Amai, dat moet nogal een dag zijn voor mijn nonijn. Zo landen om 3.00u 's nachts onze tijd en dan zo direct naar het bureau... pfff ... en om 17u (onze tijd) nog een presentatie moeten geven en in het Engels dan nog wel! En zeggen dat hij zegt dat mocht iemand hem dat 5 jaar geleden gezegd hebben dat hij daar ergens in China een presentatie zou geven in het Engels hij die persoon zou zot verklaard hebben. Ik vraag mij dan af.... Vanwaar die verandering? Er zou dat iemand tegen mij moeten zeggen, 'k verklaar die mens ook zot. Maar ik ga dan ook zo'n situaties niet gaan opzoeken. Ik ga geen job zoeken waarvan ik weet dat ik soms naar het buitenland moet om mensen te gaan opleiden. Meer en meer vraag ik mij af hoe mijn nonijn dan vroeger wel was. Als ik hem nu zou moeten omschrijven zou ik zeggen dat hij iemand is die omwille van zijn sociale zin mensen aantrekt voor een babbel. Iedereen die hem een beetje kent is geneigd om meer contact met hem te zoeken. Hij is iemand die, wanneer hij een idee, een voorstel heeft dat ook met hand en tand verdedigt en gelijk wie gewoon onder tafel babbelt. Dat geldt ook voor als hij een bepaalde mening over iets heeft. Geen mens die hem van zijn standpunt zal doen afwijken. Hij kan en hij weet enorm veel. Hij valt bij iedereen in de smaak en werkt daar ook enorm aan dat dit ook gebeurt. Hij heeft de indruk dat het hem niet uitmaakt wat mensen over hem denken, maar toch zie ik hem dingen doen/zeggen om de mensen content te stellen. En 'k moet toegeven dat het mij soms bang maakt. In het begin dat we elkaar kenden hadden we enorm veel raakpunten. Nu lijken die grotendeels verdwenen. Hij beweerde dat hij moeilijk contacten met mensen legt die hij niet kent. Ik ben ook zo. Maar als ik hem nu bezig zie spreekt/zevert hij even gemakkelijk met de bakkersvrouw, de buurman als met iemand die hij al jaren kent. Ook beweerde hij vroeger dat hij heel onzeker was, maar hij komt verdorie heel zelfzeker over. En dat maakt me soms dus bang omdat hij niet de persoon is die ik dacht dat hij was. Hoe kan een mens plots het omgekeerde worden van wat hij al heel zijn leven is? Dan vraag ik mij af of ik hem wel ken. En had ik hem graag eens gekend hoe hij vroeger was om te vergelijken met hoe hij nu is en zo te ontdekken waar die verandering plots vandaan komt en hoe dat gebeurd is. Ik zie mezelf nooit geen presentatie in het Engels aan Chinezen geven. Ik zou doodvallen van de zenuwen nog voor ik er kan aan beginnen. Bizar, heel bizar vind ik het. Neem nu die toefjes siergras die hij persé in onze voortuin wil. Hij heeft dat ooit in zijn gedachten gehad om daar toefjes siergras te plaatsen en een padje naar de voordeur. Omdat die grond eigenlijk niet van mij is wil ik daar geen geld tegen gooien. 't Moet proper zijn, maar geen onnodige kosten. Hij verstond mij blijkbaar. Maar onlangs begon hij terug over die toefjes siergras, niet meer over dat padje. Hij begint het dan helemaal uit de doeken te doen hoe hij het ziet en een paar dagen later laat hij dat terug vallen. Uiteindelijk heb ik zoiets van: 'k Ga maar toegeven want hij zal het er blijven over hebben. Niet dat ik absoluut geen toefjes siergras wil, maar 'k vind het gewoon niet nodig. 'k Weet wel dat eens die er gaan staan de kans groot is dat ik het wel mooi ga vinden en daarom geef ik toe. 