Hey,

Vandaag was kon ik terug gaan werken en het lukte mij vrij goed om mijn zinnen te verzetten.
Ik wek in een carwasch, maar door het slechte weer hadden we maar 4 auto's gehad, dus heb ik me volop op het maschien gesmeten .
Mijn baas zal waarschijnlijk ook wel content zijn maarvoor mij was het voornaamste dat ik bezig was.
Het lukte mij vrij goed om mijn dag door te komen zonder een traan te laten, wat mij ook wel goed deed.
Totdat ik mijn zoontje ging halen van het vakantieklasje. Onze Lander is 3 jaar en hij snapt niet goed waarom papa niet naar huis komt s'avonds.
Elke avond verwacht hij dat zijn papa door de deur gaat komen, dus van de moment dat ik hem ga halen word ik ,tot hij in zijn bedje gaat er constant aan herinnerd dat papa weg is.
Het begon al in de auto, wanneer we naar huis reden: "Mama, papa rijdt achter ons nu he." na een tijdje "Waar is papa ,mama " en dan in zijn bedje constant beginnen te wenen en roepen dat hij zijn papa moet hebben. Tis echt moeilijk voor dat manneke en dat zijn danook momenten dat ik zou kunnen wenen, gewoon omdat mijn zoontje ongelukkig is . Dat zijn dan de momenten dat je je toch sterk moet houden . Want als ze dan zien dat je ook begint te wenen associeren ze het weg zijn ven de papa met iets erg . Denken ze misschien dat hij niet terug naar huis komt , want waarom weent mama als papa toch terugkomt . Dat zijn voor mij de hardste momenten. Voor de rest blijf ik positief denken en ik weet na deze 4 maanden zal onze relatie nog sterker zijn dan ervoor en ze was al zeer sterk. Voor iedereen kop op, het komt allemaal goed.