Een paar jaar geleden ben ik eerdertoevallig op de website www.solosride.be
aanbeland.
Een verzameling van uitdagende bike-tochten met een GPS-track als
basis, waaronder de transbelgië van noord naar zuid, een nonstop tocht van
375km. Dat sprak me wel aan om ooit eens te doen, maar hoe en wanneer zou ik
ooit eens een conditie hebben om zoiets aan te kunnen, met kans op slagen ?
De voorbije winter dan de trainingsduur wat opgedreven (tot soms een
uur of 8, meestal alleen, dikwijls in het donker, iPod als metgezel) en gelukkig
gespaard gebleven van griepkes en andere kwalen.
Dan een trainingsdoel bepaald, nog getwijfeld tussen de transvésubienne
(waar ik in 2010 halfweg opgegeven heb) of die TBNZ waarvan ik het verloop de
voorbije jaren al gevolgd had op diverse fora.
De inschrijvingen van de TBNZ liepen vlot voor editie 2012, dus nog net
een plaats bij de 20 gelukkigen kunnen bemachtigen.
Nu kon de echte voorbereiding beginnen:
Trainingen en parcoursverkenningenvan 8 tot meer dan 12 uren, niet evident in het wisselvallige weer van
de lente van 2012.
Maar ook het zoeken van een begeleider, die een weekend wil opofferen
om op de afgesproken plaatsen te wachten om alle soorten zorgen toe te dienen. Op
die manier had ik misschien wel een kans om dit avontuur tot een goed einde te
brengen.
De laatste maand de voeding wat aangepast, en geinformeerd naar de
voeding voor tijdens de rit.
De dagen voordien was het uitkijken naar de weerberichten, de gevreesde
buien bleven gelukkig uit maar een ZW-wind van 5a6 Beaufort was echt geen
geschenk !
Ondertussen kon ik op Els rekenen voor de bereiding van diverse
pastas, salades en het in huis halen van grote hoeveelheden fruit, drinken,
energy bars en last but not least cuberdons !!!
De camionette werd geladen, alles netjes gesorteerd om ook in het
donker het nodige te vinden zonder teveel zoekwerk (dat is ook energie die je
kwijt bent) en met de Koen(e) werd het roadbook overlopen.
Naast de voorziene stopplaatsen werden er nogenkele bijgemaakt: aan de Achtzalighedenboom
hadden de supporters plaats gevat, centrum van Rillaar en op het einde nog in
Florenville.
Aan de voorbereiding zou het dus niet liggen als ik zou falen
Meersel-dreef, bedevaartsoord ?
Vrijdagavond vanaf 20.30u arriveerden de bedevaarders voor hun tocht
door den Belgiek.
Een laatste fine-tuning aan de bikes, een korte briefingen tegen 21.30 naar het vertrekpunt, de
beruchte grenspaal. Nog enkele fotos van de heroïsche strijders en strijdsters
en het bonte gezelschap vertrok langs de boorden van de Mark-rivier.
Blowin in the wind
De strakke tegenwind die uit de slechts mogelijke richting kwam, zorgde
er voor dat er een paar groepjes gevormd werdenen dan was het keuzes maken. Alleen op eigen tempo verder of aanpikken
om wat meer uit de wind te blijven
Het Kanaal
Het kruisen van een waterweg gebeurt hier in Kempen over een brug,
zelfs een speciale voor voetgangers en fietsers. In het zuidelijke landsdeel is
dat niet evident zoals later zou blijken.
Eerste stopplaats dus bereikt en een paar sandwiches later terug op pad
door de nacht. Op dit deel wat meer bospassages, dus beschutting tegen de wind
en de zandpaden lagen zoals verwacht vrij droog.
Ambiance
De clubleden van Liever Bergaf waren in het holst van de nacht naar de
Achtzalighedenboom afgezakt om de deelnemers aan te moedigen, frikadellen
werden aangeboden, de Jupiler bleef door de deelnemers onaangeroerd. Ja mannen,
er zijn toeristen en sportmannen hé
Bergaf
Van de Toeristentoren in Herentals via de trappenafdaling naar de
tweede stopplaats, maar ook met het buikgevoel. Voor een eerste keer werden de
struiken opgezocht om verluchting te zoeken. Dit was niet voorzien !
