Nu ik ouder ben, ben ik gaan nadenken over wie het meest betekend voor me. Wat het verschil is tussen nodig hebben en willen hebben. Hoe mensen een effect kunnen hebben op me leven en dat 1 woord al genoeg is om me te kunnen kwetsen. En dat beloftes even rap gebroken worden zoals ze gemaakt worden.
Het is weer eens zo ver, ben weer gevangen door emoties. Alles kwam naar boven naar het zoeken naar wat love beats. Ik moest weer aan je denken, eigenlijk doe ik dat elke dag .. Alleen de ene dag wat minder dan de andere, shit dit is hard voor me. Ik zie je lach voor me, ik voel me kut door je. Toen je bij me wegging ben ik gevallen in een put door je. Als je zoveel van me hield dan kon je er niet klaar mee zijn. Kon je niets verzinnen? Dan waren leugens nooit gekomen.. Dan liet je mij niet in de steek zoals je nu laat overkomen.. Nu weet ik wat je wil maar dat het eigenlijk niet kan. Maar waarom zit je dan bij haar als ik je alles geven kan? Zoals ik altijd heb gegeven, ik heb gevochten voor ons tweeën! Je bent me nummer 1 en niemand kan die plek innemen. Want niemand kan me geven wat jij me hebt gegeven. Ik kreeg liefde zo oprecht, dus waarom ging je weg? Maar ik zal altijd op je wachten want jij wil ook niemand anders.
