijne airco... NIKS NIKS, HELEMAAL NIETS zegt mijne pc Eén generator naar de zwaantjes en alle stroom gaat naar vitale plaatsen langs onze kant... en daar behoren wij nie bij lol
Ik heb gelukkig nog alternatieve werken en de gehele middag was dus gevuld met stafkaarten laten maken, vlaggen bestellen, tanken... en nog van die dingen. Zo is mijn voormiddag dan toch gevuld met nuttig werk. Namiddag blijkt er nog steeds geene stroom te zijn
Ik even weg... en dan....da stom geluidje van mijne dienstgsm..... de mannen van Tibnin zijn aangekomen... en wachten aan mijn bureau. YES.... ikke terug... OEDA GEENE POST.... OEDA GE KOMT VOOR DE POST DIE IK HIER HEB LIGGEN.......??? IK HEB HIER GENE POST EN MOEST POST VAN JULLIE KRIJGEN. Verkeerde boodschap hadden die mannen gekregen... Ze konden er ook niets aan doen... Morgen dan meer kans hoop ik
Rond 16uur is de stroom terug opgekomen. Eindelijk... en nu inhaalmaneuver voor het werk
Vandaag ne keer zonder onderbreking kunnen slapen tot 09:00. Wa een luxe.
Douchke en dan de papperassen voor vandaag... Aangezien het zondagsregime is kan ik op de middag al stoppen... Vlug effe de kamer "karcheren" met borstel, emmer en dwijl... Dan verser lakentjes op mijn beddebak... Effe het zweet laten verdampen want het is nog steeds bakken en braden buiten.
Het eten is nie veel soeps de laatste dagen... amai... Het gaat zelfs al moeilijk om gewoon te eten om te eten. Heb al mijn ogen en smaak afgesloten... wa kan ik nog doen om da"spul" binnen te krijgen? Juist... Restaurants onveilig maken...
De namiddag effe aan het zwembad liggen, paar lengtes zwemmen, boekje lezen... en als afsluiter voor ik terug ga een frisse ALMASA...
Kzal er weer vroeg inliggen denk ik... De week die komt zal een zwaren worden
- Begonnen met de inventarisatie van al het Mat. Je moet er ooit eens aan beginnen hé. En de eindstreep is niet echt veraf meer.
- Deze namiddag gaan we naar de ceremonie van Francois FRADET. Het is de vierde Franse collega die is omgekomen in Libanon dit jaar... De derde in evenveel maand na elkaar.
- Op de terugweg was het een mierennest om te rijden. Ramadam is gedaan, iedereen komt terug buiten en het krioelt van de mensen naast en op de straat... Maar ook zigzag rijdend door elkaar, niet kijkend op welk deel van de weg ze rijden... Probeer daar maar eens door te geraken met de LMV.... AMAI MIJNE FRACK De Kol kan het niet laten om bijna elke honderd meter "Dit kan toch niet waar zijn hé... welkom in Libanon" Hij is zenuwachtig.. niet van mijn rijstijl maar van die van de anderen.
- Te laat terug in de Compound om te eten... Dan maar rechtstreeks doorrijden naar de Italiaan in New Land. Pizza is voor mij bestemd... De Kol betaald het eten. Volgende maal is het aan mij zegt hij
Deze morgen wekkie wek om 06:00uur... Zending om 07:00uur... dan lag iedereen nog wreed diep in zijn bed in den Belgique lol. Bezoek aan At Tiri (2.45), vergadering en checken van de installaties. De CIS'ers zijn toen aangekomen met een container vol Mat.. Heb hen helpen lossen met de "grote" hulp van de fransen. Daarna 4x4 op de Blue Line op bezoek bij onze Belgische ontmijners... Weer meer geleerd over ontmijnen en wat er zoal bij komt kijken.
