Het is zover, de laatste dagen! Het is ongelooflijk vlug gegaan, 3 weken vol avontuur en elke dag nieuwe indrukken opgedaan!
Woensdag hebben we een boottocht gedaan rond het natoniaal park van Palo Verde. Het was de bedoeling om mangroves te zien samen met hun specifieke planten en dieren die erbij horen. Jammergenoeg is het een beetje tegengevallen en hebben we niet echt mangroves gezien, maar toch tal van dieren zoals de brulapen van heel dichtbij en ook kapucijnaapjes lieten hen gemakkelijk fotograferen en genoten van ons bezoek. Het was hard om zo vroeg op te staan, maar al bij al viel het toch wel mee. Later op de dag gingen we lunchen bij een Cooperatieve, vrouwen die voor ons tortillas mt kip, rund of varkensvlees klaarmaakten en de winst van het eten gaat naar de lokale bevolking. Iedereen was doodop en toen we 'eindelijk' terug vertrokken naar de zee en het strand kon het geluk niet op, eindelijk nog eens wat luieren! We stopten nog eventjes voor Italiaanse ijsjes, maar eerlijk gezegd, echt zoo lekker waren die toch niet (en ik beschouw mezelf toch wel als een kenner van ijsjes!). Eens aangekomen aan onze appartementjes konden we niet vlug genoeg naar het strand om te genieten van de laatste cocktailtjes aan het strand en van de prachtige zonsondergang. Daarna gingen Greet en ik nog eventjes op souvenirjacht en maakten we ons klaar voor het avondmaal.
Vrijdagmorgen was lastig, terug veel te vroeg vertrokken na het avondje uit, was de wandeling naar de Poas vulkaan een leuke 'wakkermaker'. Het was frisjes, we zaten natuurlijk al op een hoogte van 2900m en dat voelden we ook bij het ademen, alles ging zo vlot niet meer, of lag dat aan de alcohol of het slaapgebrek van de voorbije avond en eigenlijk van de voorbije 3 weken? ;). Op weg naar de Poas hadden we ook al een kleine tussenstop gemaakt aan een koffieplantage. Maar uiteindelijk zaten Elien en ik zo hard te wachten op het bezoekje naar een lokale markt om onze hangmat te kopen. En gelukkig ons geduld werd beloond. Ook Gijs en Greet bezweken onder de druk om een hangmat in het bezit te hebben. Het was een markt die overvol vers fruit en groenten lag, echt super! Al die kleuren en lekkere smaken... We kochten nog enkele fruitsoorten die we nog niet geproefd hadden, onder andere, guananaba, echt superlekker!!!
En ja, daarna was het tijd om te vertrekken. Een lange vlucht naar Madrid, dan daar wat rondgewandeld, 4,5u, en dan eindelijk het vliegtuig op naar huis. Maar het vliegtuig heeft nog ongeveer 1,5u op de startgrid gestaan en we hadden dus een heuse vertraging. Aangekomen in Zaventem, doodmoe, was alleen al het merken dat mijn valies er niet bij was, genoeg om mij te doen wenen. Opnieuw moest mij dat overkomen, kon ik alleen maar denken. Maar eind goed al goed, de rugzak was al opgemerkt in Madrid en werd vandaag rond 13u bij mij thuisbezorgd.
Voila dit was het, 3 weken samengevat en nog heel veel details die ontbreken maar die zeker eens bij pot en pint ter sprake zullen komen!
