En deze keer hoefde ik het niet eens te vragen . Ik had haar op schoot, haar hoofdje links en kontje rechts, zoals ze het graag had. Ik noemde het altijd: een pakje van haar maken, omdat ik haar helemaal inpakte met mijn armen .

Met mijn rechterhand aaide ik de glanzende zwarte haartjes op haar lieve dikke snoet. Ze genoot ervan, net zoals in het echte leven. Plots zag ik dat haar rechterwang helemaal nat was. 

Voor ik verder kon dromen, begon Sproetje plots hard met de knaagstaaf te gooien en voorbij was de droom .

Maar hij was mooi voor zolang het duurde .