Om te bekomen van onze lange reis en van de eerste indrukken, hebben we maandag ingepland als . . . rustdag. Lekker lang uitslapen, ontbijten, een verdere verkenning van het Onsea House en vooral heerlijk ontspannen aan het zwembad in de tuin. Dat kan je natuurlijk overal doen, maar hier onder de constante Afrikaanse zon laden je batterijen eens zo snel op.
De wereld is heel klein en toeval bestaat echt, want we hebben vandaag kennisgemaakt met een jonge Turnhoutse, die hier heel gedreven en enthousiast vrijwilligerswerk doet in een school. In Turnhout woont ze amper enkele straten van ons, maar we ontmoeten elkaar in Tanzania. Tot eind december blijft ze hier en zo te zien lukt het haar heel goed. Ze wil tegen dan ook het Swahili onder de knie hebben en ik ben er zeker van dat het haar zal lukken.
De avond was weer veel te kort of veel te lang, zoals je wil. Culinair hebben we opnieuw genoten van een menu gecreerd door Axel en uitgevoerd door zijn staff. En voor de rest hebben we heel fijn zitten babbelen met Axel over van alles: van kunst (Nancy Vuylsteke), over muziek (Faithless, Pink Floyd, Dire Straits) tot vrouwen en uitgaan. Kortom: gewoonweg sex, drugs en rock & roll met een hoge aaibaarheidsfactor. Slaapwel.
Eerste indrukken: warm, vriendelijk en lachend, FANTASTISCH.
Na een lange reis van meer dan 20 uur via Parijs, Addis Abbeba kwamen we aan in Kilimanjaro/Tanzania. De eerste indrukken waren overweldigend: de warmte, de organisatie op zijn Afrikaans, . . . Al onze bagage was er wel.
Vanuit de lucht hadden we al een zicht gekregen op de Kilimanjaro en op Moumt Meru. Vanuit het vliegtuig leek Tanzania op een grote zandbak, met hier en daar een verdwaalde boom.
Een landrover rit met Mohammed, onze Ultimate Safari driver en gids, bracht ons naar het Onsea House. Onderweg legde hiij ons alles heel duidelijk en met de nodige humor uit. Ik kijk er al naar uit om met hem op safari te trekken. Hoe dichter we bij Mount Meru kwamen, zagen we hoe het dorre landschap van bruine graslanden en wat verdwaalde bomen, veranderde in een weelderig groene omgeving met bananen- en koffieplantages, met hier en daar lukraak enkele dorpjes. De highway was avontuurlijk, maar ook hier kennen ze politiecontroles, zelfs met speedgun. (flitsen, zelfs op verlof blijft het me achtervolgen)
In het Onsea House werden we opgewacht met een verfrissend doekje en een fris glaasje ananassap. Dirk verwelkomde ons en begeleide ons doorheen het Onsea House: het terras met prachtig uitzicht, onze aangename kamer, het zwembad, de jaccuzi, . . . Hier gaan we echt kunnen genieten.
We maakten kennis met het alomtegenwoordige personeel, o.a. met (H)ilda en Grace. Ik ga proberen al hun namen te onthouden.
Oscar en Ella sliepen nog. Nadat we ons geinstalleerd hadden was Ella wakker en direct was zij een enthousiaste entertainer. Ella en Lies: dat klikt wel. (grootmoederlijke gevoelens ?)
Vanop het terras hebben we genoten van onze eerste schitterende zonsondergang, maar hier aan de evenaar gaat het licht wel heel snel uit.
Kan je je het voorstellen: tot 23.30 uur buiten zitten op het terras in een T-shirtje, genietend van de culinaire creaties van Axel en de wijnen en specialiteitjes uit Dirk zijn kelder, terwijl de gekko's over de muur kruipen en de vleermuisjes rondcircelen. Hakuna Matata.
P.S.: het internet in Tanzania is wel heel wat trager, daarom zijn er vandaag nog geen foto's bij. Maar dat komt nog wel.
Alles is ingepakt. en zelfs heel rustig, zonder al te veel opschudding.
