En dan was het gisteren het moment. Tijdens de avondwandeling aant water en het oefenen aan de uitrollijn vond ik dat het moment er was. Hop de lijn los en gaan Tessebes. In de beginne schoot ze alle kanten uit ... lawaai makend om vervolgens aan mijn benen te plakken. Maar toen ze eenmaal door had dat het ok was liep ze lekker mee. Heerlijk beesje toch
en dat ze nu al het dubbele is van wat ze was toen ze hier kwam wonen ... Ja ze groeit als kool.
Nu we de eerste hindernis overwonnen hebben kunnen we weer de straat op. Tess had namelijk besloten dat ze geen zin meer had in wandelen hier in de straat...ergens anders was geen probleem maar in straat ... ohneeen...dat weigerde. Tot basinneke besloot om van haar hart een steen te maken. Ze zal meewandelen naar school ... 50 meter heeft ze tegengespurteld om vervolgens flink mee te wandelen ... en sindsdien heeft ze wel door dat als basinneke zegt WANDELEN ... dat het wandelen is...
Langs de leie vrijuit wandelen vind ze wel nog altijd het leukste uiteraard.