Lange tijd onbereikbaar geweest, heel ongewoon voor een land dat de wireless hotspots als het ware uitbraakt. Donderdag een lange rit met de paarden gemaakt en het mag gezegd worden, ik had het mooiste paard, Regalo. Maar hoe mooi hij ook was, des te luier hij was! Om een klein beetje draf te verkrijgen van Regalo moest ik een keer of 50 mijn voeten in zijn buik placeren :) en dan nog wou hij met moeite vooruit, hij wou altijd de laatste blijven en genieten van het groene gras rondom hem :( Eens aangekomen namen we nog een bootje over het Arenal meer en kregen we een prachtig zicht over de vulkaan Arenal! Mooie nevel rond de top maakten het een desktopfoto waard! Die avond genoten we eens luxueus in een hot springs hotel, 26 hete baden, natuurlijk verwarmd door de vulkaan en baden van 37graden tot 62 graden! De dag nadien maakten we rond de vulkaan een mooie wandeling, beklimmen lukt niet en mag ook niet. Die avond logeerden we bij een Belgisch koppel, mooie accomodatie, maar zoals overal in Costa Rica, net zoals hier in het internetcafe, volvan de mieren. Die beesten zijn werkelijk ongelooflijk irritant en pijnlijk! Ons avondeten was een verrassing: we gingen eten in een restaurantje waar we zelf onze tilapia vis moesten vangen! Natuurlijk de eerste die in 1uur een vis vangt, is Tom, de enigste van onze groep die GEEN vis eet, ironie ten top :) Daarna slaagden nog 3 van ons erin en de rest moest kinne kloppen :) De volgende dag deden we opnieuw een wandeling samen met de man vn het koppel, toch wel een stevige wandeling, dat mocht gezegd zijn en we kregen al schrik voor de zondag want dan gingen we effectief een vulkaan beklimmen en die wandeling ging nog veel zwaarder zijn. We bezochten eveneens een kleinschalig suikkerrietplantage en we maakten suiker/caramel op de ouderwetse manier. Het smaakte nog redelijk lekker, maar ik ben geen fan van pure suiker of caramel. We kegen een heerlijke regendouche over ons hoofd en we vertrokken richting rincon vieja lodge, een rit van 2.5u. Eindelijk zondag het was zover: de beklimming van de vulkaan. Ik ging passen, heel slecht geslapen en mijn 2e teen was helemaal ontstoken, ik voelde het zwellen in mijn schoen. Maar ik ging wel een kleine wandeling proberen naar de waterval. Eens aangekomen in het nationaal park kregen we te horen dat de beklimming niet ging doorgaan. Na een rustpauze van meer dan 2 jaar had de vulkaan besloten om terug actief te worden en was het te gevaarlijk geworden om hem te beklimmen. Iedereen ging een andere wandeling doen naar eveneens natuurlijke hot springs, ik besloot om toch maar mee te gaan. De teen volledig ingetapet en vol met zalf. Het bleek een hele toffe wandeling te zijn, met als climax een duik in een zwavelbadje (dit heb ik ook laten voorbij gaan, water was te warm). Daarna vluchtend voor het onweer en de hevige regen nog 4 km door het bos/oerwoud terug naar de lodge. Het eten savonds was niet het beste, maar werd gesmaakt door iedereen. Die nacht ben ik echter wakker gekomen door de jeuk en zag ik dat die ongelooflijke beesten: muggen, mieren, en vliegen mijn lichaam hebben opgevreten... JEUK!!!! Maar ik beeldde me het gezegde van de reis in: pijn of jeuk is een gevoel en een gevoel kan je onderdrukken, yeah right :) Maandag reden we richting kust, met een tussenstop in Liberia, we dachten een interessante stad, maar nee, het was ons ding niet! Savonds nog allemaal eens met een cocktail (mijne was tequila sunrise) in de zee gedoken en dan samen het avondeten bereid, lekkere gevulde wraps. Deze morgen surfles gehad! Heel plezant, veel zout water binnengekregen en toch wat kunnen rechtstaan op de golven, al waren er in onze groep een paar natuurtalenten bij! Morgen bezoeken we het natuurpark palo verde, een ecosysteem dat we hier nog niet gezien hebben!
tot de volgende, waarschijnlijk donderdag, de voorlaatste dag :(
(en ik beschouw mezelf toch wel als een kenner van ijsjes!). Eens aangekomen aan onze appartementjes konden we niet vlug genoeg naar het strand om te genieten van de laatste cocktailtjes aan het strand en van de prachtige zonsondergang. Daarna gingen Greet en ik nog eventjes op souvenirjacht en maakten we ons klaar voor het avondmaal. 
