Sportklassen Kattevenia- donderdag 16 februari 2017 – dag 4

De geleverde sportieve inspanningen eisen hun tol. Het leek vanmorgen wel alsof het sporthotel leeg was. Slechts op een enkele kamer was men om kwart voor 8 wakker.

Vandaag bood het ontbijt een extraatje: een lekker stukje omelet. De keukenploeg legt ons echt in de watten. Het afruimen en dekken van de tafels loopt ondertussen als een trein, alsof het nooit anders geweest is.

De ochtendles verliep voornamelijk als groepswerk. De mustangs doorbladerden  samen  het onderdeel ‘paarden’ uit de sportklasbundel en de overige leerlingen bogen zich over de geschiedenis van de fiets en spreekwoorden over sport.

Het sportprogramma van voormiddag:

·         De mustangs: paardrijden en boogschieten

·         De sportkillers: frisbee en new games

·         De hippe schoentjes: oriëntatieloop

De lunch bracht een onverwachte wending in het menu: geen rijst met kip, maar bloemkoolsoep, aardappelen met spinazie en een viskrokantje. Als kers op de taart was er een potje chocomousse.

Velen vroegen zich al de hele tijd af waarom er een voetbalkooi staat die niet wordt gebruikt. Daarom trokken we met de geïnteresseerden om half twee naar die kooi voor wedstrijdjes 2 tegen 2. Ook de meesters schoten hierbij in actie.

4 groepen – gekke bouwsels en parcours – onmogelijke opdrachten: m.a.w. samenwerkingsspelen. De kinderen werden door hun monitor uitgedaagd om binnen een bepaalde tijd een moeilijke opdracht met de hele groep uit te voeren volgens afgesproken regels.

·         Opdracht 1: een vlakke, verticale wand van 3 m hoog overwinnen

·         Opdracht 2: door een tractorband op 1,50 m hoogte kruipen

·         Opdracht 3: balanceren op een stalen koord

·         Opdracht 4: slingeren van punt A naar punt B waarbij de hele groep op een kleine oppervlakte moest blijven staan

·         Opdracht 5: als een ononderbroken ketting een balkenparcours afleggen

Als apotheose was er een wedstrijd touwtrekken. De groepen werden opnieuw door elkaar gehusseld en het terrein werd omgeploegd om toch maar geen terrein prijs te geven. Het gevolg: verkrampte vingers, vuile knieën, rode wangen, strijdkreten, schorre stemmen. De allerbelangrijkste wedstrijd werd genomen door de leerkrachten. Zij versloegen het team van de monitoren. SBS De Hoeksteen boven!

Een huisbereide  smoothie en een koekje werd op het binnenplein genuttigd en daar werden ook de afspraken gemaakt voor de verdere avond.

Van half vijf tot zes moest er gedoucht worden en een verslag geschreven worden van de afgelopen 4 dagen.

De galakledij moest nog even in de koffer blijven zitten want anders zou de spaghettisaus de pret bederven.

Half 7: tijd voor make-up, gel, deo, parfum, vlechtjes, …  en daar gingen ze in pracht en praal naar de laatste avondactiviteit.

19 uur: Ligt er Flan op de Mont Blanc (lees: Zijn er nog dennen in Kattevennen)
Zo heette het avondspel alvorens er kon geshaket en gedanst kon worden op de hits van onze kids.
Er werd duchtig gestreden, maar fairplay boven al.
De stoelen en tafels werden aan de kant geschoven en maakten plaats voor de muziekboxen en gekleurde lampen. De kinderfuif kon beginnen! En wie kwam ons daar aangapen in onze discotheek? The Spice Girls (lees: Juf Nathalie en juf Liesbet van het 1^e leerjaar) en hun aanhang (lees: juf Nathalie Claes, juf Elke en juf Dorien), maar ook Stan Van Samang (lees: meester Joost) was present.
Om 22.15 uur weerklonk de laatste slow en heel wat jongens vroegen hun (toekomstig?) liefje ten dans.

Met een smile op hun gezicht gingen de oogjes dicht om 22.30 uur en droomden ze zacht over wat hen nog te wachten staat de laatste dag.

