Dag 4: Pont Saint-Marie (Troyes) Arne le Duc (vooraf gerekend 163 km)
De door ons aangestipte 4de etappe, aanzien als koninginnenrit, begon met een abondeur (Boldie alias Bert Grabsch). Boldie besliste om in de bus te stappen. Het weer leek er goed uit, een half open hemel. Ideaal voor de vooraf aangestipte langste rit van 163 km.
Met zn 6en begonnen we ietwat te laat aan onze tocht. De start werd gegeven om 9u05. Het tempo zat er direct goed in, enkel de zadelpijnen leken wat voor wrijving bij enkelen van ons te zorgen. Het parcours was heuvelachtig (terug!), langs Franse kronkelende wegen waar je enkel een een paysant op één van zijn grote akkers tegenkomt, is het verder genieten van de panoramas telkens we bovenkomen op één van onze heuvels. Na 110 km werd er gegeten en dit was broodnodig. Seyske kuste in stilstand het keiharde Franse asfalt. Was het een technische fout of een hongerklop? Wie zal het zeggen?
Na de stevige lunch trokken we even stevig door tot de finish. De laatste 20 km is voor de renners blijkbaar een psychologisch keerpunt, een punt waar de vermoeide en verkrampte benen terug hun toppunt bereiken, want de ene demarrage na de andere volgde. Alberto (Sammies) counterde alles. Djonne, Witje, Seyske en zowaar een gretige Samuel Sanchez (Gerrie) werd teruggehaald.
Eens de versnellingsapparaten bekeken werden om de sprint aan te trekken, gingen we richting de laatste 100 m. Seyske en Jonne gingen aan, maar een oriëntale fout gooide voor hen roet in het eten. De overwinningskansen waren voor hen verkeken. Een vermoeide Thor Hushovd, gisteren al winnaar, en een gulle Seyske gunden Alberto (Sam) de ritoverwinning.
We kwamen alweer op een mooie camping aan, alles was zoals de vorige dagen door onze Sherpas mooi opgeslaan en opgeblazen. Met zn allen zijn we toch nog het koude meer ingeplonsd. Gevolgd door een duik in het plaatselijke zwembad. De koninginnenrit was lastig, maar niet zoals we gedacht hadden. Hopelijk blijft het zo, maar we vrezen ervoor.
Een dankwoordje voor de complimentjes omtrent de verslagen, maar de groep zou toch graag een rechtzetting wensen. Het dagelijkse verslag wordt NIET geschreven door onze Cancellara, maar het brein achter deze rijmvormen is onze Alberto (Sam). Deze ingevingen worden in tekstvorm gegoten door Lance (Brecht). Het enige wat onze Jonathan hiermee te maken heeft, is dat hij deze post op de blog. Gelieve dit voort te vertellen J
Hasta la proxima. Saludos Alberto Contador!
Weetjes van de dag:
1.Afstand: 164 km gereden
2.Gemiddelde snelheid: 24 km/u
3.Top speed: 61 km/u
4.1 valpartij te noteren: Stijn Seys
5.Knieproblemen: Sam D en Brecht W
6.De camionette is vastgereden in een plaatselijke markt.
7.Nala (De hond van Alberto) is al even afgepeigerd als de renners. Volledig uitgeput door Brecht Stroobant.
Dag 3: Rit Dormans Troyes (Pont Saint Marie) (vooraf gerekend 107 km)
Alweer ontwaken onder een grijze miezerige hemel. Het eerste goede nieuws was dat we vandaag een overgangsetappe gepland hadden. Wat verstaan we onder een overgangsetappe natuurlijk als er zon 110 km op het programma stond.Iedereen probeerde al 10 minuten langer in zijn tent te blijven snoozen, maar eruit moesten we toch.
Om 8u45 vertrekken we richting Pont Saint Marie. Nog geen 10 minuten onderweg en van onze gehoopte rustige etappe was er op het eerste zicht geen sprake. De eerste 30 km was het klimmen en dalen van de ene naar de andere heuvel.
