14 augustus Revelstoke – Lake louise

We vertrekken s’ morgens om 7u30 om de Mount Revelstoke op te gaan.

Gisteren hadden we al vernomen dat 10 km van de top afgesloten is voor publiek door een beerprobleem.

Dus als we aan het tolhuisje komen hopen we dat dit reeds is opgegeven,maar helaas je kan nog steeds maar 16km naar boven. Mensen voor ons keren terug, maar wij blijven hopen en kiezen om toch naar boven te gaan tot de gesloten top. Als we aan het tolmeisje vragen of er te veel beren zijn en het daarom is gesloten. Kan ze ons vertellen dat er een moeder beer met twee kleine beertje rond loopt op de top en in de buurt van de plaatsen van de mensen komt. Twee mensen hebben ze al gezien en gemeld. Ze doen niets verkeerds maar het zekere voor het onzekere wordt genomen, want het zijn Grizzlyberen en ze kunnen agressief worden om hun kroost te beschermen als ze zich bedreigd voelen. Wat ze nu doen op de berg is ze bang maken als ze in de buurt van de plaatsen komen zodat ze weg blijven en voor beide partijen geen problemen kunnen ontstaan. We vernemen ook dat Grizzlyberen altijd op de top blijven, toch hopen we er eentje te kunnen zien. Maar helaas prachtige uitzichten en twee toffe Canadese mensen waar we een half uurtje mee hebben zitten praten, maar geen beren.

We bezoeken ook nog de Revelstokedam . Helaas mogen we enkel foto’s op afstand nemen. In de dam zelf is het niet toe gelaten dus kunnen we jullie niet laten mee genieten.

We rijden verder naar het dorpje” Golden” wat gekend staat als het goud zoeken dorpje van vroeger.

Het enige wat we interessant vinden in golden is het berenrefuge    ( een soort reservaat waar ze zelf beren hebben gestopt) je kan er met een kabellift naar toe en een tour krijgen zodat je ze ziet.

Maar doordat alles hier om 17u 00 sluit en we net een tijdzone zijn we passeert is het net gesloten.

Voor ons volgende bezoek maar aan Canada.

We rijden verder richting Lake Louise….

Langs de route komen we verschillende tunnels en bruggen tegen, we stoppen regelmatig bij de bezienswaardigheden langs de weg zoals de oude ceddar bomen en doen een wandeling in een stukje heel oud bos. Het is ongelofelijk hoe men hier alles onderhoud en aanlegt. Men heeft een houten padje aangelegd zodat je geen enkele plant in dit bos stuk maakt of het wildernis leven aantast.

Op verschillende wandelingen komen we dit tegen.

Onze volgende stop is de Rogers Pass (zie foto’s) het zit hier ook vol met eekhoorns die absoluut niet bang zijn van mensen. Ze zijn eerder nieuwsgierig. Een paar meisjes zitten te genieten op  een bank in het parkje en ze lopen er gewoon naar toe en kruipen op de bank om te kijken of er daar toch niets te rapen valt.

Ze schrikken zich een ongeluk en beginnen te gillen en te lachen ter zelfde tijd . Pieter kan niet laten van te zeggen het is geen beer hoor ! Ze kunnen er hartelijk mee lachen. Wat ons van gans de reis het meest bijblijft is de mensen zijn hier ongelofelijk sympathiek. België kan hier veel van leren.! Elke winkel je binnen stapt vragen ze hoe het met je gaat vandaag en doen ze ondertussen een klein praatje. Elke klant gaat hier met een goed gevoel weg.

We zien ook hier een helikopter producten leveren en zelf landen. Dit zelfs verschillende malen.

Langs de verder route weer (ik val in herhaling, maar kom zelf eens zien.) prachtige uitzichten.

Treinen die in het landschap opgaan, wat we zeker de volgende reis zullen doen is eens een ganse tocht met zo’n trein doen ze komen op nog veel mooiere plekken dan wij met de camper.

Ja je hoort ons al komen we komen hier nog zeker terug hoe eerder hoe beter!!!

We zijn een avond te vroeg in Lake Louise maar vinden toch nog een camperplekje in Protection Mountain. Op de doorweg hadden we hier een zwarte beer gezien, blijkbaar volgens  is hij er niet meer. (volgens de hoste van de plek) Maar we zijn toch op ons hoede.

Van Valemount - wells gray park- Little fort

Goeie morgen!

Een briefje achter laten voor onze Nederlandse buren met tips om zeker te bezoeken en hen nog een leuke reis wensen! Want zij slapen nog en we willen niet onbeleefd zonder afscheid vertrekken. Dat is geregeld en  we vertrekken terug op weg.

