Dag 9. In mijn hoofd de laatste dag van onze vakantie. Want morgen is het enkel rijden. Bij de laatste dag hoorde natuurlijk ook een hoogtepunt. Voor dit hoogtepunt moesten we wel om 6 uur opstaan. Voor 1 keer moesten mama en papa geen opdracht oplossen, maar een filmpje bekijken. In het filmpje legden Céline en ik uit wat we vandaag gingen doen. Paragliden!  Ze wisten niet wat dit was, maar de schrik was toch al in moeders ogen te zien. We vertelden hen dat je met een parachute van een berg moest springen. Het feestje was meteen gedaan, want mama zei resoluut nee! Daar stonden we dan. Van een hoogtepunt naar een anticlimax. Ik zweeg wijselijk, want na 21 jaar wist ik dat ze wel zou plooien. We vertrokken richting Cavalese en het was ijzig stil in de auto. Maar moeder haar bovenkamer was overuren aan het draaien en opeens kreeg ik een kruisverhoor voorgeschoteld. Ze was er dus toch serieus over aan het nadenken. Na een kleine trektocht door de bergen begaf de auto het weer. We moesten stoppen langs de kant en papa probeerde het probleem op te lossen. Opeens was mama verdwenen. Ze kreeg het effe niet meer geregeld want ze was letterlijk een “schrikschijtje” leggen in het bos. Nadat alle behoeftes voltooid waren, vertrokken we terug richting Cermis. Een berg in Cavalese waar ons avontuur zich zou afspelen. Eenmaal aangekomen stonden 2 mannen ons op te wachten met grote zakken. Met hen hadden we dus afgesproken. Na een korte kennismaking zijn we richting de top van de berg vertrokken met de befaamde bolletjeslift. Na de bolletjeslift volgde de stoeltjeslift. Ik voelde me even terug in het skiwereldje. Wat voelde dit goed! Heerlijk rustig, zonneke op mene bol en een prachtig uitzicht! Eenmaal boven was het moneytime. De parachutisten legden hun materiaal uit en mama en Céline waren verdacht stil. Ik rook een verdacht geurtje, maar dit was bij nader inzien gelukkig van de paarden die er aan het grazen waren. De 2 mannen vroegen ons wie eerst wilden. Papa en ik offerden ons op en we kregen een paar korte instructies. Papa al iets meer als mij, want mijn maat kon geen woord Engels. Het enige wat hij me kon zeggen was dat ik moest blijven lopen. Na het startsignaal deed ik dit dan ook. En voor ik het wist was ik zo vrij als een vogeltje! Wat een fantastisch gevoel en een overdreven mooi uitzicht. De parachutist vroeg me zelfs als ik wou sturen. Ik zei natuurlijk geen nee! En na nog wat acrobatische kunstjes zat de vlucht er op. Papa en ik mochten niet meer mee naar boven en wachten geduldig tot we onze 2 prijsduiven zagen vliegen. Na een klein uur was het zo ver! En ja… We zagen het goed! Mama was er ook bij! Uiteindelijk stonden we alle 4 terug veilig met onze voetjes op de grond. Mama vond het zo plezant dat ze het zelfs nog eens wou doen! Voor haar was het toch wel de vakantie van de overwinningen. Chapeau zou ik zeggen! We zijn nadien nog even iets gaan eten in de stad, waar papa zijn heldenrol weer onder het stof mocht uithalen. Ik had per ongeluk een SD-kaartje laten vallen waar de foto’s van Céline haar vlucht op stonden. Juist tussen een spleet van het terras in. Na veel wroeten kreeg papa het kaartje terug te pakken. Na het middagmaal vertrokken we richting ons geliefde “Erica”. Wat hadden we ze gemist. We kwamen aan en werden direct vriendelijk ontvangen. We hebben iets gedronken en mochten er gaan zwemmen. Wat voelde het goed om terug te zijn! Na dit zéér leuke intermezzo zijn we nog even iets gaan eten en vertrokken richting onze slaapplaats. Een klein leuk hotelletje met zeer vriendelijke uitbaters. Zoals jullie kunnen lezen had papa zijn dagelijkse behoefte nog niet gehad. En dit hadden we weer geweten. We hebben LETTERLIJK 3 kwartier rondgereden voor een ijs. Maar toen heeft hij het er ook van genomen. Padre dacht… Dit is de laatste dag dat het kan, dan ga ik maar in 2 gelateria’s 2 ijsjes eten. Nadat het dessert op was, zijn we terug vertrokken naar het hotel en rustig gaan slapen. Want morgen kennen we allemaal onze eindbestemming. Kreyel. Een zeer mooi boerengat op zo’n kleine 1000km van hier. Ik wil jullie allemaal bedanken om deze blog te lezen en misschien tot een volgende vakantie. Ciao tutti e grazi! xxx