Na een lange rit kwamen we toe bij Mr. Blasius. We logeerden 2 nachten bij de plaatselijke dorpsonderwijzer. Na een iets langere nacht ( slapen tot 6u30) maakten we een pittige wandeling naar Wae Raebo. Deze 9 km lange wandeling verliep vooral klimmend. Na de eerste 3 km haakten Wim en Bart af en besloten om terug naar hun kamer te gaan. Zij voelden zich niet lekker. Kristof was al niet mee vertrokken, ook hij was ziek. Uiteindelijk was het dus de 4 dames die de wandeling maakten. Van girl power gesproken. 💪🏻💪🏻Hier bezochten we restanten van animistische gemmenschapshuizen waar ze met zo'n 100 mensen samenwonen in 1 huis. Deze huizen werden vroeger vernietigd door de Nederlanders omwille van de angst voor inteelt. Officieel omwille van slechte hygiene in zulke huizen. Na de lunch ter plaatse wandelden we terug. Na een 10' wandelen begon het te regenen. Dit maakte de terugtocht een pak zwaarder. De weg door de jungle was erg glad en modderig. De laatste 3 km was over een weg van dikke stenen.
Moe en uitgeregend kwamen we toe bij Mr. Blasius waar we na een koude douche genoten van een drankje en de nodige pringle chips😀 's Avonds kookten we weerom ons eigen potje.
vandaag volgde dan een rit van ongeveer 6 uur naar Labang Bajo waar we morgen inschepen op onze boot voor 3 dagen. daarna volgt de beklimming van de Rinjani. De uitdaging van deze reis.
Na een lange rit kwamen we aan in Mukun. Hier logeerden we bij een familie thuis. De eerste avond bezochten we de plaatselijke middelbare school, waar we ontvangen werden als hoogwaardigheidsbekleders. We kregen een fles Bintang bier en een levende kip als welkomstgeschenk😉 We werden onthaald door het de schooldirecteur, en het hoofd van het schoolcomité en de ganse lerarenstaf. Ze stelden zich voor en wij moesten ons ook voorstellen. Na de officiële ontvangst volgde een geweldig feestje. Samen met de plaatselijke jeugd en de leerkrachten dansten we gans de avond op plaatselijke muziek en af en toe een Vlaamse schlager ertussen. De ganse groep deed dan ook vrolijk mee met de polonaise op Dos cervezas.
De volgende morgen werden we al vroeg gewekt door het hanengekraai. Na het ontbijt bezochten 2 plaatselijke lagere scholen die financiël steun ontvangen van de Sint Pieterschool in Turnhout. Weerom werden we met de nodige eer ontvangen. Weer de geschenken, we hadden al een heuse kipperen bij elkaar😂 We konden bekijken wat er gebeurd is met de ontvangen donaties en wat ze nog graag willen doen in de toekomst. in de namiddag maakten we een mooie wandeling, we bezochten het dorp van onze gids en weerom volgde er een officiële ontvangst door het dorpshoofd, ditmaal met de nodige drank. Na een korte nacht volgde de volgende dag een lange rit naar Wae Raebo.
bezoek aan de etnische dorpen rond Bajawa. vandaag stond er een mooie wandeling op het programma. We wandelden tussen de dorpen Bena,Bela en Luba! Deze prachtige dorpen met hun traditionele huizen zijn echt de moeite waard. de wandeling was best wel pittig met klimmen en dalen. Vooral omdat de meesten veel spierpijn hebben door na de beklimming van de Egon. Ikzelf heb ook 2 dagen pijnlijke bovenbenen gehad, maar niet meer dan na de training bij Debbie😉 Tegen het einde van de wandeling kwamen we bij de warmwaterbronnen. Hier hebben we zalig kunnen genieten en onze pijnlijke benen ontspannen in het warme water. ondertussen nog de nodige ambiance bij het maken van ons reisfilmpje. Het resultaat daarvan gaat echt geweldig zijn. morgen staat er opnieuw een lange reisdag op het programma richting de Managarai daar logeren we eerst bij de dorpsonderwijzer en de volgende 2 nachten bij een gastfamilie. dus de volgende 4 dagen gaan jullie even niet kunnen volgen. Maar ik zal het daarna wel kort samenvatten. ik zet er ook enkele foto's op van de typische huizen die we vandaag bezochten.
Na een korte nacht moesten we om 5u uit de veren. Half 6 ontbijt om tegen 6 u te vertrekken richting Egon vulkaan. Na een 45' rijden pikten we onze gids Bati op. Een van de dorpsbewoners tegen de vulkaan. Er moet steeds iemand meegaan van het dorp om te zien of het wel veilig is. Even later stopten de auto's omdat er een put was in de weg. Druk onderhandelen hoe ze dat nu gingen oplossen. Na 10' namen we het heft in eigen handen en legden we de put dicht met stenen. Ok, even verder rijden.. Dan rijden ze vast in het los zand. Wij duwen terwijl zij staan toe te kijken. Uiteindelijk konden we om 7u30 starten aan de klim. Na 2u15 waren we boven. Dit was veel sneller dan verwacht. Boven hadden we zicht op de krater. De prachtige omgeving konden we helaas niet zien, de wolken hingen rond de vulkaan.
