Mijn ex (die door omstandigheden weer even hier woont), kwam thuis met een konijntje. Hij had het kunnen redden van de slacht! Natuurlijk was ik er blij mee, maar ik maakte me ook zorgen omdat ik niet wist of de koppeling met Snowy wel zou lukken en of het nieuwe konijntje geen E. cuniculi zou krijgen van Snowy. Ik had haar nog niet gezien, maar toen de doos openging, barstte ik in tranen uit. Het was immers sprekend Fluffy, maar dan in haar jonge jaren. Ietwat te mollig, een heerlijk zacht en kruidig ruikend vachtje, die lieve bambi-oogjes. Oh, ik knuffelde haar helemaal plat en zij genoot ook met volle teugen. Om haar dankbaarheid en blijdschap te tonen, maakte ze binkies en sprong ze zowaar op mijn bureau. Toen wist ik zeker dat ze niet ouder kan zijn dan een jaar, want daarna kon ze niet meer zo hoog springen. Maar toen ze zich naar mij keerde met haar rechteroogje, was dit grijs door staar. Dat begreep ik niet want het is een typische ouderdomsklacht. En daarom maakte ik me dan weer zorgen om EC, want bij jonge konijnen kan staar 1 van de symptomen zijn.

Toen werd ik gewekt door Snowy (die weer ziekjes is ). Ik blijf het bijzonder vinden dat Fluffy me laat weten dat ze nog altijd bij me is. Ze merkt dat ik haar nog steeds hard nodig heb...