Ik dacht dat het regenseizoen hier pas eind maart begon Het heeft de hele nacht pijpestelen geregend en het is weer om niet uit uw bed te komen, maar we hebben vandaag onze laatste safari gepland naar Taranguire National Park.
Enkele ervaringen met autorijden in Tanzania: vooral de taxi-busjes die je langs alle kanten trachten voorbij te komen, vallen heel erg op. Op hun achterraam staat in het groot wie hun beschermheer is. De meesten hebben een religieuze beschermengel (God bless Sammy, Jesus never sleeps, in God we trust, ...), anderen zijn felle supporters van het Italiaanse voetbal (DelPierro) of van rastaman Bob Marley. Als je dan ziet dat het dieselniveau van je auto laag is, ga je gewoonweg ergens tanken. Er zijn tankstations in overvloed. Toch niet zo eenvoudig, want de pomp werkt niet altijd - geen electriciteit = geen pomp = niet tanken. (ondanks de stickers van Tockheim op de pompen).
In Taranguire National Park is het droog en schijnt de zon terug. De omgeving is prachtig. Baobabs en Acacia's groeien in een glooiende groene vlakte doorsneden door een uitdrogende rivier. (het regenseizoen zal hier welkom zijn) Tegen deze achtergrond zien we hele kuddes olifanten, juist zoals koeien in een weide. Een varaan duikt weg voor onze jeep. In dit park vallen de vele vogels op - blauwe reigers, ooievaars, kraanvogels, prachtige blauwe starlingetjes en groene parrots. Toch valt de hoeveelheid gespot wild erg tegen. Waarschijnlijk zit de regen van vorige nacht er voor iets tussen.
Dan zorgen we zelf maar voor avontuur, want in onze drang om nog meer wild te spotten, geraken we met de jeep vast in de modder. In het midden van het park uitstappen, terwijl de leeuwen en olifanten je begluren. Het is niet evident. Terwijl Lies op Ella let en de omgeving in het oog houdt, zorgen Dirk en ik - echte mannen - voor takken onder de wielen en na wat getrek en gesleur, trekt de jeep zich uit de modder. De douche zal straks extra deugd doen.
Tijdens het diner op het terras genieten we van het natuurlijk klank- en lichtspel rondom ons. Bliksems zoals je er nog nooit gezien hebt. Baf ! en alle electriciteit valt nog eens uit - gelukkig hebben wij een generator. We moeten met onze tafel zelfs vluchten voor de binnenwaaiende regen. Ik dacht echt dat het regenseizoen hier pas eind maart begon.
Oef de zon schijnt terug. We profiteren ervan om in de voormiddag nog eens te genieten van het zwembad. Een uur of twee volstaan om ons nog wat extra couleur local te geven. ('t is wel voornamelijk kreefterood)
Vandaag Valentijn in Afrika - ook apart. Met Axel bekijk ik de speciale Valentijns menu. Het ziet er heel goed uit. In de namiddag kijk ik ook even mee in de keuken, maar ik hou het bij kijken om de goede werking van het keukenteam niet te verstoren. (zie bijlage)
Lies en ik gaan voor een wandeling van een uur doorheen de lokale omgeving. Alweer een speciale ervaring. We passeren - naar Tanzaniaanse normen - een aantal degelijke woningen, aangesloten op het electriciteitsnet en voorzien van schotelantennes, maar ook heel schamele optrekjes. De mensen kijken met verwondering naar die 2 blanken die in hun omgeving rondwandelen. Sommigen zijn heel vriendelijk en uitbundig, wuiven en roepen "Jambo", anderen kijken eerder argwanend. Kinderen in hun verschillende schooluniformen lopen naar huis. (zie bijlage)
's Avonds vieren we Valentijn en genieten van het speciale Valentijns menu. Axel heeft zich overtroffen. De avond op het terras loopt weer uit tot na middernacht. Juist als we terug op onze kamer zijn begint het te stortregenen. Slaapwel.