Morgen na het ontbijt worden de koffers gepakt en staat er nog spel zonder grenzen op het programma.

Ook wij maken morgen onze koffers en die van de school. Daarom sluiten wij nu (lees: 23 uur) deze blog.

Vrijdag mogen wij ons verwachten rond 14.30 uur, zoals eerder vermeld, op het kerkplein.

Tot morgen trouwe lezers

Vanmorgen zagen de kinderen de meesters en juf niet graag komen, ondanks het feit dat het al 7.40 uur was i.p.v. 7.30 uur. Bijna iedereen was nog erg moe.

Een kwartier later zaten we al aan het ontbijt. De vermoeidheid was snel verdwenen en de plannen van de dag werden overlopen. Stan werd in de bloemetjes gezet  door de hele groep, omdat hij jarig was.

Tijdens de ochtendles werd de avondactiviteit voorbereid: een bezoek aan de Cosmodrome. Wat voor een beest dat is, lees je verder.

De mustangs kenden de routine al helemaal en bestegen hun ros als echte ruiters. De nieuwe lesgeefster Romy viel erg in de smaak.

De sportkillers gingen Willem Tell achter na en bij sommigen was het echt een schot in de roos. Tijdens het tafeltennissen werden de meesters uitgedaagd en spannende duels werden (figuurlijk) uitgevochten.

Volgens de monitoren hebben onze kinderen een goede conditie. Dat bleek tijdens de fit-o-meter. Hier en daar zag een leerling sterretjes van de geleverde inspanning.

De hippe schoentjes leerden hoe ze best met een frisse bij gooiden (lees: frisbee), zowel met de backhand als forehand. De ufo’s vlogen door de lucht!

Het middagmaal kleurde typisch Belgisch: frietjes met stoofvlees en als dessert een frisco. Ook hier was het een schot in de roos en er werd uitgebreid getafeld.

De mustangs bestegen dit keer een ijzeren ros en doorkliefden de bossen rondom Kattevenia. Met knikkende knieën begonnen ze eraan door de vele verhalen over de ‘bommenkuilen’ en de ‘Chinese Muur’. Maar al snel werd duidelijk dat geen enkele hindernis te diep, te hoog of te moeilijk was.

De sportkillers liepen het hart uit het lijf tijdens de oriëntatieloop. Binnen en buiten het domein gingen ze op zoek naar het controlepunt en volgens monitor Sigrid blonken ze ook hier in uit.

De hippe schoentjes trokken de schietkamer in om pijl en boog te hanteren om vervolgens hun krachten te meten op de standjes van de fit-o-meter.

Het 4-uurtje bracht een glaasje fris met een stuk cake. De honger werd even gestild.

Voor het avondeten vervolgden we de les over de ruimte.  De  meteoren en meteorieten schoten ons rond de oren, maans- en zonsverduistering verschenen al dan niet in hun werkbundel. Het thema ruimte sprak duidelijk tot ieders verbeelding.

Een piccolo met ‘knackworst’, aangevuld met een groentebuffet: het avondmenu! Enkele individuen kregen er geen genoeg van en smosten er op los.  2,3, ja zelfs 4x werd er opnieuw aangeschoven. Hopelijk geraken de wc-leidingen niet verstopt eerdaags.

Om 10 over 7 trokken we onze jas aan en wandelden we richting de Cosmodrome. Eerst kregen de kinderen de kans om door een echte sterrenkijker ofwel de planeet Venus te bewonderen ofwel de Orionnevel. Daarna zakten we af naar de ‘360° – filmzaal’ en werd de geschiedenis van de ruimtevaart overlopen: van de hond Laïka, over Lance Armstrong tot het ISS-ruimtestation. Adembenemend!  In het laatste deel nam de ‘vies enthousiaste’ gids ons mee naar de sterrenhemel van de avond en toverde het ene na het andere sterrenbeeld uit zijn hoed. Als aandachtige kijker werden we tot slot getrakteerd op een visuele rollercoaster van formaat. Yeah!

Om half tien verlieten we het centrum en om tien uur was het muisstil in het sporthotel …

Oh ja, zoek de fout!