't Is gewoon zo dat als er een voorstel komt en ik heb zoiets van: nee, dat hoeft niet!, dat eens ik dat gezegd heb dit dan ook als geschrapt in mijn geheugen staat. Als dat onderwerp dan een paar weken later door mijn nonijn terug aangekaart wordt dan vind ik dat vreemd en begin ik mij af te vragen wat de reden is dat dit weer ter sprake komt. En dan begin ik bij mezelf te achterhalen of ik iets gemist heb of ik de meerwaarde over het hoofd gezien heb, maar dan blijkt dit volgens mij niet zo te zijn en zeg ik dan terug dat het niet hoeft. Een tijd later brengt mijn nonijn dat weer ter sprake en dan denk ik: amaai die wil dat nogal heel erg graag... Uiteindelijk geef ik dan toe omdat ik dan 't gevoel krijg dat ik hem er een groot plezier mee doe en dat het mij eigenlijk niet uitmaakt of het er staat of niet in het geval van het siergras dan. En als het er staat en ik vind het dan toch wel mooi dan is het het gewoon mooi meegenomen. 'k Denk dat het verschil ligt bij 't feit dat als ik een idee heb ik mijn idee efkes door de analysefilter in mijn hoofd haal en het meestal eindigt met de conclusie dat het eigenlijk niet hoeft, dat ik wel zonder kan en als er een dag komt dat ik het écht mis er dan nog tijd genoeg is om het dan nog maar eens te overwegen en weer zal het door die analysefilter in mijn hoofd gehaald worden en dan gebeurt het wel dat het besluit is dat ik het eerder had moeten doen want dat het nu weinig zin heeft of te veel werk met zich zal meebrengen. Daarom vind ik het niet altijd vervelend dat hij een idee een paar keer opsmijt tot ik uiteindelijk plooi, want achteraf ben ik er dan wel blij om. Een mooi voorbeeld is de kachel. Alleen als ik écht gegronde redenen heb bijvoorbeeld iets dat veel te duur is en dat pure luxe is en eigenlijk ter vervanging is van iets dat we hebben dat veel beter zou zijn, maar waarvan ik weinig verschil zal ondervinden dan hou ik wel mijn been stijf. Onze goeie tv vervangen omdat een led-tv zou beter zijn bijvoorbeeld daar zou ik niet mee akkoord gaan. Omdat ik weet dat als de technische kant van de zaak zoveel beter zou zijn ik daar niks van zou merken omdat ik er niks van ken. Ik ga ook niet toegeven als 'k denk dat het meer voor 't oog van een ander is of om er mee te kunnen pronken. Maar 'k vraag mij af of mijn nonijn zijn ideeën vroeger bij zijn ex ook zo aan de 'vrouw' probeerde te krijgen en dat het hem misschien nooit gelukt is en dat hij nu iemand heeft die wel rapper plooit en dat dit een van de voorwaarden zou zijn die voor hem belangrijk was voor de beslissing tot zijn nieuw leven. Mja....hoe en waarom verandert iemand zo van ingesteldheid.... Pas op.... ondanks alles hou ik ontzettend veel van mijn nonijn, maar sommige situaties doen mij wel efkes nadenken. 't Is ook dankzij mijn nonijn dat ik die cursus fotografie aan het volgen heb en er heb mee durven starten ondanks dat ik er niemand kende. Misschien heeft hij het zich nu al beklaagd dat hij mij geholpen heeft om die beslissing te nemen. Het is namelijk een van de beslissingen die ik heb genomen waar ik enorm blij om ben. Misschien moet ik dat wel minder doen al dat nadenken..... Maar goed... Het is hier weeral 13u voorbij dus begint de tweede helft van de werkdag. Kris en Yves zijn allebei weg deze namiddag dus kan het niet veel kwaad om de middagpauze wat te laten uitlopen. 'k Ga vanavond wat huishoudelijke klusjes doen thuis. 't Is er het weer voor. 't Is nu al een beetje aan het opklaren, maar zo'n grijze dag waren we hier toch niet meer gewoon. Ze zijn hier trouwens ook druk bezig op de berm met kranen en bulldozers, vooral daar aan Barco. Wat ze precies van plan zijn met die berm is me nog niet helemaal duidelijk. Er staan wel panelen van Gabecon. 'k Hoor hier nu net van Vincent dat ze gezegd hebben op wtv dat het rioleringswerken zijn om het regenwater van het rioolwater te scheiden omdat er teveel wateroverlast is in Kuurne. Bon...nog een beetje werken......