De lucht ziet er anders uit. Geen felle zon als de gordijnen opengaan, maar wel een hoogzwangere lucht vol wolken. Hier gaat nog regen uit vallen, en we krijgen nog gelijk ook.
De fotobuit van 2 safaridagen wordt geevalueerd en verwerkt en de blog wordt terug aangevuld. Blijkbaar hebben we toch heel wat lezers die onze "avonturen" volgen. Ella vindt het leuk om mee naar de foto's van de beestjes te kijken. Lies maakt een 'profesionele fotoshoot' van haar. Ella poseert als de beste. (zie bijlage)
En dan is het rusten en lezen, terwijl de regen met tussenpozen naar beneden klettert. Lies heeft deze nacht last gehad van een brullende leeuw op de kamer en heeft daarom wat platte rust ingelast.
Zoveel dingen die wij als heel normaal ervaren zijn hier toch niet zo logisch. 24 uur op 24 electriciteit met een constante spanning is voor ons heel gewoon. Als je hier geen generator en backup batterijen hebt, zit je regelmatig in het donker, heb je geen muziek en valt de frigo ook uit. Een carpoort plaatsen is bij ons een werkje van een halve dag. Hier wordt dit al snel een onderneming van een dag of 4. Afrika maakt je soms heel geduldig, maar bezorgt je soms ook wat frustraties - een wankel evenwicht.
Het lekkere diner op het terras heeft weer veel langer geduurd dan voorzien. De heroische verhalen van Axel in het sappige Gents deden ons gieren van het lachen tot na middernacht en met een lekkere espresso, een heerlijke sigaar en een goede porto waren we in heel goed gezelschap.
We vertrekken heel vroeg vanuit de Plantation lodge naar de Ngorongoro krater - Unesco erfgoed. Als we er vroeg aankomen, zijn de dieren het actiefst, en dat hebben we geweten.
Na een felle rit langs de flanken van de krater, bereiken we de bovenrand op 2400 meter. Het zicht op de krater is adembenemend, niet te beschrijven met woorden. Hier word je gewoonweg stil en heel klein van. De spectaculaire afdaling van 600 meter brengt ons langs de springende Masai kinderen en langs een Masai dorp. De vergezichten vanuit de jeep zijn ongelooflijk.
Eenmaal beneden in de krater overweldigt de immense vlakte en zijn wijdsheid je totaal. Grote kuddes gnoes en zebra's trekken door de vlakte - de migratie vanuit de Serengeti. Je weet gewoonweg niet waar eerst te kijken. Zelfs foto's volstaan hier niet om de indrukken vast te leggen. De grote kuddes trekken dan ook de nodige jagers aan - een hyena doet zich te goed aan het jong van een gnoe.
We hebben geluk, want we krijgen een aantal zeldzame dieren van heel nabij te zien. Een civet kat passeert ons en laat zich vanuit alle posities fotograferen. De tekening van haar pels is prachtig. Volgens onze gids was het meer dan 6 maanden geleden dat hij dit dier nog gespot had. Even later kruisen we het pad van 3 leeuwinnen, die jacht maken op enkele wrattenzwijnen. De jacht wordt onderbroken en de leeuwinnen zoeken de schaduw op van onze jeep. Je zou ze bijna kunnen strelen, zo dichtbij. Het fototoestel maakt overuren. (zie bijlage)
Als we dan even later ook nog een neushoorn met zijn jong kunnen observeren terwijl ze onze richting uitkomen, vind onze gids dat we echt voor het geluk geboren zijn. We bekijken ze langdurig met de verrekijker en maken een hele fotoreportage. Het wordt helemaal interessant als het pad van de neushoorns dan ook nog eens dat van 2 leeuwen kruist . . . maar alles blijft toch rustig.
Je voelt je als een toeschouwer in een grote speeltuin, waar veel goddelijke creaties zich in alle vrijheid kunnen en mogen uitleven. Slapende leeuwinnen, machtige solitaire olifanten, kuddes kolossale buffels en dat allemaal in een prachtige natuur, soms een oase van rust, soms een slagveld als de jagers achter hun prooi gaan, maar steeds in evenwicht.