Na de nodige foto's genomen te hebben daalden we af. Deze afdaling was toch zwaarder dan gedacht. Maar ook dat ging nog vrij vlot ( ondanks de nodige slippertjesðð
Rond 14u waren we terug in ons hotel en kunnen we de rest van de dag genieten van zon, zee, strand en natuurlijk een drankje!!
Morgen voornamelijk een reisdag. Met onderweg enkele leuke stops.
gisteren was een rustige dag. Het was vooral een lange reisdag. We vertrokken vroeg om eerst een bezoek te brengen aan de plaatselijke markt. Daarna ging het verder naar een moslimenclave. Zij leven in paalwoningen aan de zee. Ze leven er vooral van de visvangst en het vervoer van goederen via de zee. De mensen waren er super vriendelijk. Van daaruit reden we verder naar een ander klein dorp, waar we een demonstratie kregen van ikat weven. Hoe ze de draden maken van de katoen, hoe ze gekleurd worden, hoe ze weven. Daarna mochten we rondkijken en konden we zo' n werkje kopen.
Als laatste halte was er een bezoek aan het weeshuis van mama Belgica. Een kranige dame van 80 jaar die er verschillende weeshuizen heeft opgezet en runt. Er worden kinderen opgevangen met een handicap die verstoten zijn door hun familie, kinderen achtergelaten door ouders omdat ze geen geld hebben om ervoor te zorgen. Er kunnen ook moeders met hun kinderen tijdelijk verblijven tot ze de zorg voor hun kind zelfstandig kunnen opnemen. We konden er rondkijken en de kinderen zongen een liedje voor ons.
Tegen 20u kwamen we eindelijk toe in Moni waar we de volgende dag de zonsopgang boven Kelimutu kunnen bewonderen.
gisteren was een rustige dag. Het was vooral een lange reisdag. We vertrokken vroeg om eerst een bezoek te brengen aan de plaatselijke markt. Daarna ging het verder naar een moslimenclave. Zij leven in paalwoningen aan de zee. Ze leven er vooral van de visvangst en het vervoer van goederen via de zee. De mensen waren er super vriendelijk. Van daaruit reden we verder naar een ander klein dorp, waar we een demonstratie kregen van ikat weven. Hoe ze de draden maken van de katoen, hoe ze gekleurd worden, hoe ze weven. Daarna mochten we rondkijken en konden we zo' n werkje kopen.
Als laatste halte was er een bezoek aan het weeshuis van mama Belgica. Een kranige dame van 80 jaar die er verschillende weeshuizen heeft opgezet en runt. Er worden kinderen opgevangen met een handicap die verstoten zijn door hun familie, kinderen achtergelaten door ouders omdat ze geen geld hebben om ervoor te zorgen. Er kunnen ook moeders met hun kinderen tijdelijk verblijven tot ze de zorg voor hun kind zelfstandig kunnen opnemen. We konden er rondkijken en de kinderen zongen een liedje voor ons.
Tegen 20u kwamen we eindelijk toe in Moni waar we de volgende dag de zonsopgang boven Kelimutu kunnen bewonderen.
gisteren was een rustige dag. Het was vooral een lange reisdag. We vertrokken vroeg om eerst een bezoek te brengen aan de plaatselijke markt. Daarna ging het verder naar een moslimenclave. Zij leven in paalwoningen aan de zee. Ze leven er vooral van de visvangst en het vervoer van goederen via de zee. De mensen waren er super vriendelijk. Van daaruit reden we verder naar een ander klein dorp, waar we een demonstratie kregen van ikat weven. Hoe ze de draden maken van de katoen, hoe ze gekleurd worden, hoe ze weven. Daarna mochten we rondkijken en konden we zo' n werkje kopen.
Als laatste halte was er een bezoek aan het weeshuis van mama Belgica. Een kranige dame van 80 jaar die er verschillende weeshuizen heeft opgezet en runt. Er worden kinderen opgevangen met een handicap die verstoten zijn door hun familie, kinderen achtergelaten door ouders omdat ze geen geld hebben om ervoor te zorgen. Er kunnen ook moeders met hun kinderen tijdelijk verblijven tot ze de zorg voor hun kind zelfstandig kunnen opnemen. We konden er rondkijken en de kinderen zongen een liedje voor ons.
Tegen 20u kwamen we eindelijk toe in Moni waar we de volgende dag de zonsopgang boven Kelimutu kunnen bewonderen.
Na een leuke voorlopig laatste avond op Bali vlogen we vandaag naar Flores. Na een vliegtuigreis van 2 uurtjes en een korte autorit kwamen we toe in Sea World resort. Dit resort uitgebaat door de Duitse pater Bolle is prachtig gelegen aan de zee. We genieten met een aperitief van een mooie zonsondergang en denken al aan morgen. Morgen begint het echte werk, met een klim naar de 1700 m Egon vulkaan.
De Kleine Sunda eilanden
