Wat was dit een vreemde droom die me gemengde gevoelens bezorgde  .
Fluffy lag op een tafel en was stervende. Ze had net het laatste spuitje gekregen en ik zag haar mooie oogjes wegrollen en het leven wegglippen. Het duurde langer dan ik dacht en ik kon niets anders doen dan huilen en haar knuffelen.
De droom flitste verder en plots lag ze in een onnatuurlijke houding, op haar zij, met haar hoofdje naar achteren. Ik wist wat dit betekende: mijn lieve meid was voorgoed weg  .
Iemand kwam de kamer binnen (ik denk mijn oudste broer), hij zag me huilen en vroeg wat er aan de hand was. Ik legde uit dat ik zojuist Fluffy had moeten laten inslapen en dat het zo een pijn deed enz.
Zegt mijn broer plotseling: "euh, ben je daar zeker van? Ze beweegt nog hoor".
Ik keek naar Fluffy en warempel, ze was versuft maar ging recht zitten, schudde even met haar hoofdje en oortjes zoals ze na een dutje zou doen en keek me onbegrijpend aan waarom ik zo aan het huilen was. Ik liep naar haar toe en overlaadde haar met kusjes en knuffels, waarop zij me stevige likjes terug gaf  . Ze was weer gezond en wel, niet ziek en bijna kreupel. Ik hoorde mijn broer op de achtergrond nog zeggen dat een bepaald percentage van euthanasies niet lukt.
Het kon me allemaal niet schelen, ik had mijn klein meisje terug  .
Enerzijds een hele mooie droom, anderzijds een flinke domper als je wakker wordt  . Ik aai haar urntje nog iedere morgen en avond en gisterenavond zei ik tegen haar dat ik niets liever wil dan haar terug te hebben. Waarschijnlijk is deze droom dus gewoon wishful thinking...
Je zit voor eeuwig in mijn hartje, lieve moppie...
|