We komen na 5min. rijden in Thomson Valley langs de weg komen we een grote beer tegen en een hert die over de weg springt, maar dit maal zijn we te snel voor bij en te laat om een foto te nemen. Soms zou je constant met de camera in de hand moeten zitten, wat ongemakkelijk zou zijn. Hier langs de weg is ook geen pechstrook nog parkeer plaats voorzien en is tot wel gevaarlijk om stil te staan midden op de weg voor een beer of een hert te fotograferen.

Maar tot in Clearwater valt er niets meer te bespeuren enkel de mooie landschappen volgen elkaar op en we genieten in stilte. Hier is het echt de streek van swamps en roze en gele bloemen.

Na 2uur rijden staan we in Clearwater (het is nu 9u30) We besluiten om direct naar het visitors center te gaan, om te weten wat er hier te bezichtigen valt en het laatste nieuws van de streek te weten te komen. Doordat we in Jasper zijn doorgereden en ik heel graag door de streek per paard had verkend vragen we of we dit hier in de streek ook kunnen. Dit  is zeker het geval hier in de streek. Het is vandaag tot ook minder drukkend warm dan gister dus ideaal om per paard de streek te verkennen. We reserveren via het visitors center en zien dat we 20 km terug moeten rijden om aan de ranch te komen waar we kunnen paard rijden.

Het eerste moment zijn we wat teleur gesteld dat we kilometers terug moeten rijden(Vavenby) , maar achteraf hebben we er zeker geen spijt van dat we het deden!!!!

We rijden Vavenby binnen het is een super klein dorpje met heel primitieve bebouwing en de mensen leven hier ook zo net als uit die films…….

We zoeken waar we moeten zijn want het is hier niet zo goed aangeduid en je voelt je hier op het eerste zicht ook niet zo super op je gemak. We stoppen en zien aan het seniorenhuis dat er een oud vrouwtje aan het wandelen is. We willen vragen waar we de ranch kunnen vinden, maar vanaf we het raam open draaien zegt ze al: “ a restaurant? a Restaurant? We zeggen :“No We looking for a ranch to do horseriding”  Ze blijft maar het zelfde herhalen, blijkbaar komt ze uit dat seniorenhuis . Anders valt er geen leven te bespeuren hier in dit dorp, dus zoeken we zelf verder. We moeten plots over een houten brug rijden, dit is toch wel akelig om met zo’n grote camper over houten latjes te moeten rijden. Maar ze lijken toch wel heel stevig te zijn, want zonder problemen raken we aan de overkant.( Chapeau voor pieter!). Plots zien we een bord “The shook ranch” dus we volgende weg naar boven een onverharde weg dat goed stijgt met losse stenen en we hopen dat we geen tegenligger krijgen. Want dit zou toch wel moeilijk zijn. Gelukkig de weg verbreed en juist op dat moment krijgen we een tegenligger, dus juist op tijd OEF.

We komen aan bij de ranch van ED and SARA SHOOK  we zijn wat te vroeg en besluiten hier eerst te eten , want we hebben maar een afspraak om 12u50 om te gaan paard rijden. Eerst ring ik de bel, moet je doen om je aan te melden. En een jong meisje komt uit de scheur en komt naar boven gewandeld”Nora genaamd.

Het is ongelofelijk maar ze draagt een ratli top van Vero Moda, hoe kan dat er zijn geen winkels van Bestseller in Canada. (Dit weet ik zeker, want ik had een mail gestuurd naar Denemarken om te weten waar er winkels van Bestseller in West - Canada zijn. Men had mij geantwoord dat ze er nog geen hebben. Later op de dag zullen we te weten komen dat zij hier werkvakantie komt doen om voor paarden te verzorgen en van Duitsland is en niet Canada (Dit verklaard veel!!) zelfs Sara komt oorspronkelijk uit Engeland en woont nu een groot aantal jaren in Canada. We babbelen wat af en zelfs Sara vraagt of mijn kledij van bij mij komt. Ze ziet heel graag mij topje! ( Alweer reclame voor Bestseller Vero Moda)

 Het zijn Super vriendelijke mensen en de tocht per paard is met geen woorden te beschrijven. DIT MOET JE GEWOON DOEN!!!! Duidelijker kan ik niet zijn, kom zeker bij Ed en Sara want achter de 2 uur durende rit ( je kan andere boeking ook maken) krijg je nog heerlijke frisse home made Icetea met citroen en home made koekjes!!! Wel door Ed gemaakt en niet door SaraJ!!! We blijven achteraf nog een 20 tal minuutjes babbelen, graag waren we nog langer bij die mensen gebleven, maar dat gaat niet we moeten terug op weg.