Ik weet niet waarom maar ik heb het de laatste tijd erg moeilijk met het verlies van Fluffy. Ik schiet vrij regelmatig vol als ik aan haar denk, en ik denk nog iedere dag aan haar.

Gisteren vroeg ik weer of ze nog eens in mijn dromen kon komen omdat ik haar nog steeds zo hard mis. En mijn kleine meid is nog steeds gehoorzaam .

Ik herinner me maar een flard van deze droom, maar het was een mooie! Fluffy en Snowy zaten samen in Snowy's kooi. Fluffy plofte vervolgens net naast de handdoek op haar rechterzij neer en Snowy deed enkele seconden later net hetzelfde. Beide strekten ze hun beentjes helemaal naar achter, op die heerlijke trillende wijze zoals alleen konijnen dat kunnen . Hierdoor lagen ze in lepeltjeshouding, Snowy links, Fluffy rechts.

Dank je lieve moppie om nog altijd bij me blijven. Liefde overstijgt zelfs de dood...