Tegen de middag terug in Naqoura. Vlug eten en dan aan de slag met het dagelijkse werk... papers, papers, mail, papers, mail ... post.... en daar loopt het fout. Ik haal de post af en ben zodanig aan het kijken naar de post terwijl ik wandel dat ik eerst niet doorheb dat ik ergens ben ingelopen... Begint met "b" en eindigt op "eton"... Onze Libanese werklieden waren dus bezig om gaten te dichten tussen de gebouwen in. Normale mensen zouden dit aangeven (normale mensen zouden ook kijken waar ze lopen, kweet het ) Ik zat dus met één voet in da gat met verse beton... Ik hoor gelach en boven staan Indische soldaten en een paar Libanese werklieden. Ene zegt nog dat ik nu nog een handafdruk moet achterlaten... Ik zeg neen laat maar... Trek mijn voet uit de beton en terwijl ik naar mijn voet kijk zet ik mijn andere voet vooruit om eruit te halen..... LAP... nog een put en dit keer met mijn andere voet. Ik roep nog naar boven of er nog gaten zijn maar neen... da waren de enige twee en ik had ze mee... Nu zijn mijn voetafdrukken vereeuwigd in Naqoura. Ben naar de werklieden gegaan waar ik mijn bottines kon afspoelen en ben dan maar de rest van de namiddag gaan rondlopen met natte voeten
Deze avond "licht" gaan eten samen met de Wally in de Internationale mess... Was niet mis... Gummyfrieten en ballekes van Kiek gemaakt. Droger kon mijn eten niet zijn eigenlijk... Ik drink de laatste tijd thee tijdens het avondeten dus vandaag ook... Moest even het speelplein van een tiental mieren overhoop halen om een schep suiker "zonder mieren" in mijn tas te kunnen gieten. This wreed waar die beesten zich overal mee bezig houden... een beeke in mijne suiker dabberen....
Werken tot 21:15uur was de boodschap vandaag... Maar ben weer op lijn met het werk. Kan ik morgen eindelijk vooruit werken dan overal achteraan te hollen.
Amai wat is het weer lang geleden dat ik iets geblogged heb
Druk , druk en nog eens druk zou ik zeggen... en dan 's avonds de moed niet hebben om de blog aan te passen.
Vandaag had ik me voorgenomen om eens uit te slapen. Ik weet zelf wel dat ik voor 09:00 vanzelf wel zou wakker worden... Maar het mocht niet wezen... 07:00 was ik al wakker... nogmaals geprobeerd en het was een uurtje verder.
Van 10 t:m 13uur gewerkt op bureau. Dan gaan eten en de namiddag vrij... Zonnen voor twee uurkes op het terras met uitzicht op zee van de MP's.
Straks proberen de dagen die voorbij zijn ook op het scherm te toveren en jullie ook wat de belevenissen van de voorbije dagen laten volgen
Vandaag dagje Tibnin op de 6-5 Wally was deze keer mee zodat de Kol door kon werken in Naqoura.
Vandaag maandelijkse controle van de remmen van de LMV, Reapro en de was natuurlijk
LMV laten wassen in de garage in Tibnin-city zo moest ik mezelf weer niet opofferen met een tuinslang zonder kop.
Vanavond gedouched... en ja ze hebben de douchegordijnen vervangen... Denk da ze die zwart gespikkelde beu waren... Je wordt er ook ziek van als je teveel van die spikkels op jou krijgt... "schimmel" is het merk
Wat hebben we allemaal gedaan vandaag uitgezonderd van het alledaagse werk?
Ah ja... eindelijk mijn nota's die ik alle dagen moet doornemen up to date kunnen lezen... Dus vanaf vandaag geen achterstand meer. Lasagne gaan eten over de middag bij de Italianen. Was er eentje met vis en moet zeggen heerlijk. Een wit wijntje erbij was gepast geweest... maar ja... twas dan maar ne coca lola
Mijn belofte gehouden en met de LMV naar de Indonesiers geweest... Met mij op de foto alsook een ritje in de compound... En content da ze waren zeg
Vanavond zin in niets... + internet die het weer eens liet afweten... Is al sinds vrijdag dat er dagelijks problemen zijn met de switch... en niet alleen ik ben niet tevreden... Er wordt hier 50,-$ per maand per persoon betaald om internet op de kamer te hebben en er zijn constant onderbrekingen en nog trager dan op het werk.
Vandaag was weer eens het opstaan met vertraging... Denk da de hitte werkt op mijn energiepeil.