Het was niet onze prioriteit, maar het is toch fijn meegenomen dat we de zogenaamde Big 5 duidelijk in ons foto-vizier gehad hebben.
We trekken ons tijdig terug uit de krater om voor den donkere terug thuis (=Onsea House) te zijn, waar we alweer hartelijk verwelkomd worden. We beloven Shiraz de foto's van de civet kat en de rhino's te bezorgen en genieten dan van een heerlijke douche en natuurlijk van de fijne lekkere keuken van Axel en zijn team. (dat hadden we toch wel even gemist)
Afrika: zijn natuur, omgeving en sfeer - het kruipt onder je huid en blijft je echt wel bij.
Vroeg opgestaan want vandaag vertrekken we op safari naar Manyara National Park en de Ngorongoro krater. Shiraz is onze chauffeur en gids voor de volgende 2 dagen en een grote verlengde Toyota Jeep met open dak onze uitkijkpost.
De rit naar lake Manyara voert ons eerst door de mierennest van Arusha met zijn ochtendfiles van fietsers, brommers, karren, zware vrachtwagens, bussen en de toeterende taxi-busjes - wat een gewriemel. Eens Arusha buiten wordt het landschap regelmatig onderbroken door kleine drukke dorpjes. We komen meer en meer in Masai land met zijn hutten en kuddes koeien en geiten, die gehoed worden door de Masai, herkenbaar aan hun specifieke kledij en met een stok in de hand.
Het Lake Manyara National Park is heet. Door de lange droogte staat het waterniveau in het meer heel laag. Grote vlaktes wisselen af met bossen waarin de machtige Baobab, de sausage boom en de vele Acacia's heersen.
Apen binnen handbereik, in de vlakte meer dan 30 giraffen als houten standbeelden, die statig allemaal in dezelfde richting staren, hippo's die verkoeling zoeken in de pool en een kudde olifanten die vlak voor onze jeep de weg oversteken. We hebben heel wat te zien gekregen.
Vanuit het National Park rijden we richting Ngorongoro. Halverwege slaan we af naar de Plantation lodge waar we de nacht doorbrengen. De loge is een stukje koloniaal verleden, prachtig gelegen op een helling en omgeven door schitterende tuinen. Na een verfrissende duik in het zwembad en het diner bekijken we nog even onze fotobuit van de dag en kruipen daarna vroeg in bed, terwijl buiten een hevig onweer voor verkoeling zorgt.
Niets doen is ook verlof. We hadden wel wat gepland, maar bij het ontbijt was het al duidelijk dat we ons gingen voorbereiden op onze 2-daagse safari door niets te doen. Wat lezen, een extra dutje, niets moet en alles kan . . . In de namiddag hebben we ons extra laten verwennen door een ferme Tanzaniaanse mama die ons goed onder handen nam met een stevige massage in de tuin van het Onsea House. Een malse regenbui gaf er een extra exotisch sfeertje aan.
Onze bagage voor morgen en overmorgen ingepakt en na alweer een heerlijk diner zijn we vroeg in bed gekropen.
Couleur locale en Polepole kennen we in Belgie als vrolijke festivals met voornamelijk wereldmuziek. Vandaag zijn de rafiki's (wij) de couleur locale gaan bekijken en opsnuiven op de grote dagelijkse markt in Arusha. Axel kent er zijn weg en wordt er door iedereen (h)erkend. Een betere gids konden we niet hebbben. Al van bij het parkeren was het een drukte van belang: geroep, onbegrip en discussie - blanken op de markt. Axel maande iedereen aan tot 'polepole' (rustig, rustig/slowly,slowly) en leidde ons door alle delen van deze grootste verdeel- en bevoorradingsplaats voor Oost-Afrika. Grote stapels groenten en fruit, gedroogde bonen, rijst, kruiden, vlees en vis, levende kippen en gevogelte, hardware zoals kookketels en emmers, tot zelfs haarextensies en een heuse Masai apotheek. Kleuren en geuren waren overweldigend. En dan al die verkopers, ongelooflijke figuren en koppen, die in hun verkoopshokje van amper 2 vierkante meter groot hun uiterste best deden om ons hun goederen aan te prijzen. Je zou hier een schat aan foto's kunnen maken, maar de mensen hebben het helemaal niet graag en voor je eigen veiligheid en die van je camera doe je het beter niet. Gelukkig kende Axel een veilige plaats waar we er enkele hebben kunnen nemen. (zie bijlage) Een belevenis om nooit te vergeten.