Netevallei
Langs de Kleine Nete in Herentals, via Olen en een stop aan de abdij
van Tongerlo naar de Grote Nete in Westerlo met als tegenstanders de wind en de
buikkrampen. En toen kwamen de eerste hoogtemeters in zicht. De zalige tracks
van Blauberg, Wolfsdonk waren een voorsmaakje voor de eerste echte
kuitenbijter, de Langdorpse Bosberg; En gewoon erop en erover was niet goed
genoeg voor de parcoursbouwers van Solosride ! Steil naar beneden en ook in
Langdorp een brugske om de Demer over te steken. Op de Konijnenberg bereikten
de krampen opnieuw een hoogtepunt en tussen de coulissen op zoek naar een
zeldzame plant die wat extra mest wel kon appreciëren. Amai, met die
bretellenbroek, dat was maar just op tijd los zenne. Bergaf naar Rillaar en aan
de einder begon het al wat licht te worden. Niet te veel eten om de maag wat
tot rust te laten komen leek me aangewezen. Nog een goei portie zalf in de
broek, waarvoor de apotheker nog in allerijl had gezorgd en terug op pad.
Hagelandse heuvels
Ook na Rillaar nog redelijk wat klimwerk maar uit de verkenning wist ik
wat te verwachten.
Volgende bevoorrading in de buurt van Tielt-Winge, hier werden vooral
de zijvakjes van de rugzak bijgevuld. Zeer belangrijke inhoud zoals
energierepen, honingwafeltjes, zuur colafleskes en cuberdons moesten steeds
binnen handbereik zijn. Het slagen van de tocht zou hiervan kunnen afhangen
Transvlaanderen
In het glooiende landschap rond Tienen werden de bossen zeldzamer en op
de plateaus tussen de velden was het alweer een gevecht tegen de wind. Elke
stuk vals plat leek een alpencol en afdalingen ? Niet tegen gekomen precies.
Goed nieuws was dat de maagkrampen verdwenen maar in de plaats kwam een
knagende pijn in de rechterknie en een pijnlijke linker achillepees. Het beuken
tegen de wind begint zijn tol te eisen.De taalgrens werd over gestoken, dus moest België gesplitst zijn dan
stopte het hier, maar een kasseiwegje bracht ons in Zétrud-Lumay, nooit gedacht
dat ik hier ooit eens zou komen ontbijten
Honger
Een goed teken, hongergevoel, en op het juiste moment was chef Koen er
met zijn buske campinggaz. Op de menukaart voor de pasta met kip en fruit gekozen,
terwijl bij onze buren een soepgeur opsteeg uit de berlingo. Koene, hebben wij
soep bij ? Damn, ni aan gedacht Nico Koene, stop straks ne keer aan een
supermarktje voor een blik soep, kan nog van pas komen
Man man, zo ne begeleider, dat is onbetaalbaar
Beschutting gezocht in de camionette tegen de wind, terwijl al die
geuren naar het huis aan de overkant dreven. Moet zalig zijn om half 8 zo
wakker worden
Rookpluim
Het herkenningspunt in dat deel van Waals-Brabant is de rookpluim van
de kerncentrale van Tihange, daar ligt de Maas en dat is het volgende doel,
meer bepaald Andenne. De wind bleef er voor zorgen dat relaxen gelijk was aan
stilstaan, knie en hiel werden niet gespaard, het tempo lag dus heel laag. De
heldere hemel maakte plaats voor mooie wolkenformaties die mekaar snel
opvolgden.
Nog een korte stop in Burdinne, en eindelijk een afdaling, door
kniehoog gras in de richting van de Maas. Hadden ze daar toch nog wel eerst een
steile losse stenenklim gevonden zekers. En de meters die afgedaald werden
moesten nog een keer overwonnen worden. Hier kwamen plots de 2 dames tot op
100m van mij. Gezelschap, dat was lang geleden. Ook in de toch wel technische
afdaling hoorde ik hen enkele etages hoger nog praten, die hadden precies nog
overschot ! Langs de Maas tot aan de sluizen en hier de oversteek, nog steeds
over een brug ! Een volgende rustplaats,195km ver ondertussen.