Deze morgen financiën op het menu... De gehele morgen ermee bezig geweest...
PRIORITAIRE BOODSCHAP: Het eten in de International keuken was meer dan ok... Wat is er aan de hand? De kok in verlof mss?
Over de middag de boodschap gekregen van de Kol over het ongeval bij de fransen deze morgen
Er een punt van gemaakt nu een paar collega's uit Tibnin waren aangekomen om met hen naar het zwembad te gaan in de compound... (2e maal girl's and boy's, tweede maal in evenveel maanden) Het was wreed goed.
Lap: Troubles in Beirout... (if you had looked at NCC or BBC you would have seen it) daardoor langer werken deze avond... Was na 21uur als ik me nie vergis... ja ja ik ben ervoor betaald... jullie moeten het me nie doorsteken... Heb er ook niets op tegen om na te werken... hier dan toch...
Om 10:30uur nog gaan lopen... Moet dit volhouden om iedere dag te gaan hé...
Vandaag eens uitgeslapen tot 09:00uur. Das durven hé Daarna de dagelijkse routineklussen qua papierwerk, dan de LMV klaarmaken en bagage stockeren. Deze middag mission. Naar waar zeg ik lekker nie Zie ik plots da mijn broekzak gescheurd is en ik bijna mijn muts en portefeuille kwijt was. Ikke naaigerief da ik ergens uit een hotel had meegenomen... amai... da naaldeke lijkt me zelfs fijner dan de draad die erbij zit Na veel pruts en zweetwerk toch gelukt de olifant door de trechter te trekken. Amai kan ik naaien zeg... (van het werkwoord naaien hé mensen) twee maal tot bloedens toe te diep gezeten... en eenmaal zelf aan het naaien met vinger en al terwijl ik het niet eens gevoeld had... Tot ik mijn vinger wou wegtrekken en da nie lukte omdat die aan mijn broek vastzat amail nie
Na verlof komt er steeds die zin "gaan werken" terug. Voor mij dus ook na 10 mooie en zalige dagen thuis bij vrouw en dochter... en de woef natuurlijk. Naar ik vernomen heb van het thuisfront waren het ook voor hen mooie en zalige dagen :)
De terugreis naar Libanon was al een avontuur op zich... Alles begon al vanaf moment één in Zaventem
Ik toonde tijdens het inschecken mijn paspoort... datum visum vervallen... Bellen naar Libanon... alles ok, wordt geregeld bij aankomst...
Vlucht heeft vertraging opgelopen en is daardoor zijn "slot" kwijt... wachten op nieuw slot... De boarding gebeurd... Ik zit naast een moslim... En hier loopt het fout met de gedachtengang van de Europeanen... Wij zijn zo bezoedeld met info dat alles naar gevaar ruikt wat ook maar van een andere godsdienst of huidskleur is dat zelf bij mij alarmen afgaan in mijn hoofd... Is hij juist geschoren? Waarom heeft hij zo een grote tas voor zijn laptop? Waaroma heeft hij zijn gebedsboeken zo dicht bij hem? Waarom zet hij zijn laptop niet in het rek zoals iedereen maar houdt hij die naast zich? Waarom doet hij me denken aan Mr Bean met baard? Waarom zat hij daarnet appart van de andere moslims tijdens het bidden op de gate? Waarom trekt hij steeds zijn kleed recht? Waarom kijkt die ene europeaan ook raar naar hem? Hij staart nu al 10minuten naar de zetel voor hem. Waarom bidt hij, oei, hij stopt en staart voor zich... zijn handen op zijn schoot en hij prevelt... ... je kan je niet bedenken hoeveel er zo door je hoofd kan spoken op zo een momenten... en toch... hij blijkt een mens van vlees en bloed te zijn die tijdens de ramadam zijn gebeden doet zoals iedere andere moslim die het met zijn godsdienst meent... Hebben wij ook niet een vastenperiode?... Gaan er bij ons ook niet mensen bidden? Ja, inderdaad... een mens van vlees en bloed... en waar ik amper door sliep en meer zwete dan ik anders gewoon ben. Dit allemaal door het verkeerde beeld die we steeds voorgeschoteld krijgen.