Na deze drukte zijn we enkele oud-koloniale plekjes gaan opzoeken, waar rust en natuurschoon domineerden. Ongelooflijke plekken waar je op 10 minuten van de drukte opeens in een paradijslijke natuur terecht komt, waar je enkel nog kan luisteren naar de stilte, onderbroken door het gezang van vogels en het geluid van de colobus apen. Dit zijn plekken om zalig oud te worden.
Een heerlijke duik in het zwmbad bracht ons terug de nodige verfrissing. Ook de natuur kreeg een lekkere douche, want een onweer spoelde al het stof weg en bracht verkoeling voor iedereen. Het was prachtig om dit vanaf het Onsea Terras te bekijken en vooral om de heerlijk frisse geuren op te snuiven.
De kreeft bij het diner 's avonds was een perfecte afsluiter van een schitterende dag. We hadden het nog over de geuren en aroma's van Madagascar vanille en tonka bonen. De hele dag heeft in het teken gestaan van geuren en smaken.
Vandaag gaan we voor onze eerste safari. Met de Onsea House landrover trekken we onder de deskundige begeleiding van Dirk naar het Arusha National Park. Ella gaat vandaag niet naar school, maat gaat met ons mee: natuur en beestjes kijken.
De landrover kruipt over hobbelig en bobbelige wegen door een prachtige natuur. In de schaduw van Mount Meru staan Accacia bomen te pronken, rijden we onder een eeuwenoude vijgenboom, spotten we hele groepen flamingo's op vulkanische meren en genieten van giraffen, zebra's, buffels, apen en nog zoveel andere diersoorten. Soms heb ik het idee dat we in Jurassic Park rondrijden. Dirk is een ervaren gids en hij toont ons alles wat er te zien is. We kunnen een groep giraffen al wandelend benaderen terwijl ze de blaadjes van de bomen aan het knabbelen zijn. Alles is hier zo rustig en vredig.
Picknicken met een fles witte wijn op een hoogvlakte met een adembenemend zicht. De fotocamera's doen overuren. Lies zal weer heel wat te verwerken hebben, maar op het eerste zicht zitten er prachtige beelden tussen die onze indrukken goed weergeven.
Door het hete weer (>30 C) is het stof overal. Zelfs binnen in de landrover geraakt alles onder het stof. De douche zal heel veel deugd doen.
Zo'n safari kruipt echt in de kleren, maar de douche en een rustmomentje brengen ons terug in zeer goede stemming voor het diner. En voor de verandering: het was echt weer af. Ik ging normaal iets licht eten, maar Axel had een aantal 'familie' klassiekers op het menu gezet en wat we hebben genoten. Lekker gezellig nakeuvelen met Dirk, Inneke en Axel bij een goed sigaartje en alweer een specialleke uit Dirk zijn kelder. En we hebben daarbij getoast op nonkel Willy. Een avond op een terras in Tanzania om niet licht te vergeten.
Om te bekomen van onze lange reis en van de eerste indrukken, hebben we maandag ingepland als . . . rustdag. Lekker lang uitslapen, ontbijten, een verdere verkenning van het Onsea House en vooral heerlijk ontspannen aan het zwembad in de tuin. Dat kan je natuurlijk overal doen, maar hier onder de constante Afrikaanse zon laden je batterijen eens zo snel op.
