We hebben tijdens de drukte door nog even tijd gevonden om onze blog aan te vullen.
We hebben ons alle 3 ne vélo aangeschaft. Ene vanuit de jaren stillekes. Geen versnellingen en een achteruittraprem! Daarna zijn we het verkeer gaan trotseren. Alle 3 achter mekaar en roepen als gekken tegen elkaar. Oppassen met de bromfietsen, auto's, bussen, camions,... die langs ons heen scheuren. Met de fiets op naar stage, combi markt, geld afhalen, eten, uitgaan,... EN NATUURLIJK VERBRANDEN !!!!!!!!Katrien en Stephanie hebben het al wat moeilijker met de hete, zwoele, intense ZON. Maar uiteindelijk is Lara nu ook een kreeft. Na regen komt zonneschijn, hier letterlijk genomen. 2 minuten regen afgewisseld door de hete zon. Onze zonnemelk vanuit België is het zelfs niet gewend. Natuurlijk moeten wij onze kleding hierdoor aanpassen, maar in de winkels liggen enkel Chinese kleren. In de broeken wat we willen kopen, komt onze kont 10 keer feller uit, maar hier zijn de Surinamers echt gek van. Lara heeft zo de dansstijl al te pakken gekregen. Ze kan schudden met haar kont tot ze er bij neer valt!Ondertussen zijn we al meer gewend geraakt aan al de insecten, die er rondzwerven in ons huis. De salamanders zijn al niet meer zo snel als ze in het begin waren en de muggen zijn monsters met meters lange angels.Ze hebben zelfs door Katrien haar schoen geprikt! Stephanie heeft nog altijd maar 1 muggensteek al zijn we aan het twijfelen of het geen vlooienbeten zijn. Op straat verwelkomt iedereen ons, iedereen is even vriendelijk, de ene al wat meer dan de andere. Zo zijn we ook al gewend aant geraken aan de geluidjes die ze ons toe roepen. Ook zijn we gewend geraakt aan het douchen met het koude water. en natuurlijk ook onze was doen in het koude water!Op straat komen we zoveel verschillende mensen tegen. Ik denk dat we nog nooit in ons leven zoveel kleur op 1 straat zijn tegengekomen. Het is ons wel opgevallen dat iedereen hier gelijk wordt benaderd. Of je nu een zwerver bent of een bankdirecteur, iedereen zal een goedendag tegen mekaar zeggen. Het is wel aanpassen omdat bij een kennismaking zijn de Surinamers wel wat terughoudender. Ze wachten tot je zelf een hand komt geven en je zelf voorstelt. Dat is toch net iets anders dan bij ons. Ook heeft Katrien ondervonden dat we niet op de grond mogen gaan zitten, want dit is onbeleefd vanuit hun denkwijze. We moeten ons ook aanpassen aan de mannelijke aandacht vanuit Suriname. Het gaat allemaal niet zo subtiel als bij ons in België. Ze zijn hier recht voor de raap en zien Belgen wel als witte parels. Natuurlijk zijn we ook op stage langs geweest. Jammer dat Lara niet bij ons in het ziekenhuis stage loopt. Ze moet een eindje verder fietsen tussen het drukke verkeer door. Maar Lara heeft voldoende ballen aan haar lijf, dat heeft ze ons al genoeg getoond! We zijn natuurlijk mee geweest om kennis te maken met de mensen waar Lara mee moet gaan werken.We werden vriendelijk onthaald en ze mag maandag beginnen. Daarna zijn wij doorgereden naar onze stageplaats. Het is een groot ziekenhuis , qua architectuur is het heel anders dan bij ons.Het ziekenhuis heeft centraal een hele grote tuin en de kamers zijn niet ingedeeld in een gang maar monden allemaal uit op de tuin. De kleuren en de geuren zijn ook heel anders. Je wordt er dadelijk vrolijk van. Er is totaal geen ziekenhuisgevoel.Ook zijn we al een kijkje gaan nemen op de kinderafdeling, waar ze de muren volledig hebben vol geschilderd met kindertekeningen. Heel mooi om te zien. Katrien en Stephanie hebben ook nog EXTRA schorten gekregen. Het is nog niet warm genoeg natuurlijk. hihi.We hebben ook de NO SPANG ontdekt. Alles op het gemak, niets overhaast. Ze zijn wel gek op euro's , dat hebben we ook weer ondervonden. Ze zouden het niet erg vinden om teveel aan te rekenen aan ons als buitenlandse studenten.Maar gelukkig zijn we een beetje onder ons uit, en laten we ons niet zomaar doen. Maar het blijft toch soms wel moeilijk.Het is ook niet zo veilig op straat als bij ons in het knusse België. S' nachts alleen op straat , is niets gedaan met 3 meisjes. Iedereen houdt ons wel in de gaten. De taal die ze hier spreken is niet alleen Nederlands maar ook Surinaams. Dit is een mix van Engels, Nederlands, Portugees, Javaans, chinees,... Dus we verstaan hier gene bal van! hihi. We zijn ook al op trip geweest. Met een mini bootje met 21 man erop. Dat we nog niet gezonken waren, begrepen we achteraf nog altijd niet. Het was een houten vlootje met een paar planken om op te zitten. We zijn dan dolfijnen gaan spotten, maar jammer genoeg wilde ze niet dicht bij onze vloot komen. Daarna zijn we afgezakt naar de commewijn plantage, hier hebben we hele mooie dingen gezien. Onze gids Kenny heeft ons veel uitleg gegeven over de plaatselijke landbouw en slavernij. Hier hebben we weer een ander deeltje van Suriname ontdekt. De mensen hadden hier nog minder dan in de hoofdstad waar wij verblijven. Geen auto's, geen verharde wegen, geen winkels,.. Enkel vis. Dit was ook hun inkomst. We hebben als snack bakabana gekregen. Lara en Stephanie vonden dit al lekkerder dan Katrien. En Stephanie was dan weer alleen verzot op de pindasaus wat ze hier maken. Na een lange wandeling zijn we weer met de boot vertrokken richting de kaaimannen. Eerst hebben we een op het water een lekkere Indische maaltijd gekregen. Stephanie en Katrien eten zoals jullie weten heel graag pikant maar hier hebben we onze grenzen getrotseerd. We hebben ons na de maaltijd goed ingesmeerd met deet. Tot aan onze billen en borsten toe. Eens vertrokken op het kleine vlootje in het pikkedonker waren we alle 3 toch wat zenuwachtig. We zagen allemaal ogen en dachten dat we omsingeld waren door kaaimannen maar achteraf bleken het vuurvliegjes te zijn. hihi. Toch hebben we kennis kunnen maken met meneer en mevrouwtje kaaiman. Katrien had het vrouwtje en Stephanie kreeg natuurlijk weer het agressieve mannetje. Met hulp van Lara konden we hem met z'n 2tjes bedwingen. Snel foto's maken met een big smile op ons gezicht. Zelfs Lara dat nog niet eens onze huishond durft te aaien heeft even alleen de kaaiman vast gehad. applausje voor Lara! De dag erna hebben we een rustdagje ingelast. We hebben wat rondgetoerd in stad met onze velo's. Morgen vertrekken we terug op trip richting de bergen met onze hangmatten!
Zo, ik hoop dat jullie nu wat meer van ons avontuur te weten zijn gekomen.