Na een veilige landing zijn mijn moslimbuurman en ik goed aangekomen in Cairo... Weer een verhaal op zich. Ik toon mijn visa en UN-ID... De politieman bekijkt me en vraagt of ik "Policeman" ben... Ikke; no,military... Hij vraagt me een tweede maal of ik "policeman" ben... Ik kijk die aan en vroeg me af of hij doof was... Nomaals en wat luider... NO MILITARY... ik mag verder en stap naar de detector toe... Wordt weer door hem tegengehouden en vraagt me nogmaals mijn ID.... neemt die mee en gaat naar een kantoor... Aangezien ik een redelijke fantasie heb zag ik me al tussen vier muren zitten... (neen, nie met tv, dvd en pc...we zitten daar nie in België hé mensen) De officier die hij lastig viel met mijn ID-kaart was zo te zien niet gelukkig dat hij was lastiggevallen en in de kortste keren had ik mijn papieren terug... Zouden ze mijn naam hier ook kennen en willen da ik zo snel mogelijk uit het land ben???? De detector... aangezien ik zonder gordel de laatste tijd mijn broek verlies liet ik die aan.... TUT TUT TUT zei het machien en ik mocht weer afgetast worden... Was het nu nog een "Egyptian policewoman" geweest was het ok... maar nee... ik mocht weer een klein gestuikt manneke met ne vettige glimlach voor me staan hebben... Hij lacht me aan... fluistert in mijn oor... "Mister Mister tip please"... Tip... ben ik in een vragenspel terechtgekomen? Zou ik hem durven zeggen dat de tip is dat hij zijn kostumeke eens mag wassen... Ikke vroeg hem wat hij zei... "Mister Mister tip please" en stak zijn hand uit... Ik keek da manneke aan en zei dat ik geen geld bij me had en stapte verder... Hij liet me gaan maar klamte zich dadelijk aan de volgende vast en die haalde geld boven... Ongelooflijk dat zoiets kan... Mag gerust ook in de reisbrochures staan voor mij.
De reis van Cairo naar Beiroet verliep zonder problemen... MCG en de MP's stonden me op te wachten en zorgden ervoor dat ik zonder problemen het land in kon. Rond drie uur aangekomen in Naqoura... Wat was het hier warm zeg... amai... Ik kon de airco niet aanzetten anders rammelde mijn Italiaanse buurman Alexandro uit zijn bedde... Ik wil nog het één en het ander in de frigo stoppen zie ik dat ik voor mijn vertrek hier per toeval ook de stekker ervan had uitgetrokken met die warmte ... al mijn eten naar de "zwaantjes". Nog de nacht mogen gebruiken om mijn frigo uit te kuisen en terug aan te zetten. Om vier uur dan nog een douche genomen... nog wat gelezen en gaan slapen
D-Day... eindelijk zou ik zeggen. Niet dat ik ongelukkig ben hier of omdat het werk te zwaar is... Neen, gewoon omdat bij de gedachte om mijn gezin voor tien dagen terug te zien niets kan tegenover geplaatst worden.
Mijn vertrek was bijna niet doorgegaan... Niet wegens werkomstandigheden... gewoon omdat het weeral "ik" was.