Tot morgen!

Om 7.30 uur gingen de wekkers (lees: meester Danny, juf Yasmine en meester Kristof) op pad naar overlevenden van de nacht. Echt moeilijk was dat niet, want iedereen had als een roosje geslapen. Van gebabbel of gespeel was geen sprake geweest. Toch was het niet voor iedereen simpel om op dit tijdstip op te staan. Maar zoals een echte sporter betaamt: ochtendstond heeft goud in de mond! Dus een fris wasje door het gezicht en hop … naar de ontbijttafel.
Een grijs of wit broodje met choco, confituur, kaas of hesp werd gesmaakt. Maar ook de cornflakes en de chocomelk waren gegeerd wild voor onze sportklassers.

Postkaarten schrijven…. Het was de hoogste tijd om aan onze achterblijvers te denken. Om 9.15 uur werden balpen en etiketjes bovengehaald om het thuisfront op de hoogte te stellen van ‘de omstandigheden’ te Genk. “Meester, wat is alweer de postcode van Waanrode?” stelde Axana de vraag. En: “Hoe schreef je ook alweer mountainbike?” was een vraag die we liever gehoord hadden. Sorry bij deze dus voor de kemels die er toch zijn doorgeslopen en waarschijnlijk ook door de postbode niet ontdekt zijn. “Maar dat maakt het nu net zo leuk. Het vrij schrijven zonder eens te moeten letten op taalfouten,” vertelde Liselotte.

Om kwart voor 10 mochten Marie en co de paarden al gaan opzadelen, zodat ze stipt om 10 uur konden beginnen. En daar, in de verte, … ding dong x 10 (d e kerktoren van Sledderlo luidde 10 uur) Daar kwamen Stijn, Lennert en Nele aandraven. “Waar is Sigrid?” vroegen Jarne en Mila. Zij was het net al aan het ophangen voor de eerste sportactiviteit van de sportkillers: netbal.
De hippe schoentjes beklommen op hun beurt de muur. Muisstil was het daar in de klimzaal…opperste concentratie…gefocust op hun doel: ik tik dat plafond!

Het middagmaal kwam zeker niet te vroeg! De magen knorden alom. Maar het volgende wat we jullie nu gaan vertellen is strikt geheim. Jullie kunnen misschien de vraag eens stellen aan de niet-spruiten-etende kinderen: “Op welke dag hebben jullie spruitjes gegeten?” Wel, het antwoord op deze vraag is: vandaag, dinsdag 14 februari. Onder de puree zaten er vandaag ‘kruiden’ :o) Wij hebben alvast niemand horen klagen en van overschot was geen sprake.

Namiddag was het de beurt aan de paardrijders om de muur kleiner te doen lijken dan die was, de hippe schoentjes hockeyden de ziel uit hun lijf en de sportkillers crosten door de bossen met hun ijzeren ros.

Tijdens de avondles mocht Ilio zijn moeder eens in the picture zetten (het moet niet altijd Kathleen zelf zijn). Het ging namelijk over het ontstaan van de Olympische Spelen en hoe deze er nu uitzien. Onze kinderen ontdekten dat in 1920 deze Olympische Spelen ook in ons eigen landje zijn doorgegaan. En dat nog niet lang geleden vrouwen niet mochten deelnemen.

En geloof het of niet, maar onze laatste maaltijd van de dag (de snoepjes vannacht buiten beschouwing gelaten) was opnieuw warm. Macaroni met kaas en hesp (of kalkoen of groenten) mmmmm… overheerlijk!! De keuken kon niet volgen met het eten te verdelen aan onze ‘spruiten’.

Om 19.30 uur smeerde meester Danny zijn stem en de volgende getallen galmden vlot door het paviljoen: 54, 68, 3, 87.  Het waren de eerste cijfers van dé avondactiviteit: kienen!
De prijzen swingden de pan uit: een tennissetje, fluobandjes, portemonnees, kleurpotloden, springtouwen, …

Rond 21.00 uur begonnen de eerste oortjes rood te kleuren, ogen werden dik, de eerste geeuw werd een feit. Hoog tijd om de eersten richting Bethlehem te sturen.