De wereld is heel klein en toeval bestaat echt, want we hebben vandaag kennisgemaakt met een jonge Turnhoutse, die hier heel gedreven en enthousiast vrijwilligerswerk doet in een school. In Turnhout woont ze amper enkele straten van ons, maar we ontmoeten elkaar in Tanzania. Tot eind december blijft ze hier en zo te zien lukt het haar heel goed. Ze wil tegen dan ook het Swahili onder de knie hebben en ik ben er zeker van dat het haar zal lukken.
De avond was weer veel te kort of veel te lang, zoals je wil. Culinair hebben we opnieuw genoten van een menu gecreerd door Axel en uitgevoerd door zijn staff. En voor de rest hebben we heel fijn zitten babbelen met Axel over van alles: van kunst (Nancy Vuylsteke), over muziek (Faithless, Pink Floyd, Dire Straits) tot vrouwen en uitgaan. Kortom: gewoonweg sex, drugs en rock & roll met een hoge aaibaarheidsfactor. Slaapwel.
Eerste indrukken: warm, vriendelijk en lachend, FANTASTISCH.
Na een lange reis van meer dan 20 uur via Parijs, Addis Abbeba kwamen we aan in Kilimanjaro/Tanzania. De eerste indrukken waren overweldigend: de warmte, de organisatie op zijn Afrikaans, . . . Al onze bagage was er wel.
Vanuit de lucht hadden we al een zicht gekregen op de Kilimanjaro en op Moumt Meru. Vanuit het vliegtuig leek Tanzania op een grote zandbak, met hier en daar een verdwaalde boom.
Een landrover rit met Mohammed, onze Ultimate Safari driver en gids, bracht ons naar het Onsea House. Onderweg legde hiij ons alles heel duidelijk en met de nodige humor uit. Ik kijk er al naar uit om met hem op safari te trekken. Hoe dichter we bij Mount Meru kwamen, zagen we hoe het dorre landschap van bruine graslanden en wat verdwaalde bomen, veranderde in een weelderig groene omgeving met bananen- en koffieplantages, met hier en daar lukraak enkele dorpjes. De highway was avontuurlijk, maar ook hier kennen ze politiecontroles, zelfs met speedgun. (flitsen, zelfs op verlof blijft het me achtervolgen)
In het Onsea House werden we opgewacht met een verfrissend doekje en een fris glaasje ananassap. Dirk verwelkomde ons en begeleide ons doorheen het Onsea House: het terras met prachtig uitzicht, onze aangename kamer, het zwembad, de jaccuzi, . . . Hier gaan we echt kunnen genieten.
We maakten kennis met het alomtegenwoordige personeel, o.a. met (H)ilda en Grace. Ik ga proberen al hun namen te onthouden.
Oscar en Ella sliepen nog. Nadat we ons geinstalleerd hadden was Ella wakker en direct was zij een enthousiaste entertainer. Ella en Lies: dat klikt wel. (grootmoederlijke gevoelens ?)
Vanop het terras hebben we genoten van onze eerste schitterende zonsondergang, maar hier aan de evenaar gaat het licht wel heel snel uit.
Kan je je het voorstellen: tot 23.30 uur buiten zitten op het terras in een T-shirtje, genietend van de culinaire creaties van Axel en de wijnen en specialiteitjes uit Dirk zijn kelder, terwijl de gekko's over de muur kruipen en de vleermuisjes rondcircelen. Hakuna Matata.
P.S.: het internet in Tanzania is wel heel wat trager, daarom zijn er vandaag nog geen foto's bij. Maar dat komt nog wel.
Alles is ingepakt. en zelfs heel rustig, zonder al te veel opschudding.
Valiezen inpakken is Lies haar ding niet en meestal gebeurt dit bij ons niet zonder slag of stoot (figuurlijk). Inpakken voor 3 weken Afrika is dan nog iets anders dan een weekendje Ardennen of kust, dus . . . Maar geloof het of niet: alles is heel rustig, ja zelfs gestructureerd en kalm verlopen.