Dieptepunt
Geografisch, maar ook psychologisch. Knie rechts en achillespees links
zorgden er voor dat ik geen kracht kon zetten op de pedalen, en probeer dan
maar eens bergop te rijden. Die eerste klim was al direct een zware, wist ik
uit de verkenning, maar alles dat daarna nog moest komen, kende ik alleen van
ziensin Mapsource
Het was ondertussen 12 uur, nog 180 km aan 10 km/u in mijn geval, zou
betekenen dat ik nog 18 uren nodig had. Zondagmorgen 06.00 uur ?? Nog een
nachtje door rijden ??? Onmogelijk, maar hier al stoppen ? Nee, daar is het te
vroeg voor. Dan zouden we in met de camionette in Torgny toekomen voor de
eerste fietsers. Doorgaan dus.
Processie
Verder rijden dus, in stapkes, van de ene ravito naar de andere, en dan
zien we wel verder.
Gesves, 13.30u en 210 km. Olivier Sels gooit de handdoek, was er vorig
jaar nochtans in geslaagd om tot in Florenville te geraken. Mijne moral zat
ook diep. Koene bleef zijn taak uitstekend doen, zelfs voor Olivier was m aan
het kokkerellen. Ne pasta met bruine suiker Nico Koene, al die gezonde shit uit die boekskes,
g edaan jom, het kan me nie schille, gef mor ne spaghetti bolognaise en ne
cola
Een geluk dat de Koene al ewa Kempens dialect begint te verstaan Goe
gegeten zenne.
De begeleiders van de achterliggerskwamen hier ook toe, en toen hoorde ik dat iedereen het moeilijk had.
Allee, doorzetten dan maar.
Willem
Net voor Ciney werd ik voorbij gestoken doorWillem, pech gehad in de beginfase blijkbaar,
en nu bezig aan een opmars. Reed zeker 5 per uur sneller dan ik ! Aan de stop
in Ciney vernomen dat één van de dames opgegeven had, de andere deed verder in het
gezelschap van het koppel op de tandem.
Ook goed nieuws, de wind was in kracht aan het afnemen.
Volgende tussenstuk was 30km, goed voor 2u10 mountainbikeplezier.
Vertrokken voor Willem, die me op de tweede klim terug voorbijstak maar tegen
het einde van deze etappe waren we toch weer ongeveer samen.
Boskakker
Ave-et-Auve, camionette op slot, gene Koene te zien. Eerste gedacht,
die ziet da ni meer zitten met mij ! Tweede gedacht, m zit hier ergens int
bos, en wetende dat een kakske bij de Koene 10 minuten duurt (behalve op de
flanken van de Aconcuaga of zoiets, daar is evenveel wind als vandaag, maar dan
60 graden kouder, mmm Elias, da is daar iets voor u denk ik )
Enfin, we wijken af, volgende stuk was maar 4 km met ne ferme klim, dus
ineens maar doorgereden. Stock van de cuberdons was nog OK. Olivier stond op
die parking zijn maten op te wachten en hem gevraagd om de boodschap aan Koene
door te geven.
Ardense wouden
Resteigne, stopplaats 10b, 18.25u: Het roadbook meld vanaf nu een lange
bospassage (20km) zonder bewoning, over bospaden die mogelijk verdwenen zijn
door kapwerkzaamheden en massas bomen die over het parcours liggen. Voor de
zekerheid de lampen al gemonteerd, achterlamp aan Olivier gevraagd, want het
mijne ben ik vorige nacht kwijtgespeeld (voor de geinteresseerden,
waarschijnlijk tussen Bosberg en Koniijnenberg).Willem stel voor om samen te rijden maar op
de eerste (lange) klim moet ik hem al laten rijden. Dat ziet er niet goed uit.
2u15 zou ik doen over 20.2km !