Voilà, 22.00u en net thuis. Toerke gaan lopen met broere en nog wat blijven plakken. Geen wijn, water en een cola. 'k Moet toegeven dat het eigenlijk was omdat we gisteren al hadden afgesproken dat ik ben gaan lopen, want nadat de jongens weg waren had ik het efkes moeilijk. 'k Heb niet geweend, maar 'k heb me toch verschrikkelijk moeten inhouden. 'k Had hem toen ik terug was van Bert gesmst of we nu nog gingen lopen. En hij smste onmiddellijk 'jaja' terug. 'k Had zoiets van: Dju, 'k had liever thuis gebleven. Maar goed 'k ben mij gaan omkleden, in de olifant gesprongen en we zijn een toerke gaan lopen. Nog wat zitten kletsen achteraf, onder andere van jouw optreden. 't Was gezellig dus. Vanavond hé, maar 'k geef toe en 'k heb dat ook aan Vincent en Nele verteld dat ik aangenaam verrast ben. Misschien dat we Nele nu toch kunnen over de streep trekken om te zingen met Nathalie van frituur Geertje die daar in meezingt hihi. En nu ga ik in mijn bed. Ben behoorlijk moe. Hopelijk hoor ik morgen snel iets van jou.
'k Moet toegeven dat ik er nu meer last van heb dan vanmorgen. Toen de jongens zich klaar maakten om te vertrekken moest ik toch efkes slikken. Ze zijn allebei aangezet met de fiets en ik stak nog de laatste zakken in de auto toen Maja toekwam. "En is hij vertrokken?', vroeg ze. 'k Zei:"Jaja van deze morgen vroeg." "En hoe lang is hij weg?" "Allez, 't zal ook raar doen zo een week alleen!" .... Juist afgesproken met Vincent om te gaan lopen. Hij wou gisteren eigenlijk al, maar 'k had hem gezegd dat het 'onze' laatste avond was dat je woensdagmorgen vertrok. 'k Heb hem juist gesmst of hij het nog zag zitten. (ik eigenlijk niet zo) Ja dus! Ach, 't zal geen kwaad kunnen, want als ik hier alleen zal blijven zitten vanavond zullen er zeker traantjes rollen. Nu gaan ze gewoon wat later rollen... 'k Ga ze nog wat moeten verbijten nu..... Allez, 'k ga mij omkleden en ben dan weg.... Groetjes aan mijn nonijn in de lucht! Looooooooooooooooooooooooooooooove you!!!!!
Brrr.... Het vliegtuig van Heathrow naar Shanghai is aan 't vertrekken. Ik zie 'Taxied' staan bij 'Departures' op Heathrow Airport. Mijn maag krimpt precies ineen als ik het lees! Mijn nonijn.... zo ver! 'k Neem nog eens de 'olifant' en 'k ga Michiel oppikken. 't Zal deugd doen....hoop ik. Wordt vervolgd ....
Uitstel is duidelijk geen afstel! Dus i.p.v. op 14/04 te vertrekken, vertrekt mijn nonijn vandaag en deze keer mét visum mee. Het was geen minuut te vroeg toen ze gisteren met zijn visum aankwamen. Vanmorgen heb ik mij om 04.40u uit mijn bed gesleept om hem naar het station te voeren. Beter gezegd: hij heeft zichzelf naar het station gevoerd en ik ben met onze 'olifant' terug naar huis gereden. Het afscheid was nog altijd niet plezant, maar niet zo'n drama. Wellicht heeft dat vroege uur daar wel iets mee te maken. Ik heb gewoon in een roes weg en weer naar het station van Kortrijk gereden vanmorgen. In de auto kreeg ik het efkes wel wat moeilijk, maar de vermoeidheid was sterker. 'k Was blij om terug in mijn bed te kruipen, maar plots begon ik het toch wat moeilijk te krijgen. Het gevoel dat mijn maag in een knoop lag verhinderde dat ik nog kon inslapen. Robbe wou vanmorgen met de fiets naar school. Omdat hij gisteren naar de baskettraining moest hadden we besloten om vandaag met de fiets te gaan. Er stond veel wind en 't was verdorie lastig trappen op die lange baan naar Sente, maar 'k werd er wel wat wakkerder van. Maar dat heeft niet lang geduurd. Toen ik een kwartier op 't werk was werd het weer al duidelijk dat ik (voor mij althans) op een onmenselijk uur al wakker was vanmorgen. Nathalie vroeg of mijn nonijn nu vertrokken was. Ze zei natuurlijk niet 'nonijn', maar ze bedoelde dat wel. 