12-09-2010

Hallo,

Na een verkwikkende spring break ben ik weer terug in Stellenbosch en is het misschien tijd voor nog eens een berichtje. Het is al een tijdje geleden dat jullie een update hebben gekregen dus ik zal mijn best doen om wat leuks uit mijn mouw te schudden.

Zoals ik al zei is het vorige week spring break geweest. Een weekje vakantie in de helft van mijn semester hier. Super leuk! Dat zouden ze in Leuven ook moeten invoegen. Natuurlijk was ik heel blij want eindelijk kwam mijn mama me bezoeken! (Stiekem ben ik nogal een moederskindje…) Veel andere studenten hun liefjes, nichtjes, … waren al op bezoek geweest en nu was het eindelijk mijn beurt. Met een bang hartje stond ik te wachten aan de luchthaven tot ze veilig geland was. Het bord gaf aan dat de vlucht uit Londen geland was. Joepie! Het was een blij weerzien gevolgd door de nodige dikke knuffels en kussen. Na dat het melige gedoe achter de rug was konden we aan onze trip beginnen en er een leuke tijd samen van maken.

Zondag hebben we het maar kalm gehouden en heb ik mama een rondleiding gegeven door Stellenbosch en de universiteit en de winkeltjes eens getoond. ’s Avonds heel lekker gaan eten en meer hoefde dat niet te zijn voor de eerste dag.

Maandag stond er iets spannender op het programma. Met onze huurauto hebben we snel het historische stadje Paarl bezocht om daarna te gaan paardrijden in één van de wijngaarden/natuurreservaten in de buurt. Het landschap in de Rhebokskloof was echt fantastisch mooi en onze paardjes hebben goed hun best gedaan. Hilariteit alom toen we voor de eerste keer op dat paard moesten kruipen. In het begin zal het er wel niet zo elegant hebben uitgezien, maar na een tijdje kregen we beiden het paardrijden goed onder knie. Natuurlijk moesten we ook een tok op (zo’n onnozel helmpje). Maar ja, safety first zeker? Broke Back Mountain (mijn paard) en Blue (die van mama) voerden ons naar steile bergtoppen en door prachtige bloemenvelden. Toch even verschoten wanneer Broke Back zijn voet (of is het poot?) omsloeg. Bijna lag ik in de bosjes. Na een tocht van twee uur was het tijd om de beentjes eens te strekken want van paardrijden word je stijf! Amai!

Een heel leuke activiteit om de week mee te beginnen.

Dinsdag zijn we langst de kust naar Hermanus gereden. De weg langst de kliffen is heel mooi om te rijden. Voor wie snel wagenziek wordt is dit misschien geen goed idee, maar wij hadden er geen last van. Onderweg even een pitstop gemaakt in Betty’s Bay om de penguin-kolonie te zien. Voor mij  was het ondertussen al de 3^de keer dat ik penguins zag, maar die beestjes blijven toch zo schattig.  Tegen de namiddag kwamen we dan aan in Hermanus. Onmiddellijk naar ‘the wale spotting point’ gereden en de verrekijker bovengehaald. Toch wel pech, geen enkele walvis te zien! Pfff… Dan maar een terrasje gaan doen en wat gaan shoppen, ook altijd leuk J. ’s Avonds hebben we nog een wondermooie wandeling gemaakt langst ‘the cliff pad’. De zonsondergang is hier zoooo mooi.

De volgende morgen hadden meer geluk. Voor we begonnen aan onze rit naar het safaripark passeerden we nog even snel langst ‘the wale spotting point’, en ja hoor, daar zaten walvissen. Dat was alvast een super leuk begin van onze dag.

Na de “whale watching” begonnen we aan onze rit naar het safaripark. Het was ongeveer 3 uur rijden, maar het landschap is hier zo mooi dat je het zelfs niet erg vindt om in de auto te zitten. Gewoon rondkijken en genieten van alles wat je ziet.

Toen we in Fairy Glen Game reserve aankwamen stond er eerst een heerlijk lunch buffet op het menu. Met goed gevulde buikjes konden we aan onze safari beginnen. Onze gids kwam naar ons en zei ons dat wij de enige waren die met hem zouden mee gaan. Weer chance J… Het was heel interessant om van die man uitleg te krijgen over alle wilde dieren. Hij heeft onder andere in het Kruger park gewerkt en studeerde Zoölogie of zoiets. We hebben 4 van de 5 dieren van de Big Five gezien: de olifant, de buffel, de leeuw en de neushoorn wel. Het luipaard jammer genoeg niet, maar dat is blijkbaar normaal. Zelfs in Kruger zien ze die dieren maar één keer per maand.