Hallucinaties
In de loofbossen valt de duisternis wat sneller in, een tweede nacht
zonder slaap kondigt zich aan en ik begin rare dingen te zien:Eerst ne blote vent met bierbuik, het bleek
een dikke boom met een plak schors af; een nijlpaard ?! Nee, een
zavelberg;een zwarte kat ? Nee, schaduw
van een struik;een gorilla naast de
kant ? Nee, een boomstronk.
Pfff, waar ben ik mee bezig, maar met al die afleiding vergeet ik wel
wat de nog steeds pijnlijke knie en hiel.
Dessert
Maissin, iets minder dan 100km te gaan, fruitsla a la Koene, die ook
wist te vertellen dat zowel de tweede dame al de tandem uit koers waren. Die
zouden gesignaleerd zijn in de frituur. Koene, is hier een frituur ? Ja,
maar ik heb hier ook nog die soep die ge daarstraks gevraagd hebt .
Doeme zeg, die coach blijft zelfs na bijna 24 uur nog bij de pinken.
Awel,t is goe, volgende stop, dan eten
we pannenkoeken.
Communiefeest
Assenois, een klein gehuchtje met een stop op het kerkpleintje.Koenehad zijn fornuis alweer geinstalleerd, maar ik had een probleemke.
Dringend toilet nodig, geen bos in de buurt, en het kerkhof onteren was niet
echt een optie. Een klein zaaltje naast de kerk met een flikkerende
Jupiler-reclame trok de aandacht. Een communiefeest. Buiten stond er ne gast een
sigaret te roken, dus in mijn beste Frans: Hé Copain, il y a un toilet ici ?
Et cest possible pour euh Met helm en al naar de toiletten,gelukkig was daar in die zaal geroezemoes
genoeg zodat eventuele bijgeluiden werden weggefilterd.
Koene, laat de pannenkoeken maar komen. Ook Willem was ondertussen
toegekomen, en ook voor hen werd er uiteraard geserveerd.
Het daaropvolgend stuk was 12 km, waarin de kaap van de 300km werd
gerond.
Expeditie Semois
Het wad door de Semois is in de TBNZ zowat hetgeen wat De Muur was in
de Ronde Van Vlaanderen. Zwaar, en waarom er over/door als je er ook rond kan
?! Enige voorbereiding om dat toch zo comfortabel mogelijk te doen;Sandalen en handdoek in de rugzak, en als
bijkomende stopplaats Florenville, enkele kms na het beruchte wad. Ondertussen
ook SMS gekregen van organisatie, met de vraag waar we ergens zaten. Oei,
zouden wij de enigen zijn die nog onderweg zijn ?
Na een spannende afdaling van de Rocher de Pinco, schoon uitzicht naar het
schijnt, maar niet op dit tijdstip, sta je dan aan de Semois, om 02.00 uur s
nachts. Kousen en schoenen uit, sandalen aan, eerst door 15 meter modder, fiets
op de rug, en het water in. Het beloofde kniediep is in deze periode na veel
regen toch enkelvoor mensen bij wie de
knieën vrij hoog staan en op Louboutins met hoge hak door het leven gaan.
Verstand op 0 en gaan, redelijk sterke stroming, de dansende waterplanten en
stomverbaasde visjesen opstijgende mist
maakten het allemaal nog wat mysterieuzer. Sandalen uit, afdrogen, kousen en
schoenen aan , sandalen aan het stuur gehangen en op naar Florenville. Dit
arrangement is te boeken via de website van solosride.be !
Florenville by night
Marktplein Florenville, 02.30u
droge kleren aandoen, lekker opwarmen met een soepke terwijl de lokale jeugd
een meer dan gezonde dosis Orval en andere bieren uit heeft en zegt zich
schuldig te voelen dat ze niet sporten zoals wij. Dan waggelend naar hun auto,
raamke open en vertrekken. Bob, nooit van gehoord. Euh, Willem, hopelijk niet
teveel asfaltwegen onderweg want die gasten verwachten hier geen vlamingen op
een mountainbike tussen 3u en 4u.
