Even een korte voorstelling. De rest komt achteraf wel.
Ik ben Sven een jongen van 18. Momenteel studeer ik aan de unief in mijn eerste jaar. Vandaar dit vreemde tijdstip ook waarop ik dit blogje heb kunnen aanmaken. Mijn agenda wisselt van week tot week.
In mijn korte leven heb ik echter reeds heel wat dingen moeten verwerken. Vooral veel persoonlijk leed, dat me vanaf mijn 13de ergens verplicht heeft afscheid te moeten nemen van mijn onbezorgde jeugd. Vanaf dat ogenblik had ik een last te dragen. Een jaartje later werd dat nogmaals extra aangedikt door een ongeval waar ik het slachtoffer van werd. Het persoonlijk verlies was gigantisch.
In de daaropvolgende herstelperiode kwamen een paar dingen aan het licht. Talrijke therapiesessies -om te leren omgan met het verlies- brachten een paar dingen aan het licht: Sven is hoogbegaafd, maar tevens hooggevoelig. Deze cocktail maakt mijn leven soms tot een hel. Beiden vechten om de overmacht. Sentiment en logica zijn niet gemakkelijk te verzoenen. Middenin sta ik meestal als verliezer uit te huilen.
Op dit ogenblik volg ik nog steeds regelmatig therapie, maar een aantal dingen heb ik leren een plaatsje geven in mijn leven. Ik heb reeds heel wat blogjes geschreven, op verschillende sites, maar heb nog nooit een echte blogpagina aangemaakt. Het openlijk en volledig neerschrijven van mijn gevoelens helpt me heel erg ermee om te gaan.
Alvast veel leesplezier en bedankt de moeite te doen om tot hier door te lezen.