Fien stond op de rand van de duikplank. Ze sloot haar ogen en dacht aan mama. Ze waren nu eventjes helemaal alleen. " Kom je me halen, mama? " Mama zweeg. Fien zag nu enkel nog een vrouw met een glimlach, die langzaam vervaagde tot een schim. Weg was mama. Plons ! Een hand op haar rug en Fien viel het water in. Brr , ijskoud. Rillend van de kou draaide ze zich om. Ze had het kunnen weten. Joris weer. Dat kleine ettertje ook. Fien richtte haar blik op de grote klok. Nog 20 minuten en ze mochten eruit. Langzaam zwom ze tot aan de rand van het grote zwembad en ging aan de kant zitten. Ze wiebelde haar voeten heen en weer. Iemand kwam naast haar zitten. "Toch niet weer Joris, hé? " Fien keek op. Nee, gelukkig, het was Sarah maar. " Ik mag toch naast je zitten? " vroeg Sarah. Fien glimlachte zacht. " Je doet maar . " Fien keek toe hoe het meisje haar elastiekje uit haar haar haalde en er opeens een enorme bos krullen op haar schouders viel. " Waarom doe je je haar niet wat vaker los? " vroeg Fien. Sarah haalde haar schouders op. " Gewoon " zei ze. Fien lachte stilletjes . Waar had ze dat eerder gehoord?
story