Laatste loodjes
Een laatste korte tussenstop nabij de paters van Orval. Koene, mag ik
stoppen, het is ni plezant meer. Met humor kunt ge ook ver komen, En Koene en
Annemie, begeleidster van Willem konden naar het eindpunt om een uiltje te
vangen. Wij zouden SMSen als we er bijna waren om de verplichte foto aan de
Z-paal te maken. Het is 03.55u.
Met twee verder op pad door de nacht, veel werd er niet meer gezegd,
dan had ik het moeilijk, op de volgende klim Willem efkes te voet, nu en dan
wat eten in mond steken, energierepen waren al wat moeilijk, dat verdomd
papierke eraf krijgen lukte ni meer zo goed, de zure colafleskes en cuberdons
waren gelukkig droog door de Semois geraakt en bleven zorgen voor de
suikertoevoer.
En dan, voor de tweede opeenvolgende keer,sunrise op de MTB, terug zicht op het
landschap, en het ideale moment om wild te spotten. Vossen, reeën en roofvogels
zorgen voor wat afwisseling.
Den bakker
Nog één beklimming, Willem denkt een SMS gehoord te hebben. Misschien
is het Stef wel om te vragen of wij dat frans brood voor het ontbijt willen
meebrengen. Nee, niks SMS, imaginaire geluiden of zoiets zekers ?!
Net voor Torgny onze begeleiders verwittigd zodat ze onze aankomst op
de gevoelige plaat konden vastleggen, de aankomst aan de meest zuidelijke
grenspaal van België, een stomme oude blok beton (of was het toch blauwe steen)
aan de rand van een weide in een uithoek van het Koninkrijk België.
Daar doen we het voor, dwars door België, 375km, 4700hm en 33 uren
onderweg.
Aan de start : 11 solo (mannen), 2 solo (vrouwen), 1 tandem en 3
estafette-ploegen.
Finishers editie 2012: 4 solo (mannen) en de 3 estafette-ploegen.
Deze cijfers zeggen al genoeg.
Volgens Elias, die al 6 edities uitgereden heeft, was deze de mooiste
maar zeker ook de zwaarste, mede door de wind en de meestal zware ondergrond.
Een avontuur om niet snel te vergeten.
CREDITS
Ik heb het dus gehaald, maar dat is toch ook dankzij de steun die ik
uit vele hoeken heb gekregen, op mijn eentje had dit niet gelukt. Daarom
speciale dank aan:
De mannen van Liever Bergaf, die in het holst van de nacht aan den
Achtzaligheden voor wat entertainment hebben gezorgd.
Iedereen die ons gevolgd heeft op de blog, en bemoedigende berichten
heeft achter gelaten.
De personen die me bijgestaan hebben met goede raad ivm voeding, zoals
yves Schmitz en de mensen van Etixx.
Apotheek Peeters De Keyser om op de valreep nog voor een goei
broekzalf te zorgen.
Natuurlijk de Koene, mijne begeleider, steun en toeverlaat, altijd
klaar om te zorgen dat ik niks tekort kwam. De ene keer was het eten koken of
rugzak bijvullen, ketting smeren, bandenspanning checken, het enige wat ik zelf
moest doen, dat was die zalf smeren.
Koene, zonder u was het ni gelukt man, ik weet niet hoe ik dat kan
goedmaken. Misschien ooit uwe sherpa spelen als ge ergens naar den Himalaya
gaat ? Of nee (oei, zien wat ik zeg hier ) als ge in de toekomst ooit eens ne
babysit moest nodig hebben, bel gerust ne keer ;-)
En last but not least, mijn vrouw Els, die me zo dikwijls heeft moeten
missen met die lange trainingen, ardense en ardechaanse weekends om kilometers
te doen.
Ook nog efkes super pastas klaargemaakt om mee te nemen, de rijstpap,
rijsttaartjes, fruit, alle soorten koeken, colafleskes en die cuberdons, die
kwamen naar het schijnt van een heel goed adreske.
Ik vrees dat er meer voor nodig is dan een paar schoenen om dat te
vergoeden !