Onze Bert Grabsch (Boldie) had zijn terugkeer in het peloton anders voorgesteld. Hij mocht op één van de eerste beklimmingen terug afstappen. Dit keer terug met materiaalpech. Zijn pedaal mocht hij tot zijn eigen ergernis meerdere malen vastschroeven. Na 30 km begon het parcours er vlakker en vlakkeruit te zien. Het tempo werd de hoogte ingetrokken door Lance (Witje), onze tempoman van het peloton, die niet graag onder de 30 km/u rijdt. Zo naderen we heel snel onze bestemming voor vandaag. Een incidentarme dag tot zon 6 km voor de finish. Opeens schakelde Cancellara Alderweireldt zijn versnelling verkeerd met het gevolg dat er een kapotte schakel in zijn ketting zat. Met dit fietsprobleem peddelden we rustig verder. Er werd nog gespurt voor de eerste plaats. Onze Thor (Koen) werd de nipte winnaar voor Contador (Sammies) en Armstrong (Witje). Witje ontgoochelde in de spurt waar hij al zon 20 km voor de eindstreep naar uitkeek.
Om 13u30 kwamen we uiteindelijk aan. Opmerkelijk feit hierbij is dat wij samen met onze volgwagen op de camping arriveerden. Het kamp werd samen opgeslagen. Zo konden we met zn allen genieten van een rustige namiddag. Er werd wat gezwommen en toeties bezichtigd. Anderen legden een kaartje, een enkeling begon aan zijn lectuur Ik ben God niet van onze betreurde en reeds overleden Frank VDB te lezen. Zoals het hoort op een vakantie.
In de namiddag kwamen allerlei kwaaltjes naar boven, namelijk vermoeidheid, knieproblemen, nekklachten, drankproblemen, enzovoort. Maar het allerbelangrijkste blijft toch dat iedereen volhoudt! Hasta la proxima.
Weetjes van de dag:
1.Gereden aantal km: 110 km
2.Pechvogel van de dag: Jonathan Cancellara Alderweireldt
3.Materiaalpech: pedaalproblemen voor Boldie, een onverwachtse klapband voor Samuel Sanchez (Gerrie). Dit zelfs NA de officiële finish!
Dag 2: Rit Honnecourt sur Escaut Dormans (vooraf gerekend 130 km)
Om 7u00 werd iedereen wakker onder de miezerige regen in het departement Pas-de-Calais. Het ontbijt moest ons krachten geven voor de rit naar Dormans. De tenten werden nat opgeplooid en de auto werd ingeladen.
Stipt om 8u30 vertrokken we richting Dormans, nog even kort een groepsfoto en hup met de beentjes. Na 23 km kreeg Boldie zijn 2de lekke band van de dag (!), maar nu met een beschadigde buitenband erbij. Dit zorgt ervoor dat onze getrouwe volgwagen met de 3 musketiers erin ons dienden te vervoegen. Op dit moment waren we in Fonsomme, jaja Fonsomme. Na zon 20 keer spellen doorheen de GSM werd de naam duidelijk aan de andere kant van de lijn (nietwaar Brecht) en kwamen ze zon half uur later aan.
Na 45 minuten besliste Boldie dan toch om in de volgwagen plaats te nemen. Dan waren ze nog met 6 . Met veel wil en moed wilden we onze verloren tijd inhalen. Dit was niet zo evident, want de ene helling volgde de andere op. De ene al wat langer en steiler dan de andere. Seyske had duidelijk de goede benen (pillen?) en nam vaak afstand van iedereen. Waar er geklommen moet worden, moet er ook vaak gedaald worden. Dit met bijna fatale gevolgen voor onze Alberto Contador (Sammies). Die kreeg een klapband aan 50 km per uur net voor een haarspeldbocht. Gelukkig bleef hij recht en de rest van de groupetto ook.
Vanaf 13u gingen we tevergeefs op zoek naar een lunchplaats. De GPS leidde ons langs de prachtige Franse binnenweg, echt prachtig en fijn om te fietsen. Tot éénieders ergernis bleven we maar afzien, zonder ook maar één winkeltje op onze route. De overgebleven 6 fietsers begonnen ook zonder eten en drinken te vallen en de lijken kwamen terug uit de kast. Gerrie kreeg vandaag de klop van onze vriend de man met de hamer. Zon 20 km voor de aankomst kwamen we tot ieders verbazing en geluk een LIDL tegen. Geen enkel moment werd er getwijfeld om binnen te gaan. Nog lekker wat smullen en drinken en klaar voor de laatste 20 km.
