|
Vroeg uit de veren nadat we op tijd in bed waren gekropen de dag ervoor omdat we nog moe waren van de reis en nog naar the beach geweest waren 's avonds. Achteraf gezien heel blij dat we dat gedaan hadden want de dag zag er als volgt uit:
Na een stevig ontbijtje is een Portugese bus ons komen ophalen voor een tochtje naar het lang verwachtte zand van het strand. De zee was nice, icecold maar zeer deugddoend. Sprintend met tien man, hand in hand de zee in heeft een paar prachtige fotos op geleverd. Spelletjes op het strand ontbraken er natuurlijk niet. Nadien was het tijd voor een stevig potje beachvolleybal.
Vervolgens was het busje terug daar voor een nieuwe lift naar het shopping centrum. Daar aangekomen kreeg iedereen 6 voor iets te gaan eten naar keuze. Wij bezochten de welbefaamde KFC (na een halfuur wist ik dat het kentucky fried chicken wou zeggen, zoals het liedje) en Arif, Kathleen en Julia bezochten de mcdonalds! Ze moesten op zoek naar sloffen want het was een heel getaffel en uiteindelijk is het niks geworden =).
Terug in onze dikke villa (uiteraard 5 sterren) begon de volgende workshop i.v.m. armoede. Elk land moest voor zich brainstormen over de armoede in hun land en vervolgens twee soorten van posters maken met alle info die nodig was om het voor de andere landen duidelijk te maken. We kregen een uur voorbereidingstijd om nadien onze landen voor te stellen. De sfeer was nog wat onwennig, maar dat is normaal de tweede dag! Wat me opviel tijdens de voorstelling van de landen was dat wij, België, toch wel het rijkste land van de uitwisseling zijn. Bulgarije werd bestempeld als het land dat in de grootste armoede leeft binnen Europa. Toen het gedaan was kwam Cambodja (de mensen van de logistiek, die EVS doen bij de Portugese organisatie) nog af met hun verhaal. Toen werd het toch even heel stil en kon je een blik van medeleven zien in de deelnemers hun ogen... We mogen ons heel gelukkig prijzen dat wij in het mooie, kleine België leven en niet op straat moeten verhongeren zoals in Cambodja.
s Avonds namen we de trein naar LISSBON CITY, kregen weer centjes om een hapje te gaan eten en om vervolgens, voor wie wou (wij natuurlijk), een stapje in het Portugese nachtleven te zetten. De laatste trein was om half twee maar wij waren iets later thuis met de taxi. Life is beautiful
Grtz to everybody
Bram
|
