De eerste nacht Kinshasa, de ene sliep al wat beter dan de andere. De ene was misschien ook wat meer moe dan de andere. De andere wordt misschien al een dagje ouder… Er werd gezongen deze nacht, eerst door de krekels; enkele uren later door, volgens mij, een heel leger padden en na de blaffende honden probeerden ook een horde mensen hun keelgeluid. Of hoe het in Kinshasa nooit echt stil wordt…
Deze morgen vlug een douche, en er druppelt hier zowaar een straaltje water uit de kraan, een voortreffelijk ontbijt met toastbrood en een eitje. Je zou haast denken dat we een bed and breakfast hadden genomen.
Breefing op Memisa, nadat zuster Ria al onze bagage is komen ontvoeren, want zij is er zeker van, morgenvroeg vertrekken we rond 6:00 uur richting Popo en het heeft gisteren zwaar geregend, dat is het slechte nieuws. Het goede nieuws is dat het momenteel 37 graden is en de plassen tegen morgen dus ongetwijfeld opgedroogd zullen zijn?!
Een missie naar het binnenland met drie equipes (Roeselare, wijzelf en Heusden Zolder) vraagt een minitieuze voorbereiding, zowel logistiek als financieel. Onze Greet (van Memisa) was daar eventjes zoet mee vandaar dat we de nationale sport van Congo konden beoefenen, wachten.
En dat wachten hield nog eventjes aan, ofwel wilden ze onze magen al eens op de proef stellen om te ervaren wat ‘een hongertje’ is, want het Congolese eten, dat trouwens wel voortreffelijk lekker was met veel voor ons onbekende vis, bakbananen, saka-saka en maniok, liet enkele uren op zich wachten. Misschien moesten ze de vis nog wel vangen?
Maar een Primus (Congolees biertje) smaakt altijd en biedt troost en soelaas als het maagje knort. Lang zal dat echter niet duren want straks worden wij bij de attaché van de Belgische ontwikkelingssamenwerking verwacht voor een hapje en een drankje. Hopelijk geraken we op tijd terug naar onze slaapplaats want vanavond spelen de Congolese luipaarden (nationale voetbalploeg) tegen de mannen van Ivoorkust. Omdat de verkoop van sjaals en mutsen met deze temperaturen geen optie is, hebben ze er hier wat anders op gevonden. Met een stickertje van de Congolese vlag op je voorhoofd lukt het ook prima om de ploeg aan te moedigen.
Hup Congo hup!!!
05-02-2015 om 00:00
geschreven door Sabine en Johan 
|