Vrijdag heb ik een tand laten trekken, het heeft me de voorbije nachten toch wat slaap gekost. Maar goed, de wekker om zeven uur gezet en alleen naar Ellezelles. Er was een crossje georganiseerd door het WielerVerbond Zennevallei. Niet meer dan een gezellige, regionale wedstrijd waar een bont allegaartje van vooral crossers en wat mountainbikers van alle leeftijden aan mee doet. Het gebeuren speelde zich af rondom het dorpsschooltje van Wodecq. Met een zeventig tal deelnemers starten we op een asfaltstrook, waarna we toch een tweehonderd meter heuvelaf een modderweggetje afrijden. Hier ben ik in het voordeel en kan ik langs de berm vele plaatsen goedmaken, zodat ik in een kopgroepje van acht na één ronde doorkom. Na een tiental minuten blijven we nog met vijf over, op de drassige modderstukken van een weide heb ik het moeilijk tegen de crossers en moet ik de twee koplopers laten rijden. Mijn mountainbike met de brede banden laadt zich vol modder en weegt als lood. Stukken die normaal te fietsen zijn, moet ik lopen. Het lukt zelfs niet meer om over het balkje te springen dat de weide scheidt van het asfalt. Uiteindelijk gaat er me nog een crosser voorbij zodat ik vierde eindig en eerste in mijn leeftijdscategorie. Zo heb ik de tegenslag gisteren van Teammaat Kris toch een heel klein beetje rechtgezet. Wim zie www.wvz.be
Bij de Belgische wielerbond moet men lid zijn om een kampioenentrui te kunnen verdienen, bij de Belgische triathlonfederatie geldt hetzelfde, bij zowat alle verbonden van om het eender welke sport over het hele wereld moet men lid zijn om mee te kunnen dingen naar de kampioenentrui. Maar we zouden niet in België wonen én lid zijn van de Vlaamse Wielerfederatie om hier een uitzondering op te hebben. Vandaag was er in Assenede het wereldkampioenschap mountainbike. Kris had er zijn zinnen op gezet, nadat hij ondanks de twee nodige overwinningen toch naast de Belgische trui greep. Er stond heel wat wind en de ondergrond lag hard zodat het er snel aan toe ging. Reeds na een ronde ging de strijd tussen Vincent Meyvis en Kris. Beide renners reden weg van de rest van het deelnemersveld, op de loopstukken liep Vincent enkele meters uit, in de bochten en de weinige technische stukjes had Kris de bovenhand. Samen gingen ze naar de sprint waarbij Kris tweede werd. Vreemd genoeg is Vincent Meyvis geen lid van de Vlaamse Wielerfederatie, proficiat voor zijn overwinning. Maar die trui hoort toch toe aan iemand die lidgeld betaalt en vooral actief lid is. Kom ..., het blijft sport en dit is weer een motivatie voor een volgende uitdaging. Proficiat Kris.
De uitslag van de A-reeks: 1. Vincent Meyvis 2. Kris Meys 3. Kevin Van De Cruijce 4. Sven Janssens 5. Bjorn Fackaert
Zaterdag is er het Wereldkampioenschap van de Vlaamse Wielerfederatie. We wensen Kris Meys succes in deze laatste en belangrijkste wedstrijd van wintermountainbikeseizoen. Alles supporters op post in de Meelstraat te Assenede. De start van de A-reeks is om 14u25.
Zondag stond de cross in Sinaai op het programma. Hans VDB had 's morgens al voor de Shortbike start- en aankomstboog gezorgd. Na zijn podium in de GP Benaerens te Berlare wou hij zijn kans eens wagen op VWF niveau. Ik draai zelf als eerste het veld in, Hans wringt zich 'als nieuweling' tussen de vaste waarden en komt als vijfde door. Het parcourtje is er eentje van vele bochtjes, door de vrieskou is de ondergrond hard en verloopt de wedstrijd heel snel. Het draaien en keren ligt me niet en uiteindelijk word ik zesde. Hans kan zich tot drie ronden voor het eind halfweg het deelnemersveld handhaven. Dan zakt hij terug tot de voorlaatste plaats. Toch veel respect voor hem, een wedstrijdje van een uur vraagt explosiviteit. Dit oefen je niet als je rond de Scheldedijken rijdt of rustig tochten voor Shortbike gaat verkennen. Het kan volgende keer alleen maar beter. Cape Epicmaat Franky Taelman werd knap tweede. De cross in Sinaai was een unieke, gezellige organisatie met in totaal honderdtachtig deelnemers.
