Ik ben een paar dagen geleden naar het vaste land gegaan,
doe dit ik af en toe om eens goed te kunnen eten, slapen en douchen. Net
wanneer ik me wat eenzaam begon te voelen op het eiland heb ik haar ontmoet.
Caila heet ze, ik snap nog steeds niet waarom ze geïnteresseerd was in me. Ze
zat aan de andere kant van de bar te lachen met enkele jongens. Vergeleken met
hun had ik geen kans dacht ik. Toch kwam ze naar me toe en toen ik haar
vertelde over het eiland was ze super enthousiast. Om te lachen vroeg ik of ze
mee wou gaan en tot mijn verbazing zei ze ja! Wat ik echter niet wist, was dat
haar broer, James, ook zou meegaan
Ik kan niet wachten tot het bouwmateriaal wordt geleverd
want ik heb in het bos de ideale locatie gevonden! Het is niet ver van mijn
kampeerplek op het strand en de bomen erom heen zouden me moeten beschermen
tegen de hevige stormen die me nog te wachten staan. De omliggende vegetatie
zal ik jammer genoeg wel moeten wegkappen, een pittige klus denk ik. Vandaag
heb ik alvast met een schop wat ondergroei uitgespit. O ja, ik heb een haai
gezien vandaag! Ik was zo ver afgedreven van het rif dat ik eerst niet doorhad
toen hij naast mij zwom. Het kostte me de grootste moeite om niet in paniek te
geraken.
Ik heb de voorbije tijd enorm veel gesnorkeld. De dieren
hier zijn prachtig, in de vissen zie ik mooiere kleuren dan ik ooit al heb
gezien en de details zijn oneindig. Een aantal dolfijnen zijn me komen
gezelschap houden, ze komen elke ochtend en elke avond. Prachtige dieren, en
vriendelijk, ze laten me hun aanraken en zelf meezwemmen als ik me vasthoud aan
hun vinnen. Verder dan het rif durf ik echter niet gaan, van zodra het water
donkerder wordt krijg ik schrik voor haaien. Ik zal de waarschuwingen van de piloot
nooit vergeten Ben ook begonnen met het lezen van het boek dat ik heb gekocht
over huizenbouw. Ik popel om te beginnen, morgen kies ik de plek waar ik ga
bouwen.
Ik ben net aangekomen op het eiland. Nog steeds geen spijt
van mijn beslissing. Eens zien hoe iedereen thuis reageert als ze merken dat de
geldkraan is dichtgedraaid. In het begin was iedereen blij met het geld dat ze
kregen, mijn moeder, mijn zus, mijn stiefvader. Nu lijkt het vanzelfsprekend te
zijn en worden ze boos wanneer het te laat is. Heb ze voor mn vertrek een
aanzienlijke som gegevens en dat is het laatste, als ze het er direct doorjagen
dan is dat hun probleem. De eenzaamheid maakt me kalm, had die afstand van mij
drukke businessleven echt nodig. Heb wel schrik voor de hoeveelheid drinkwater
die ik heb meegenomen, de warmte is hier enorm drukkend en ik drink meer dan
gewoonlijk. Gelukkig komt de piloot één keer per maand met voorraden, en als
het echt nodig is kan ik hem altijd bellen met de telefoon die hij me heeft
gegeven.
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Confused"){kind=icon}
 "Shocked"){kind=icon}
 "Smile"){kind=icon}