Valiezen inpakken is Lies haar ding niet en meestal gebeurt dit bij ons niet zonder slag of stoot (figuurlijk). Inpakken voor 3 weken Afrika is dan nog iets anders dan een weekendje Ardennen of kust, dus . . . Maar geloof het of niet: alles is heel rustig, ja zelfs gestructureerd en kalm verlopen.
Alles past perfect in onze twee valiezen. We hebben zelfs nog voldoende ruimte om de gevraagde boodschappen voor Dirk, Ineke, Oscar en Ella in Arusha mee te brengen en we hebben ook nog een verrassing voor het lokale schooltje bij. Daarnaast transporteren we ook nog een valies vol medisch materiaal. Ze gaan ons zien komen!
Terwijl een gure wind hier om het huis blaast, probeer ik me de zon en 30°C in te beelden. Morgen zijn we nu al aan het vliegen. Het kan niet snel genoeg morgen zijn.
Nog één dagje werken en dan inpakken. Vandaag heel veel kunnen wegwerken. Morgen nog de laatste afspraken en dan kan ik gerust vertrekken.
Onze Jeroen zijn project om voor een Turnhoutse kapper een zeecontainer om te toveren in een trendy en stijlvol kapsalon is vandaag opgeleverd.(decontainer.com) De reacties zijn enorm: radio, pers en internet. En voor ons een extra link met Tanzania, want blijkbaar is het idee daar geboren, op een tweehonderd meter van het Onsea House (www.onseahouse.com) waar wij gaan verblijven. Nu is het aan ons om deze container terug op te sporen en er een kleine fotoreportage van te maken.
Volgens de weersverwachtingen gaan we zelfs met regen geconfronteerd worden in Tanzania - daar zitten we natuurlijk niet op te wachten . . .
Ik kijk ernaar uit om nu echt te beginnen aan de rechtstreekse voorbereiding op onze reis: inpakken en organiseren. Vandaag met onze PIeter afgesproken. Hij komt ons zaterdag om 15.30 uur ophalen om ons naar Zaventem te voeren.
Het is vandaag 29° in Arusha. Hier zitten we te bibberen met -5°C op de thermometer. Ik kan me het strand in Zanzibar echt niet voorstellen nu.
Het wordt druk met lijstjes maken. Niets vergeten ?
Het hele weekend is zo druk geweest dat er bijna geen tijd over was om ons met de verdere voorbereiding op onze reis bezig te houden. Vrijdagavond lekker feestje, zaterdag wat uitgeslapen, maar daarna was het alsof iedereen ons nodig had.
Gelukkig heeft LIes deze week nog wel wat tijd om allerhande zaken te regelen.
Ook op het werk zal het nog druk worden om alles rond te krijgen voor donderdagavond, zodat ik gerust kan vertrekken. Vrijdag pakken we in en zaterdag voert onze Pieter ons naar de luchthaven. Vanaf dan geen stress meer, alleen nog maar genieten.
Na lang plannen en dromen is het er toch van gekomen: onze eerste kennismaking met het Afrikaanse continent, namelijk twee weken naar Tanzania en een weekje zon-zee-strand op Zanzibar. De naam alleen al doet je dromen. . . Nu is het hier nog koud en grauw, maar over welgeteld 2 weken hebben we onze koffers gepakt en vliegen we richting zon.
Alle voorbereidingen zijn tot nu toe vlot verlopen. De intentingen zijn achter de rug en zelfs de spuit tegen de gele koorts is goed verteerd. De reservaties zijn gebeurd en de vliegtuigtickets liggen klaar. Nu hopen dat er niets onverwachts meer gebeurt.
Bij de start van mijn werkdag kijk ik altijd even na hoe het weer is in Arusha of in Zanzibar. Het kriebelt echt. De reisverhalen op het internet en de schitterende reviews van onze hotels en lodges maken het verlangen om te vertrekken alleen maar groter. Wat zullen er veel foto's getrokken worden om onze indrukken toch maar zoveel mogelijk vast te leggen.
