...een weg van slechts een 30-tal cm, maar zeker niet de eenvoudigste... Op zoek naar de kern, mijn kracht, mijn levensvuur, mijn IK ... De weg naar de bron, stroomopwaarts ...
Ik voel, kijk, ruik, proef, beleef en deel mijn ervaringen met een lach en een traan, met een open hart en open blik...
20-10-2014
Het kloppend moederhart...
Warmte, zoals alleen een moeder die kan uitstralen naar haar kind... Een kloppend hart, gehuld in een deken van zachtheid en mildheid, de weg van het gutsende bloed door die fijne aderen, duidelijk hoorbaar en voelbaar... vanop slechts enkele centimeter afstand, dwars doorheen de boezem van moeder en aanleunend oor van het kind... Er bestaat een wereld daarbuiten, buiten moeders veilige schoot. Een vreemde en onduidelijke wereld, rumoerig en onvoorspelbaar... dan maar liever lekker tegen moeders borst, luisterend naar het veilige, regelmatige ritme van haar kloppend hart, haar warme, vochtige huid als een beschermend schild om me heen...
Mijn vroegste herinnering, beleefd vanuit moeders schoot, door mijn onderzoekende, gitzwarte, alerte blik... een diepe bewuste en gecontroleerde ademhaling... daar werd ik vandaag mee geconfronteerd...
Mijn basis, mijn vertrekpunt, mijn bestaan, mijn "mens_zijn"... is hier gevormd...
Blij dit inzicht in mijn bagage mee te mogen dragen op mijn levensreis. Het zal mee van pas komen als ik weer eens geconfronteerd word met die prangende vraag; "waarom en wanneer ben ik zo harteloos onthecht...??? Ruw weggerukt uit moeders schoot???" Dat het de nodige wonden heeft nagelaten is ondertussen meer dan duidelijk.
En nu... nu is er ruimte voor tranen... tranen van blijdschap om de wederontmoeting met "het kind" en tranen van verdriet om het gemis aan contact met "het kind". Ik geef het tijd. De tijd die nodig is om weer contact te maken met mijn diepste en oudste beleving van het "zijn"...