Het leuke aan zo’n klein wildreservaat in vergelijking met bvb. Kruger, is dat de dieren echt dichtbij komen. Soms waren ze zo dichtbij dat ik het echt even benauwd kreeg. Er waren ook enorm veel soorten antilopen, o.a. de springbok. We hebben ook een kudde gnoes gezien, zebras, … Aangezien het hier nu lente is was het voor de dieren tijd om hun kleintjes te krijgen. We hebben een “baby” zebra, een “baby” antiloop én welpjes gezien. Het tofste voor mij blijft toch dat de gids mij met zijn jeep heeft laten rijden J. Zelfs toen ik hem zei dat ik geen rijbewijs heb maakte hij geen bezwaar.

Donderdag en vrijdag hebben we in Kaapstad doorgebracht. We zijn met de trein naar ginder gegaan. De trein nemen hier is op zichzelf al een ervaring. Twee ticketjes “1^ste klas” voor 2,5 euro en dan mag je in een wagon vol graffiti en zonder ramen gaan zitten. Overdag is het wel veilig om de trein te nemen, maar als het donker is kan je toch maar beter met een taxi gaan.

Aangekomen in Kaapstad trokken we direct naar de “African Market”: Shoppping time met mama! Oorbellen, beeldjes, sleutelhangers, … Ze verkopen daar alles. Mama had een mooie zak gekocht met een Afrikaanse print op en wij waren super blij dat we goed hadden kunnen afdingen. Een paar uur later was de zak jammer genoeg al gescheurd. Wat een brol! Ach ja, T.I.A. = “This is Africa”. Na de African Market gingen we naar Green Point en maakten we een wandeling naar het nieuwe voetbalstadium (voor de wereldbeker) en dan naar Water Front. Weer shopping time J. En, wat kan je anders doen na een vermoeiend dagje shoppen dan eens goed gaan eten… We gingen naar “den Anker”. Het enige Belgisch restaurant in Kaapstad. Na 2 maanden hier heb ik toen nog eens goed genoten van Mosselen met frietjes op Belgische wijze… mmmm heerlijk!

Vrijdag hebben we Robben Island bezocht. Als je met de boot richting het eiland vaart heb je echt een prachtig uitzicht over de stad met Tafelberg op de achtergrond. Ons bezoekje aan deze toch wel lugubere plaats was zeker en vast de moeite. Eerst krijg je uitleg over de geschiedenis van het eiland en daarna wordt je rondgeleid in de gevangenis door een ex-gedetineerde (uit het tijdperk van de Apartheid). Natuurlijk is het hoogpunt dan de stop aan Nelson Mandela’s cel. Dat vond ik persoonlijk nu niet zo spectaculair. Een cel blijft een cel, veel speciaals vind je daar niet in.

Vrijdagavond was het jammer genoeg al onze laatste avond samen… Natuurlijk moesten we ook dan nog eens goed gaan eten. Ik mocht niets te kort komen van ons mama J. Na ons etentje heb ik mama nog meegenomen naar ons stamcafé hier. Dat moest ze toch ook eens gezien hebben hé.

Zaterdag was het al tijd om afscheid te nemen. Spijtig genoeg is een week veel te kort! Als je plezier hebt gaat de tijd echt veel te snel. Na een prachtige week samen was het tijd voor mama om terug naar België te gaan. Dat was wel echt even een moeilijk momentje voor mij. Het besef dat mijn enige bezoeker al gepasseerd is en dat het nog 3 maanden duurt voor ik mijn mamske terug zie deed wel pijn. Maar ja, afscheid nemen is nooit leuk en er staan hier nog zo veel andere leuke dingen op mij te wachten dat treurig zijn geen optie is.

Voila, zoals jullie kunnen lezen heb ik echt een fantastische week gehad met mijn mama en super veel mooie dingen gezien.

Nu is het hoog tijd om eens wat voor school te beginnen werken J. De papers stapelen zich op en er staat ook nog een test op het menu.

Heel veel groetjes, kusjes, en veel plezier in België.

Tot schrijfs

Tatyana!

18-09-2010 om 19:09 geschreven door Tatyana