'k Vertelde dat ik vanmorgen vroeg ben opgestaan om hem naar het station te brengen en 'k vertelde haar een beetje hoe de vluchten in mekaar zaten. Ik heb direct de website van Brussels Airport geopend en de vlucht gezocht, want mijn nonijn was zo vriendelijk geweest om mijn zijn vluchten door te mailen. Het was spannend volgen. 'k Zag al vrij vlug dat de vlucht naar Heathrow al 10min vertraging had. Tussen de telefoons door volgde ik mijn nonijn op de voet hetzij sms-gewijs of via Brussels Airport. De vlucht had nog een tweede keer vertraging. Hij zou om 10.25u vertrekken i.p.v. 10u zoals het voorzien was. En dan uiteindelijk zag ik staan: 'vertrokken: 10.32u'. Mijn nonijn hing bijna kms hoog in de lucht! Daarna website van Brussels Airport afgesloten en deze van Heathrow Airport geopend. Bij 'Arrivals' de vlucht gezocht en die stond nog voor zien om 10.15u. Het duurde niet lang of die veranderde ook een aantal keer. En dan stond het daar: Landed: 10.34u. Mijn nonijn is terug in 'mollenland' (mollenland van MOLS van SLOW ). David kwam ook nog eens vragen of de trip naar China nu doorging. 'k Vertelde hem wat ik tegen Nathalie had verteld en hij zei direct dat hij voor zijn huwelijksreis naar Nieuw-Zeeland is gegaan en dat dit o.a. ook via Heathrow was. Hij herinnerde zich nog dat hij heel hard onder de indruk was. De luchthaven was als het ware een stad op zichzelf. Toen ik vanmiddag naar huis vertrok stond Rik bij Nathalie en Nathalie vroeg of 'k een tukje ging doen vannamiddag. Rik, nieuwsgierig als hij was, vroeg: Een spelleke gespeeld misschien? 'k Heb het dan kort verteld en Nathalie heeft dan door verteld want 'k moest weg hé! Ondertussen heeft nonijn al zijn eerste aankoop gedaan daar in Heathrow: een Ipod Nano gezien hij geen muziek kan beluisteren via zijn gsm op het vliegtuig. 'k Moet zeggen 'k wist dat wel, maar 'k had er nooit bij stil gestaan. Ik heb hem ook 2 cadeautjes meegegeven. Geen grote uitgaven ook. Gewoon een tof klein chinees woordenboekje en een klein puzzleboekje dat ik vorige week bij mijn humo kreeg. 'k Heb er ook een kort briefje bijgestopt dat ik via de computer in het chinees heb vertaald en uitgeprint. Eens zien of hij de betekenis zal achterhalen. Maar goed... Nog beetje verder doen met het leven van alle dag. De zon schijnt nog, maar er is een koude wind, dus geen terras weertje. En voor de komende dagen geven ze ook nogal wat wisselvallig weer uit. Tja... ze ligt er hé onze terras.... 'k Ga hier Robbe nog wat helpen met zijn Frans. Morgen heeft hij weeral een proef. Michiel is naar de tekenschool en ik ga hem om 17u terug gaan halen. Tegen dan zit mijn nonijn op zijn vlucht naar Siena. Tot later...
Nonijn is ondertussen veilig en wel thuis. Hij is zoals gewoonlijk al weer aan de slag aan ons terras. Wanneer de trip naar China nu zal doorgaan staat nog niet vast. Er is sprake dat hij na pasen, op dinsdag 26 april terug zal vertrekken. Maar het probleem is blijkbaar de terugreis. De rechtstreekse vluchten op 2 en 6 mei zitten reeds vol. Dus daar gaan ze bij Vyncke nog wat mogen aan puzzelen. Maar we zien wel...
De zon piept voorzichtjes door het wolkendek en daar is een heel goeie reden voor. Nonijn zijn trip naar China gaat niet door. Het stomme hieraan, is dat hij geen visum had voor China. Een kleine vergetelheid van Vyncke. Ondertussen is hij rustig aan het boemelen op de terugweg naar Harelbeke. Straks pik ik hem terug op. Wordt vervolgd...
).