Omstreeks 17u15 bereikten we onze camping in Dormans. De musketiers hadden ons kamp alweer netjes opgeslaan en de matrassen waren ook al opgeblazen. Fijn om zo aan te komen na zon lastige etappe. Op naar de BBQ!
Dagelijkse weetjes:
1.149 km gereden.
2.Boldie werd het eerste slachtoffer en nam plaats in de bus.
Dag 1: Rit Staden Honnecourt sur Escaut (vooraf gerekend 123 km)
Met zijn allen present en klaar voor een zware, maar onvergetelijke reis met als bestemming de top van de Mont Ventoux. Met heel wat aandacht vertrekken we richting de 1ste camping Honnecourt sur Escaut.
De tocht naar Honnecourt sur Escaut fietst vlot van start en algauw fietsen we via Menen, Frankrijk binnen.Tot in Rijsel blijft alles vlot verlopen, de kilometers tellen we af. Eens in Rijsel fietsen we van verkeerslicht naar verkeerslicht, telkens uit de klikpedalen en opnieuw optrekken. Dit zon dik uur aan een stuk. Geen kilometers meer malen en dus ook langzaam aan. Wanneer we Rijsel achter de kiezen hebben, zit het tempo er terug in tot Boldie (aka Bert Grabsch) aan zijn halfuurtje begon. Een snoekduik pur-sang tegen het harde asfalt en even later een lekke band en dit was nog niet alles. Kort daarna een korte plaspauze inlassen en tijdens die pauze berekende onze fietsGPS er plats nog een 40 kilometer extra bij. In plaats van de resterende 45 km, hadden we er nog 95 te gaan. Dit was toch wel even slikken voor iedereen, maar iedereen bleef gemotiveerd.
Na zon 105 km op de teller hielden we even halt om wat te eten, deze pitstop vond plaats in Buchain. Terug volgetankt en met volle kracht zetten we onze trip verder voor de laatste 60 km. Onze plaatselijke Cancellara (Jonne) kreeg het toen moeilijk, een ware helletocht voor hem! De spreekwoordelijke man met de hamer had onze Jonathan goed te pakken gehad. Een tot daaraan toe uitgeputte Boldie, had vanaf toen zijn 2de of 10e adem teruggevonden en hield goed stand.
Het parcours veranderde zienderogen de laatste 20 km. Van een vlakke aanloop was opeens geen sprake meer. We kregen al heel wat klimwerk te verwerken. Jonne toonde heel wat karakter en iedereen kwam veilig en wel aan op de camping. Onze 3 ploegdirecteurs, Stijn H Stroobantje en Stjintje, hadden ons kamp al opgezet. Moe maar voldaan maakten we er nog een gezellige avond van!
Dagelijkse weetjes:
1.167 km gereden
2.3 drinkflessen tegen het asfalt
3.1 zonnebril gevallen
4.1 Boldie tegen de tarmac
5.Onze Thor Hushovd (Koen Pype) kwam nog voor de start in de problemen (= alsook valpartij)
6.1 lekke band voor Boldie
7.Onze groep beschikt blijkbaar ook over een panellid van HT&D, namelijk Stijn Herman séhéhéhé.
We vertrekken maandag op 26 juli om 8u30 voor 't Voske. Iedereen die ons wil uitwuiven is gerust welkom. Handtekeningen worden voor de start ook nog uitgedeeld.
Gisteren hebben we de prachtige bakelandtroute gereden langs de kanten van Langemark, Houthulst, Ieper, Klerken.
De tocht begon goed tot we aan houthulstbos kwamen. Dan veranderde het parcours in een waar mountainbike parcours. Iedereen kwam er heelhuids doorheen....Dat dachten we toch maar een kilometer verder kwam mijn Pedaal los en gelukkig waren we dicht bij Tivan hun hangaar zodat we met een umbraco de nodige werken aan men fiets konden doen.
Verder verliep de rit heel vlot langs mooie vlaamse wegen. We legden 60 km af aan een gemiddelde van 25.5. Wat zeker niet slecht is.
Hallo,
