In deze blog vindt je terug waar de stageschool, De Groeiboom, staat met zijn visie op ervaringsgericht onderwijs. Om aan te tonen welke visie deze school heeft, wordt er gebruik gemaakt van het tempelschema en is er uitleg voorzien per onderdeel. Op het einde van deze blog heb ik ook mijn mening geplaatst.

Veel plezier

Als kleuteronderwijzer(es)  moet je zich kunnen inleven in de wereld van de kleuters. je moet de kleuters betrekken in de activiteiten en ervoor zorgen dat de kleuters zich thuis voelen bij jou in de klas. Ook moet je zelf goed in je vel zitten en vertrouwen hebben in jezelf en in je kleuters. Natuurlijk moet dit ook wederzijds zijn. 

In de tweede kleuterklas in De Groeiboom is het vertrouwen zeer groot. De kinderen vertellen alles aan de juf en durven hun emoties tonen zonder bang te moeten zijn om uitgelachen te worden of het gevoel te hebben dat niemand luistert. Ze leeft zich in met de kleuters en weet hoe haar kleuters in elkaar zitten. als ze ziet dat de kleuters geen interesse hebben in een bepaalde hoek, dan gaat ze zelf even "spelen" en zo komen al de kinderen eens kijken en mee spelen. ze kent haar kleuters heel goed maar de kleuters haar ook want ze moet maar één bepaalde blik tonen en de kleuters weten al meteen als ze flink of stout zijn.

De juf van het tweede kleuter is altijd recht voor de raap, soms iets te weinig en soms iets te veel. Als de kleuters een bepaalde emotie tonen dan gaat ze er ook op in en reageert ze ook op die emotie, maar zelf toont ze niet echt de zelfde emotie terug. Wanneer een kleuters bijvoorbeeld op de grond valt kijkt ze eens, wrijft ze even op de plaats waarop hij is gevallen en zegt dan het is niet erg, ga maar gaan spelen. Terwijl ik zelf, tijdens de stage, er een zoentje op haf en vroeg als het over was. Ik heb gemerkt dat de meeste zeiden dat het geen mijn meer deed en dat ze heel blij terug gingen gaan spelen. Wat ik ook heb gezien was een meisje die geen handje wou geven aan de jarige jongen en toen begon ze boos te worden in plaats van haar even alleen te nemen en te vragen waarom ze niet wou. Het is een combinatie van niveau twee en vier. Ze houdt rekening met de kleuters hun gevoelens en speelt erop in, maar echt tonen dat ze meevoelt met de kleuter doet ze niet.

Je kan dus niet een emotie negeren, anders gaan ze hun gevoelens beginnen voor zichzelf houden of boos worden wanneer een kind iets niet wil want er kan altijd een achterliggend gevoel zijn die het kind niet wil uiten. Door je in te leven in hun wereld kan je de kleuters leren om hun gevoelens te uiten.

Tijdens de stage waren de kleuters relatief vrij. ze kregen hun opdrachten en de materialen maar hoe ze deze maakten was niet van belang. Wat de kleuters ook mochten was alleen naar het toilet gaan, buiten de voorziene momenten, wat ik wel nog goed vond want niet ieder kind moet naar het toilet tijdens de toilet momenten. Wat ik ook zeer interessant vond maar zelf nooit zou gedurfd hebben is dat de kleuters zelf mogen kiezen in welke hoek ze spelen. Enkel EA was verplicht dus werden de namen van de kleuters die het nog moesten maken afgeroepen. De kleuters wisten wel heel duidelijk de afspraken, als ze de afspraken niet volgden plaatste de juf ze in een andere hoek.

In de klas is er veel materiaal aanwezig, maar de juf brengt nog steeds veel zelfgemaakte materialen mee. de klas is ook zeer ruim dus is er veel plaats voor hoeken. Er is een computerhoek, manipulatiehoek, schilderhoek, poppenhoek/winkelhoek, dramahoek/constructiehoek/bewegingshoek/kring, hoek voor opvoedend spel en een boekenhoekje maar deze was zeer klein en onder een trap. De gang wordt ook gebruikt als bewegingshoek en dramahoek. 

Creatieve processen: In de kleuterklas wordt de ontwikkeling gestimuleerd door te werken binnen de zone van de naaste ontwikkeling. Dit merk je doordat de juf  veel varianten gebruikt in een week. Ze laat het spel liggen, maar past de regels aan. Ze maakt niet alleen de gekende opdrachten moeilijker, maar maakt ze soms ook makkelijker wanneer het spel te moeilijk is.

Bevrijdingsprocessen:  Iedere maandagmorgen wordt er gesproken 'in het weekend' daar bespreken de kinderen wat ze hebben gedaan en hoe ze zich voelden. Als er een kleuter is die niet echt kan mee praten, laat ze deze eens aan het woord door te vragen wat hij/zij heeft gedaan of als ze het zouden leuk vinden om dat eens mee te maken zoals X.

Tijdens het hoekenwerk geeft de juf apart begeleiding aan de kleuters die er nood aan hebben. ze gaat dan de hoeken rond en neemt plaats bij een kleuter die zichtbaar moeite heeft met de activiteit. terwijl ze dan de ene kleuter helpt kan ze zien welke kleuters er nog problemen hebben met bepaalde zaken.

Veel van de kleuters die ik had op stage waren emotioneel al zeer sterk en exploreerden uit zichzelf. Ze waren wel nog egoïstisch maar toch zeer sociaal. dit is door de aanwezigheid van veel de betrokkenheid en het welbevinding in de klas. Ook doordat de kleuters veel vrijheid hadden leerden ze zelfstandig exploreren en op eigen tempo.

Zelf zou ik niet veel anders hebben gedaan of zelfs willen doen. Gewoon wat meer meeleven met de kinderen zou misschien nog wat meer effect hebben op de klasgroep maar al bij al zou ik zeggen dat de klas zeer ervaringsgericht is.