Vanuit Naqoura vertrokken met onze twee MP's richting Beiroet Uit Tibnin kwamen er ook acht personen terug.. (einde van missie of einde zending). Een mengelmoes, maar één voor één toffe typen... Federale, Padre, enz... (enz omda ik er nie meer mag/kan over zeggen)
Na twee detectors te hebben doorlopen -ja, je weet maar nooit hé )- even de taxfree zone onveilig gaan maken. Als je er één hebt gezien heb je ze eigenlijk allemaal gezien hé. Alcohol, sigaretten en parfum... de race bestaat er echter in om het verschil in prijs te zoeken tussen de verschillende winkeltjes. Zitten kletsen met een jobstudent laatste jaar tandheelkunde aan de Unif van Beiroet. Twee grote koffies gedronken en dan gaan we verder naar detector nummer drie -Je weet ECHT maar nooit hé )- Dan even wachten en nog wat koffie drinken samen met de piloten en de C-130 crew. Ik zie dat we nog even tijd hebben en ik profiteer ervan om nog naar een krantenwinkel te gaan kijken. Even later zie ik in de verte (150m is toch in de verte veronderstel ik) dat de kleine Belgen doorgaan... Ik loop naar hen toe om niet op me te laten wachten... snelheid is goed.. richting ook... profiel op de bottines ook... lange gang... mooie gladde tegels... ah... daar zie ik anti slip strips... OOOOh... waar zijn mijn voeten? Waarom vlieg ik? Kijk mama zonder handen.. en wel zeker een drietal meter vrijpe val van hellend vlak... Wanneer kom ik neer? BAM.. op mijn zij... nee, nie te stoppen glij ik nog een heel eind door... Evensnel als ik neerkom sta ik weer recht... Ik krijg geen staande ovatie maar wel, en nu besef ik het, een massa volk rondom rond die me aankijkt als ****** in de wei . Ik wil verder stappen... amai wa doe da pijn. Een "keunebille" maar eentje die me drie dagen gevolgd is. En gratis daarbij een gekleurd velleke de grote van mijn hand (en ik heb grote handen )
Tijdens de vlucht die al vertraging had opgelopen -niet door mij- weet ik niet hoe te zitten, te hangen of te liggen met mijn "keunebille". Ik vind gelukkig een goed plaatsje bovenop de cargo, al zijn de grote netten wat ongemakkelijk voor de rug, ik slaap toch een paar uur.
Goed aangekomen te Melsbroek. Vrouwtje en de woef wachten er op mij... Tja, deze keer geen dochter aangezien juffrouw op turnstage in Polen is en pas terugkomt de zondag. Zondag is dan ook een superverrassing voor Chloé aangezien ze niets afweet van mijn terugkomst en ik daar plots tussen de menigte opduik in de aankomsthal van Zaventem. Als een raket stormde ze op me af. Zag ik daar menige moeders geen traantje wegpinken (weet niet of het was van ontroering of indien ze in mijn dochter haar plaats wilden zijn )
De smaakschade die ik geleden heb in Libanon heb ik in die tien dagen grotendeels kunnen goedmaken. Wat ik zoal gegeten heb in die dagen? Eeeuchm... Mosselen, kreeft, pasta met scampi's, pizza, friet met frikandel, biefsteak friet, Mac-Donald, Quick, Iedere morgen boterkoeken of pistolets, spagetti bolognese, wafels met slagroom, bouillabaise.. (als ik iets moest hebben vergeten en er zijn getuigen laat me iets weten ) kostprijs... twee kg... wat niet erg is want ik ben er vier kwijtgeraakt in mijn eerste periode. Dus heb nog overschot en hoop het deze keer op zessenzeventig te kunnen houden.
De tien dagen op zich waren formidastisch... wist niet dat men zoveel kon in zo weinig dagen.
En dan kers op de taart -spreektwoord van de dag hier- Om 05:00 de wekker ......AAAAAAA da doe zeer amai nie
-
... Kan zelf geene koffie maken.
de mannen van Tibnin zijn aangekomen... en wachten aan mijn bureau. YES.... ikke terug... OEDA GEENE POST.... OEDA GE KOMT VOOR DE POST DIE IK HIER HEB LIGGEN.......??? IK HEB HIER GENE POST EN MOEST POST VAN JULLIE KRIJGEN. 
Deze morgen wekkie wek om 06:00uur... Zending om 07:00uur... dan lag iedereen nog wreed diep in zijn bed in den Belgique lol.
Vanavond gedouched... en ja ze hebben de douchegordijnen vervangen... Denk da ze die zwart gespikkelde beu waren... Je wordt er ook ziek van als je teveel van die spikkels op jou krijgt... "schimmel" is het merk
Wat hebben we allemaal gedaan vandaag uitgezonderd van het alledaagse werk?
zijn handen op zijn schoot en hij prevelt... 
D-Day... eindelijk zou ik zeggen. Niet dat ik ongelukkig ben hier of omdat het werk te zwaar is... Neen, gewoon omdat bij de gedachte om mijn gezin voor tien dagen terug te zien niets kan tegenover geplaatst worden. 
