Ik ben ook geschrokken van mijn eigen reactie. Ik dacht dat ik sterker was, mijn vriend dacht dit ook. Ik heb al zoveel meegemaakt met mijn dieren, ook veel ernstige dingen. Maar nu panikeerde ik en ik kon het niet aan om hem zo te zien tollen. Waarom ik nu zo heftig reageerde… ik weet het niet. Ik was zo bang om hem te verliezen. 

Welke les moet ik hieruit trekken? Ben ik te gevoelig en moet ik dieren maar afzweren? Kan ik alleen maar dieren houden als alles goed gaat? 

Of moet ik juist sterker worden? En geloven in mijn gidsen, intuïtie en mijn eigen kunnen? Want eerlijk gezegd: ik twijfelde aan alles de laatste weken. 

Bestaat reiki en helpt het wel? Ik had 2 vriendinnen gevraagd om reiki te sturen maar hij werd almaar slechter ipv beter. 

Bestaat healing wel en heb ik healende handen? Kan ik effectief energie doorgeven of is het allemaal bullshit? 

Ik wil zo graag dat het waar is en ik weet ook dat ik geen genezing mag forceren maar waarom moet Snowy maandenlang ziek zijn? Kan ik die les niet leren zonder zijn ziekte? Hij heeft dit echt niet verdiend, hij heeft al zo een slechte start in het leven gehad. 

Hoe dan ook, ik ben rustiger geworden de laatste dagen en ben ervan overtuigd dat hij mijn liefde voor hem voelt. Ik geef regelmatig healing en voel mijn hand warm worden. Ik hoop dus van harte dat het zijn herstel zal bespoedigen. 

Aan hem zal het niet liggen, ik ben zo trots op zijn vechtlust, zijn wilskracht, daar kan ik echt nog wat van leren! 

Mijn lief klein ventje… ik hou zoveel van hem, hij moest eens weten hoeveel… 

Een recente foto van hoe hij nu is:

En een foto van toen hij nog gezond was, zo moet hij terug worden en dat probeer ik te visualiseren en door te geven.