dit gedicht heb ik geschreven toen mijn bomma met een hersenbloeding in het ziekenhuis lag ze was aan een kant verlamt en had in het ziekenhuis haar verlamde voet ook nog eens gebroken.
in bed
ze ligt in bed met enkel een arm die ze gebruiken kan ze ligt in bed met enkel 1 voet die ze zoeken moet ze ligt in bed met enkel het bezoek van vreemde vreemde die haar wassen en haar helpen met plassen vreemde die haar verzorgen en af en toe een bekende iemand die om haar geeft en dan weet ze weer ja ik leef
dit is een gedicht dat ik heb geschreven in een periode dat ik me een beetje depressief voelde.
waarom waarom nu waarom wij waarom gebeurt het mij dat is de vraag die ik me stel maar toch gebeurt het wel kan ik er nu iets aan doen alles wat ik wil is heel hard roepen stop en dan gaat alles weer goed en begin ik wer met goede moed tot de volgende tegenslag maar dan kijk ik al naar uit met een lach
het is een gedicht waar ik toch altijd goede joop van krijg dat het terug goed gaat gaan
