Ogen die blonken en zongen
verloren hun ziel in de longen
De bruine pigmenten verkleurden de bloem
gezang en gefluit behoorde niet tot hun roem
Ze legden het op, muziek zonder klank
zoals deze woorden niet stromen op blad
ik legde ze op, waar wel in het hart
Ontnomen van alles, behorend tot hen
maar anders gedacht
verloren de ogen en bloem
Het leven dat bonk, zonk en verrees weer in het gebonk
Mijn lief.
Een stem - een trillend geluid
Adem in, Adem uit
Een woord
Een klank
Een stem - de honing
Zo lekker in mijn trommelvlies
Zo zoetjes in mijn mond
Verslaafd was ik
Aan honing aan haar
De honing op mijn brood
Haar stem in mijn hoofd
Een vloed van liefde
Van verlangen
Om haar te zien
Te zeggen Ik vind je zoet
Ik hou van jou wordt alstublieft mijn vrouw.
Ik tolde door en vulde me met klanken
Vol
Haar klanken en haar handen
Haar lippen en haar mooie randen
Ik kleurde in en in
En in
En kruiste plots op Hare In
Haar innerlijke ziel, haar ogen
Die waren bruin, goudgloed
Haar ogen en de ochtendzon
Die mij ontwaakten
Van mijn lieve droom
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
