07-10-2010

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Hallo,

Ondertussen is oktober aangebroken. Ik zit hier nu al bijna 3 maanden en ik ben het nog altijd niet beu J. Binnen een dikke 2 maanden is het weeral tijd om huiswaarts te keren. Langst de ene kant kijk ik er enorm naar uit om iedereen terug te zien, maar langst de andere kant gaat het ook heel moeilijk zijn om hier afscheid te nemen van alles en iedereen. Ach, dat is nog ver weg.

Jullie vragen je waarschijnlijk af wat ik de laatste weken zoal heb uitgestoken, want de tijdspannes tussen mijn berichtjes zijn soms wel erg lang. Mijn excuses daarvoor J.

Het leukste wat ik gedaan heb was ons tripje naar de West-Coast/Cederberg 2 weken geleden. Met Julie, Dorothy en Emily zijn we er in de chico (een heel oude volkswagen) een weekendje op uit getrokken.  We zijn naar Cederberg gereden, dat is dorpje dat heel beroemd is voor de rotstekeningen van Bosjesmannen. Jammer genoeg hadden we geen tijd meer om die te zien, maar wel veel leuke andere dingen gedaan. De eerste dag hebben we voornamelijk doorgebracht in een National Park. Echt prachtig daar. Net zoals in de film ‘The Blue Lagoon’. Prachtig meer/moeras, met flamingo’s en al. Heel veel mooie vogels gezien.

Daarna zijn we verder gereden naar onze ‘backpackers’. Die was 15 km ver van het dichtstbijzijnde dorpje en dus erg afgelegen. Wij komen daar aan en Emily vraagt aan de gastvrouw (een heel oud vrouwtje die al heel haar leven op die berg woonde): “Do you have internet access?” Waarop die vrouw zegt: “Internet acess, darling, we don’t have electricity.” Toen we dat hoorden moesten we wel even slikken. Geen elektriciteit… Daarna toonde ze ons de kamer en dat viel echt super goed mee. Heel ouderwets, echt “bomma-style”, maar super gezellig. Kantengordijntjes, zo van die oude olielampen als verlichting. Toch nog een meevaller dus. Na even genoten te hebben van de prachtige zonsondergang en de mooie gloed over de bergen, reden we terug naar het dorpje om te dineren in de plaatselijke pub. Die mensen waren duidelijk niet gewend aan bezoekers. We waren een attractie voor heel het dorp. Wel heel vriendelijke mensen.

De volgende dag reden we terug meer landinwaarts naar de woestijn. Hier gingen we quad-biken en sand-boarden. Blijkbaar was het de kleinste woestijn van de hele wereld. Heel vreemd om zo te midden van normaal landschap plots een woestijn tegen te komen. Het quad-biken was fantastisch! Echt de moeite. Sand-boarden was ook super leuk, maar moeilijk. Ik ben een paar keer serieus gevallen, maar op het einde lukte het me toch om recht te blijven staan. Ook in de “titanic-pose” op je buik naar beneden glijden over de zandduinen was zo grappig.

Na de ontspanning van het weekend riep toen de plicht. Ik had deze maandag een soort examen .  De rest van de week heb ik  dus heel de tijd gestudeerd. Het examen is gelukkig goed gegaan. Ik wou eerst in het Afrikaans/Nederlands schrijven, maar ben toch maar overgeschakeld naar Engels.

Wat die examens betreft, wij beginnen hier al 29/10 met ons eerste examen en in Leuven zijn ze nog maar net begonnen J.

Een van mijn klasgenoten heeft ons uitgenodigd om zaterdag naar een Rugbygame te gaan kijken in Kaapstad. The Sharks tegen Kwazulu Natal. Rugby is hier even populair als voetbal of koers bij ons. Echt een gekte. Hij kent spelers van het team en gaat voor ons vervoer en gratis tickets regelen. Hopelijk wordt het tof.

Maandag ga ik in de voormiddag nog naar een ander vrijwilligersproject gaan waar een Amerikaanse vriend van mij werkt. Ze nemen de kindjes mee op uitstap en willen graag iemand erbij die Afrikaans verstaat. Grappig dat ze dan mij vragen J.

Voilà, dat was het zowat.

Veel groetjes en tot schrijfs!

Tatyana