Deze morgen zijn wij vroeg
opgestaan om tijdig uit te checken en onze presentatie nogmaals voor te
bereiden. Details hierover zullen we natuurlijk niet verklappen anders zouden
we geen nieuwtjes meer hebben voor op de beurs.
De presentatie is goed verlopen,
de internationale coördinator zei dan ook dat hij hoopt op een verderzetting
van deze samenwerking. Ook de voorzieningen die we bezochten waren tevreden
over onze aanwezigheid. De bril die wij hebben opgezet tijdens ons bezoek, deed
hen ook reflecteren op eigen praktijk.
Momenteel zitten wij in de wagen,
terug op weg naar huis.. Ergens tussen Keulen en Parijs ;) Tijdens zon lange
reis slaat de verveling natuurlijk wel eens toe. Dankzij het
hypertestosteronsyndroom is carflirten met Duitse automobilisten gelukkig
mogelijk.
Vele groetjes van Lisa, Lieselot
en een gefrustreerde Fleur achter het stuur. (Die Duitsers zijn hier immers
zotte chauffeurs!)
Onze laatste dag in de Deense kindergartens zit erop. Moe
maar voldaan genieten we van onze laatste avond hier in Aabenraa. Ondertussen
bereiden wij ons ook voor op onze presentatie.
Vandaag was opnieuw een drukke
dag. Spijtig genoeg zat het weer wel niet mee maar dat hield niemand tegen.
Zelfs in de grootste stortbui van de dag bleef iedereen buiten. Gelukkig had ik
dan ook geschikte kledij aan.
s Morgens liepen we met de
kinderen langs het strand. Op hun weg waren er natuurlijk enkele leuke
stopplaatsen. Zoals bijvoorbeeld enkele vissen of een schatkist. De kinderen
vonden dit heel leuk. Ik moet wel toegeven dat ik een beetje bezorgd was om met
de kinderen zo dicht bij het water te lopen. Door het slechte weer bleef er
niet veel strand meer over De kinderen leken onbevreesd. Opnieuw valt het mij
op hoeveel vrijheid de kinderen hier krijgen. Veiligheid staat ontdekking niet
in de weg.
Lisa:
Net zoals gisteren werd ik ook
vandaag om half acht verwacht op mijn stageplaats. Goed uitgeslapen kwam ik aan
in Fjordlokken. Het was heel bewolkt en er stond een stevige wind. Op die
manier kon ik ook eens ervaren hoe de dag verloopt bij slecht weer. Net zoals
mij verteld werd slapen de kinderen altijd buiten, dus ook vandaag. De
buitenbedjes worden onder een afdak geparkeerd zodat ze beschut staan tegen
de regen. De bedjes die er niet meer onder kunnen staan gewoon in de regen maar
met een speciale overtrek die waterbestendig is. Toch leek het mij niet zo
aangenaam voor de kinderen om tijdens zulke weersomstandigheden buiten te
slapen. Maar in tegenstelling tot wij Belgen maken de kinderen er helemaal geen
probleem van om nat te worden. Toen we buiten speelden begon het ineens vrij hard
te regenen, de kinderen en begeleidsters speelden gewoon verder alsof er niks
gebeurde. Bij ons op stage zouden ze al snel naar binnen rennen. Springen in de
modder, wormen op hun hand laten kruipen, dit is hun manier van spelen.
In België wordt in de meeste
gevallen als begeleidster verwacht een goede uitleg klaar te hebben wanneer de
kinderen hun kleren vuil zijn. In Denemarken hebben ze zich bij wijze van
spreken pas geamuseerd als ze zich vuil gemaakt hebben. Naast het springen in
de modder is ook het spelen met eten toegelaten. Kleine Esben gooiden vandaag
zijn bord met eten op de grond, kneep met de volle hand in zijn eten, smeerde
het open op tafel en de begeleidsters lieten hem gewoon doen. Hij werd hier
niet voor berispt. Op zulke momenten zit ik met grote ogen te kijken naar wat
er allemaal gebeurt. Hier is alles zo verschillend, dat maakt het net zo
leerrijk.
Fleur:
Ook vandaag was het terug een
goedgevulde dag in Nygade. We starten met een ontbijt van 7u30-8u00. Nadien
gingen we op expeditie om te verkennen waar Nygade kindergarten op zomerkamp
gaat volgende week. Dit is de plaats waar Lieselot nu de week doorbrengt. De
kinderen begonnen onmiddellijk met stenen te gooien in de zee. Het werd een
heuse wedstrijd wie het verste kan. Ik
kan al meedelen dat ik als Belgische vertegenwoordiger van het stenenwerpteam
ons land met trots heb verdedigd. Na de verkenning van het strand gingen we
terug naar onze homebase om te lunchen. Lunchen in de Deense kindergarten heeft
een andere invulling dan deze in België (kleine teaser voor de beurs ;) ) In de
namiddag leerde ik enkele woorden Deens en de kinderen en ik vonden een manier
om te communiceren waardoor we samen een leuke spelnamiddag beleefden.
Denemarken... Waar de kinderen nog in bomen kruipen...
Lieselot:
Vandaag heb ik voor het eerst
deelgenomen aan het kinderopvanggebeuren in Denemarken. Met de bus gingen we
van de kindergarten naar Naldtang-lejren. Dit is een natuurkamp bij het
strand. Al snel was ik onder de indruk van hoe het er daar aan toe gaat. De
kinderen zijn vrij om te spelen op het domein, constant toezicht is niet nodig.
De kinderen kruipen in de bomen en in de struiken. Ik heb toch enkele keren
mijn ogen dicht geknepen. Door de acrobatekuren van de kinderen, durfde ik
bijna niet te kijken.
