M'n tweede uitstap heb ik samen met enkele klasgenoten gemaakt. Dat waren namelijk Nele, Lotte, Christof en Arjen. We zijn samen op vrijdag 20/11 naar het, door mr De Greef aangeraden, toneelstuk 'Titus Andronicus' geweest.
Titus Andronicus is een werk van Shakespeare. Het is veruit z'n meest beestachtige stuk. Centraal staan politiek, racisme, moord, verkrachting en verminking. Enkele acteurs: Willy Thomas, Koen De Graeve, Wouter Hendrickx, Greet Verstraete,...
Voor ik naar dit toneelstuk ging, was ik nog maar 1 keer naar een toneel geweest (schooltonelen niet meegerekend) en dat was me slecht bekomen. Het kwam wel waarschijnlijk omdat ik te jong was om het verhaal en de humor echt te begrijpen. Maar als ik zeg dat de pauze en het intromuziekje me het ergst intresseerden, dan weet je wel genoeg. Toneel was dus tot 20/11 zeker m'n ding niet.
Om 18u40 spraken we af aan het station van Halle. Samen namen we de trein richting Brussel-Noord. Tijdens de treinrit waren we al aan het raden naar wat we gingen te zien kregen. Toen we in Brussel-Noord aankwamen, hadden Lotte, Christof en ik enorm veel honger dus zijn we eerst maar naar de Quik geweest. We moesten ons eten wel stappend opeten want we mochten niet te laat zijn voor het begin van de voorstelling. Rond 19u45 kwamen we aan in het KVS. Een kwartier te vroeg, maar de acteurs waren al op het podium zich aan het inleven in hun rol. Daarna, rond 20u00, gingen de lichten uit en begonnen de acteurs aan hun optreden. Ik was meteen verrast, het begon meteen met een luid geroep en geschreeuw. Daarna volgde een soort toespraak in een taal die te AN was. De taal was zo AN dat je het gewoon niet kon begrijpen. Na een poos raakte je het wel gewend en kon je door naar de Engelse vertaling, die geprojecteerd was, te kijken toch een lijn in het verhaal leggen. Na een tijd van conversaties, kwam er de ene geweldadige scene na de andere. Ook verkrachting was erbij. Maar de scene's waren zo goed gespeeld dat het toch grappig was maar daarom niet minder gruwelijk. Dit is eigenlijk kort wat er allemaal gaande was in het rijk van Titus.
Ja zoals je wel al merkt ben ik positief over het toneel. Ik heb me namelijk vaak kapot gelachen. Het heeft zeker mijn visie op toneel, en misschien ook wel een beetje op kunst, veranderd. Ik weet nu dat er ook nog goede stukken kunnen zijn die wel op de lachspieren werken en waar je niet al voor de pauze in slaap ligt.
