Wat geweest is, is voorbij. Maar herinneringen blijven. Een schouder om op te leunen, helpt dan vaak de pijn verdrijven. Vraag dus als je éénzaam bent, verdrietig of alléén. "Kom even bij me zitten, leg je arm maar om me heen." Want ieder mens heeft af en toe, behoefte aan een troostend woord. Zorg er dus voor, als je verdrietig bent, dat iemand je ook hoort.
Ik ben wie ik ben. Ik ben niet niet volmaakt. Ik ben niet perfect. Maar zo ben ik. Ik weet wie ik ben. En ik weet wat ik wil. Soms ben ik een prater. Soms ben ik stil. Om mij te leren kennen. Moet je dit kunnen leren. Ik ben wie ik wil zijn. En zo moet je mij maar accepteren .
De trap naar de hemel, Als men kon, wou iedereen, er wel ééns een kijkje gaan nemen. stel je voor... "een weekendtrip" Waar ben je geweest? "oh, een paar dagen naar de hemel, om er tot rust te komen." ik denk dat de trap overbevolkt zitten zou.
Je sprak harde woorden, die mijn hart doorboorden. Nachten kon ik niet slapen, tranen rolden over mijn kaken. Diep vanbinnen, voel ik steeds die pijnen, ze willen maar niet verdwijnen. Het leven gaat voort, maar niet zoals het hoort. Besef je dat dan niet, je deed me zoveel verdriet.