Alles past perfect in onze twee valiezen. We hebben zelfs nog voldoende ruimte om de gevraagde boodschappen voor Dirk, Ineke, Oscar en Ella in Arusha mee te brengen en we hebben ook nog een verrassing voor het lokale schooltje bij. Daarnaast transporteren we ook nog een valies vol medisch materiaal. Ze gaan ons zien komen!
Terwijl een gure wind hier om het huis blaast, probeer ik me de zon en 30°C in te beelden. Morgen zijn we nu al aan het vliegen. Het kan niet snel genoeg morgen zijn.
Nog één dagje werken en dan inpakken. Vandaag heel veel kunnen wegwerken. Morgen nog de laatste afspraken en dan kan ik gerust vertrekken.
Onze Jeroen zijn project om voor een Turnhoutse kapper een zeecontainer om te toveren in een trendy en stijlvol kapsalon is vandaag opgeleverd.(decontainer.com) De reacties zijn enorm: radio, pers en internet. En voor ons een extra link met Tanzania, want blijkbaar is het idee daar geboren, op een tweehonderd meter van het Onsea House (www.onseahouse.com) waar wij gaan verblijven. Nu is het aan ons om deze container terug op te sporen en er een kleine fotoreportage van te maken.
Volgens de weersverwachtingen gaan we zelfs met regen geconfronteerd worden in Tanzania - daar zitten we natuurlijk niet op te wachten . . .
Ik kijk ernaar uit om nu echt te beginnen aan de rechtstreekse voorbereiding op onze reis: inpakken en organiseren. Vandaag met onze PIeter afgesproken. Hij komt ons zaterdag om 15.30 uur ophalen om ons naar Zaventem te voeren.
Het is vandaag 29° in Arusha. Hier zitten we te bibberen met -5°C op de thermometer. Ik kan me het strand in Zanzibar echt niet voorstellen nu.
Het wordt druk met lijstjes maken. Niets vergeten ?
Het hele weekend is zo druk geweest dat er bijna geen tijd over was om ons met de verdere voorbereiding op onze reis bezig te houden. Vrijdagavond lekker feestje, zaterdag wat uitgeslapen, maar daarna was het alsof iedereen ons nodig had.
Gelukkig heeft LIes deze week nog wel wat tijd om allerhande zaken te regelen.
Ook op het werk zal het nog druk worden om alles rond te krijgen voor donderdagavond, zodat ik gerust kan vertrekken. Vrijdag pakken we in en zaterdag voert onze Pieter ons naar de luchthaven. Vanaf dan geen stress meer, alleen nog maar genieten.
Na lang plannen en dromen is het er toch van gekomen: onze eerste kennismaking met het Afrikaanse continent, namelijk twee weken naar Tanzania en een weekje zon-zee-strand op Zanzibar. De naam alleen al doet je dromen. . . Nu is het hier nog koud en grauw, maar over welgeteld 2 weken hebben we onze koffers gepakt en vliegen we richting zon.
Alle voorbereidingen zijn tot nu toe vlot verlopen. De intentingen zijn achter de rug en zelfs de spuit tegen de gele koorts is goed verteerd. De reservaties zijn gebeurd en de vliegtuigtickets liggen klaar. Nu hopen dat er niets onverwachts meer gebeurt.
Bij de start van mijn werkdag kijk ik altijd even na hoe het weer is in Arusha of in Zanzibar. Het kriebelt echt. De reisverhalen op het internet en de schitterende reviews van onze hotels en lodges maken het verlangen om te vertrekken alleen maar groter. Wat zullen er veel foto's getrokken worden om onze indrukken toch maar zoveel mogelijk vast te leggen.
Vandaag gaan we voor onze eerste safari. Met de Onsea House landrover trekken we onder de deskundige begeleiding van Dirk naar het Arusha National Park. Ella gaat vandaag niet naar school, maat gaat met ons mee: natuur en beestjes kijken.