De kinderen (kleuterleeftijd)
mochten ook kajakken. Dit gaf hen enorm veel voldoening. Het hele gebeuren deed
hen veel plezier. De kinderen zien er heel gelukkig uit. Dit zie je aan hun
stralende lach. Ik vraag mij af of de autonomie die ze krijgen hier iets mee te
maken heeft
Lisa:
Als enige van ons drie doe ik
stage in een kinderdagverblijf met kinderen van zes maanden tot drie jaar oud.
Deze voorzieningen verschillen het minst van het Belgische systeem in
vergelijking met de Kindergartens. Naast enkele algemene gelijkenissen merkte
ik al snel een groot aantal verschillen op. Denen zijn sterk gericht op de
buitenomgeving, naast het buiten spelen slapen de kinderen ook buiten. Ik
vernam dat ze bij om het even welke weersomstandigheden overdag buiten slapen,
het zou al heel koud moeten zijn om een uitzondering te maken op de regel.
Ik had niet gedacht dat de taal
ook bij deze leeftijd al een barrière zou vormen. Maar zoals we leerden in het
olod het kind en zijn vele talen vinden de kinderen altijd wel een manier om
te communiceren. Dit viel vandaag sterk op.
Fleur:
Mijn dag kreeg direct een leuke
inkleding. Vandaag werd de verjaardag gevierd van een van de kinderen. Hoe dit
precies verloopt in Denemarken verklap ik nu nog even niet, maar kunnen jullie
zeker komen ontdekken op de OBIP beurs J
In de namiddag speelden we de hele tijd buiten.
Het was een dag vol indrukken en
een hoop aan informatie. Ik schrol van enkele uitspraken van de Denen en
omgekeerd waren ook zij zeer verwonderd door het Belgische ECEC. Ik leerde
vandaag enkele leuke ideetjes die ik zeker kan testen op stage in Gent. Ook
deze ideetjes zullen terug te vinden zijn op onze Deense beursstand.
Om de dag te eindigen besloten we
te dineren in Burger King ! Iedereen was uitgeput en voldaan. Na het heerlijke
gezonde diner ploften we alle drie in de zetel en veranderden onze ogen in
spleetjes J
Even douchen, bedje binnen en
klaarmaken voor morgen weer een boeiende en leerrijke ontdekkingstocht in de
Deense kinderopvang.
Uit de presentatie van deze
morgen kunnen wij zaken afleiden over hoe de begeleiders hier omgaan met
kinderen. Ze vertrekken vanuit het standpunt dat ze kinderen niet moeten
vertellen wat ze in hun ogen verkeerd doen. Eerder gaan ze kinderen stimuleren
om nieuwe dingen te proberen. Falen is dan ook toegestaan. Het gaat erom dat
de kinderen en de begeleiders nieuwe dingen leren. Leren in een niet-dwingende
maar een stimulerende omgeving.
De kinderen worden opgevoed in
een waarderende cultuur. De nadruk wordt gelegd op wat het kind goed doet. Ook
worden de kinderen aangezet om te denken, niet enkel om te denken over zichzelf
maar ook om te leren denken over wat de begeleiders denken Leren denken over
waarom de begeleiding of groepsgenootjes iets doen.
De kinderen worden hier ook
sterk gestimuleerd om zelfstandig te zijn. Als de kinderen om hulp vragen, dan
springt de begeleider hier niet onmiddellijk op. De begeleiding vraagt de kinderen
eerst of ze het zelf wel al geprobeerd hebben zo ja dan vragen ze ook of ze al
aan een groepsgenootje gevraag hebben om te helpen. Als ze nog steeds hulp
blijken nodig te hebben, is het ook niet de bedoeling dat je alles zelf doet.
Maar eerder om te vragen Hoe kan ik je helpen?. Het kind kan immers de taak
wel voor een groot deel op zijn eentje volbrengen.
Er heerst hier een grote sfeer
van betrokkenheid maar in een juist evenwicht met loslaten
De praktijk
Deze namiddag gingen we langs op
de verschillende stageplaatsen om eens kennis te maken. Onmiddellijk was er
verschil zichtbaar. In de organisatie waar Fleur stage zal lopen, is er heel
wat te beleven. De kinderen lopen er vrij rond, constant toezicht is daar
taboe. Dit hebben we ook snel bevraagd bij de begeleiding omdat dit voor ons
iets nieuws is. Zij vinden dat kinderen moeten kunnen vrij spelen zonder
toezicht. Als er toezicht is, zullen kinderen niet op dezelfde manier spelen
als zonder toezicht. Ook stimuleert het de sociale vaardigheden, de kinderen
leren elkaar te helpen of te troosten wanneer iemand zich pijn heeft gedaan.
Wat ons nog direct is opgevallen
is de manier waarop de kinderen spelen. Wij zouden dit al snel heel wild
noemen. Enkele kinderen zaten op een soort van schommel, en gingen heel hoog de
lucht in. Wij durfden bijna niet te kijken. De begeleidster zei dat ze soms ook
haar ogen toehoudt. Maar kinderen moeten hun eigen grenzen leren kennen. Ze
moeten leren wat hun lichaam aankan en wat niet. Een arm of een been breken,
enkele schrammen hebben, dat hoort daarbij
Heel tevreden waren wij toen we deze ochtend een login kregen om verbinding te maken met internet. Omdat het internet op onze verblijfplaats niet goed werkt is dit dus een hele opluchting...
Deze morgen zijn we van start gegaan met een interessante sessie. We kregen heel wat informatie, de bijhorende presentatie op papier, balpennen en snoepjes :) Wat ons op dit moment het meest is bijgebleven is een quote van Jerome Bruner " There is nothing as pratical as a good theory"
