Dag 2 was aangebroken. Geloof het of niet… Steff Cleeren was als eerste uit de veren. Fris en monter zat ik klaar om de dag te beginnen. Terwijl er even verderop nog een aantal bossen werden omver gemaaid. Toen eindelijk iedereen klaar was en de pakezels tot onder aan de auto gelopen waren, was het tijd om te gaan ontbijten. We werden uitgenodigd in een pittoresk Italiaans ‘Coffee Café’. We hadden het er erg naar onze zin. Dat kon ook niet anders met die heerlijke geur van koffie in de morgen. Céline en ik dachten dat dat die grijze hersenmassa van mama en papa wel zou aantasten, dus gaven we ze een nieuwe opdracht. Vandaag moesten ze een rebus oplossen. De uitkomst werd de eerstvolgende bestemming van vandaag. Na veel wikken en wegen kwamen ze tot de uitkomst van de rebus: “Het is lekker en staat schuin.” De toren van  Pisa! We moesten maar een rit van zo’n 75km afleggen en waren er. Maar eerst gingen we een kijken nemen in 1 van de prachtige stadjes van Cinque Terre. Het weer had ons dit gisteren niet toegelaten. Dan moesten we natuurlijk wel nog eerst van onze parking af kunnen geraken. Een Italiaan had zijn parkeerskills even laten zien en zijn Vespa pal achter de auto geparkeerd. Na de hulp van een plaatselijke Speziaan konden we vertrekken. Na de bolletjestrui veroverd te hebben in de bergrit er naar onze bestemming (Cinque Terre), was het tijd om af te dalen. Het uitzicht vanboven was prachtig, maar ik moest en zou helemaal tot beneden in de baai zijn geweest. Zo gezegd, zo gedaan. Een paar honderdtal trappen later stonden we bijna met onze pootjes in het water. Wat een uitzicht! Hier zou ik wel kunnen wonen. Een lokale kruidenboer probeerde me een van zijn producten te verkopen. En het was hem nog gelukt ook. Wat een heerlijke pasta gaat dat worden! Toen alle gekleurde huisjes voor eeuwig in ons geheugen gegrift stonden was het tijd om rechtsomkeer te maken naar de auto. Makkelijker gezegd dan gedaan voor sommigen onder ons. Vader ging er als een sneltrein vandoor om de auto voor vrouwlief te halen, terwijl ik bij mijn kroost –mama en Céline- moest blijven. Uiteindelijk zijn we allemaal aan de finish geraakt. Op weg naar Pisa, onze 2^de bestemming van de dag. Eenmaal aangekomen begon iedereen een hongertje te krijgen. Céline mocht kiezen waar we gingen eten en koos voor een héérlijke Italiaanse maaltijd. Mac Donalds. Nergens had ik hem ooit zo lekker gegeten als hier, aan de voet van de toren van Pisa. Toen onze buikjes vol waren, kwamen de gidskriebels in me los! Ik heb tijdens de heenrit van alle bezienswaardigheden dingen opgezocht zodat ik deze kon vertellen aan iedereen tijdens het bezoeken van de monumenten. Iedereen luisterde goed en ik kreeg zelfs een fooi in mijn handen gestoken van enkele toevallige voorbijgangers. Ik ging naar de ticketshop en vroeg tickets voor de Dom, het baptisterium, het Camposano en de Toren van Pisa. Ze wisten mij te vertellen dat de toren van Pisa vol was geboekt. Geen probleem dacht ik toen ik de prijs zag hangen. 18 euro om 300 trappen op te klimmen! Dan heb ik maar wat uitleg gegeven van de toren langs de buitenkant. Uiteindelijk vervolgden we onze tocht naar de Dom (kathedraal van Pisa). Tijdens het aanschuiven kregen mama en Céline modeadvies van een plaatselijke Pisano. Ze moesten een cape aandoen omdat hun schouders niet bedekt waren. Na de Dom volgde het Baptisterium. Een overdreven groot doopfont met een prachtige akoestiek. We waren juist op tijd voor een demonstratie. Een werkgever liet zijn kreten de vrije loop en je hoorde het langs alle kanten galmen. Op zijn minst indrukwekkend te noemen! Na het baptisterium was er uiteindelijk nog het Camposano. Begraafplaats in het Nederlands genoemd. Hier lagen een kleine 100 mummies ons samen met hun grote fresco’s op te wachten. Ik vond dit een magische plaats. Het was er super stil en erg groot. Na dit alles gezien te hebben gingen we voor een lekkere Gelato om zo op weg te gaan naar onze volgende bestemming: Lucca! Een prachtige, rustige stad een 20-tal kilometer verderop. Onze slaapplaats was iets minder luxueus als gisteren, maar de host was overdreven sympathiek! Ze wist ons te vertellen dat er een festival aan de gang was in Lucca. Toch niet zo rustig dus… Het festival had wel een invloed op het stadje. De winkels sloten vroegtijdig. Dan zijn we maar een hapje gaan eten. Op z’n Italiaans deze keer. Ik moet eerlijk zeggen… Hier heb ik 1 van de beste bruschetta’s gegeten in mijn leven. We genoten met volle teugen. En na nog een kleine promenade met een ijsje in de hand, zijn we richting huiswaarts gekeerd. Het was nog niet zo laat, maar enkelen onder ons waren erg maar. Papa Schrok bijvoorbeeld van zichzelf toen hij in de spiegel keek. Heel het huis daverde! J Maar uiteindelijk nam iedereen even de tijd om contact op te nemen met het thuisfront of gewoon even op facebook te zitten. Dit deed natuurlijk ook deugd voor de computernerds onder ons. Moe maar voldaan vielen we in slaap. Want morgen staat er een zéér drukke dag voor de boeg in 1 van de mooiste grootsteden van Italië. Tot morgen. Of zoals ze hier zeggen: Arrividerci à tutti!