We lezen op de website van de kennel dat de puppies kunnen zien, en dat ze ook al geweekte brokjes eten.
De gewichten gaan ook goed vooruit: de zwarte reu weegt op dag 22 2130 gr ( geboortegewicht 1290 gr ), de rode reu weegt nu 2235 gr ( geboortegewicht 1245 ). Prima jongens !
Opvoeden in een nieuw samengesteld gezin is sowieso een uitdaging maar helaas verkiezen pubers altijd de gemakkelijkste weg, en zo ook geschiedde dat bij ons. Beide kinderen besloten om definitief aan de andere kant te gaan wonen: de alleenstaande ex-partners waar alles mag en alles kan. We verwijten onze kinderen niets, ze hebben gewoon een gemakkelijker-lijkend-leven gekozen en we moeten ons tevreden stellen met berichtjes en korte bezoekjes.
De stilte die daardoor in huis viel was niet te onderschatten, temeer omdat ook de kat mee verhuisd is. De kat, die nochtans niets anders deed dan slapen en eten liet een niet te beschrijven leegte na. Symptomen van het lege nest syndroom begonnen her en der op te duiken. Het fysieke gemis en alles wat daar bij hoort: samen eten, praten, een gezellige drukte. De tijd die plots vrijkomt doordat je geen rekening meer moet houden met de kinderen, je hebt ook minder was en plas. Je bijna doelloos en nutteloos voelen.
Ik heb altijd gezegd dat ik ooit een hond zou willen, maar met een kat in huis was dat niet mogelijk, en werd die wens opgeborgen. De kat was dus de deur uit, de hondenwens werd weer bovengehaald.
Toen ik nog veel liep was mijn droomhond een Border Collie, om samen te sporten. Maar aangezien dat sporten tegenwoordig op een heel laag pitje staat zou zon hond alleen maar stress opleveren omdat hij zijn energie niet kan kwijt geraken. Het zou gewoon niet eerlijk zijn tegenover de Border Collie om hem in huis te halen, hij verdient een meer actiever baasje dan mij.
En dan ga je op zoek naar een hondenras dat wel bij je past. Eerst viel ons oog op een Berner Sennen, een kennis van mij kweekt daar mee. Maar op zon hondje zouden we meer dan een half jaar moeten wachten, toch wel iets te lang naar onze goesting. Een andere kweker zagen we niet zitten, we waren bang slachtoffer te worden van een broodfokker. Gruwelijke verhalen kregen we hierover te lezen op internet.
Een bezoekje aan de bibliotheek leverde ons heel wat boeken in verband met hondenrassen en hun karaktereigenschappen op. De grootte van de hond maakte mij niet zoveel uit, van in mijn jeugd kende ik alleen een Pekinees, een Poedel en een West Highland White Terriër. Geen enkele van deze honden heb ik echter gekend als puppy. Yves daarentegen had wel ooit een Pyrenese berghond opgevoed, zijn voorkeur ging dan ook uit naar een grotere hond, liefst eentje met veel haar, en een niet spitse snuit.
Qua uiterlijk en karaktereigenschappen startte onze zoektocht bij de Molossers, waartoe ook de Berner Sennen behoort. Een New Foundlander leek ons ook wel een goede keuze, maar omdat ik eerst zon grote hond eens wilde ontmoeten maakte ik een afspraak bij een nicht van mijn vader. Inderdaad een New foundlander is een prachtige hond maar een nestje vinden van een betrouwbare fokker was dan weer niet zo simpel. Intussen zetten we onze zoektocht verder, een prachtige hond dook in het hoofdstuk van de Molossers op Leonberger, een mengeling van een Sint Bernard, een New Foundlander en een Pyrenese Berghond. Wat een beest ! Statig, groot, harig . Maar zo mooi ! Een grote vriendelijke reus: sociaal, zelfzeker, onderdanig, vriendelijk, loyaal, intelligent, speels, goed aanpassingsvermogen, een goede gezinshond. Als je dit leest kan je toch niet anders dan zwichten
En ja hoor, op internet vonden we een kennel ( Lions from d'Es in Huldenberg ) die alleen kweekte met dit hondenras, mensen met jarenlange ervaring. Ik belde voor een afspraak, en we mochten meteen op bezoek gaan.
Het klikte meteen tussen de fokkers en ons ( niet onbelangrijk ), die mensen waren zulke dierenvrienden ! Het eerste wat ze zeiden was de honden leven niet bij ons, maar wij leven bij de honden. Het hele huis was ingericht op de honden. Wat ooit een grote keuken geweest moest zijn, was nu het territorium van de oudste gepensioneerde teef, en een paar andere honden, waaronder de vader ( Clooney ) van het in januari verwachtte nestje. In de veranda ontmoetten we verschillende andere honden, waaronder de zwangere Princess Sissi. Zon lieve beesten. Eerst wat blaffen van blijdschap en begroeting, en nadien zo rustig. Fokkers Luc en Martine staken zoveel tijd en enthousiasme in de rondleiding, met inbegrip van de kraamafdeling, waar Luc 1 maand sliep, telkens er een nestje geboren werd. Geen vraag was hen te veel, kortom: ons gevoel bij deze mensen zat zo juist en we beslisten ons op de wachtlijst te zetten voor het volgende nestje. Twee andere gezinnen stonden ook al op die lijst, gezin 1 wou een reutje, gezin 2 moest nog doorgeven of ze een reutje of een teefje verkozen, en wij wilden absoluut een reutje. We bekeken samen met Martine de stambomen en medische documenten van beide ouders, de shows die ze gelopen hadden, de diplomas en fotos aan de muur, en Clooney bleef maar dicht tegen me aan staan. Wat een gevoel !
En dan kom je thuis . Je vult je tijd met boeken lezen, filmpjes kijken, je wilt alles maar dan ook alles te weten komen van de Leonberger. Het huis wordt al voorbereid op de komst van onze nieuwe huisgenoot. En we bezoeken de plaatselijke hondenschool, zonder dat onze hond al geboren is. Maar je kan niet genoeg geïnformeerd zijn
Zoeken naar een geschikte naam met een S, was een andere ( niet gemakkelijke ) maar wel leuke opdracht. Het zou Spartacus worden als officiële naam, en Sparta als roepnaam. Inderdaad ook een beetje symbolisch omdat Yves ooit heeft deelgenomen aan de Spartathlon. Maar anderzijds straalt deze naam wel wat koninklijkheid uit, en dat mag ook best als je weet dat Otto von Bismarck, Napoleon II, Napoleon III, keizer Frans Joseph I, Umberto I en zelfs Charles Prince of Wales de trotse eigenaars waren van Leonbergers.
Sinds kerstdag werd de spanning alleen maar groter. De vermoedelijke bevallingsdatum was 3 januari, maar de natuur kan natuurlijk beslissen om vroeger het levenslicht te laten zien Iedere dag op de website kijken en hopen op wat nieuws. Tot we op drie januari zelf belden, een heel kort gesprekje met Luc, twee reutjes en vier teefjes, de dierenarts is hier ik heb geen tijd, en de verbinding werd verbroken. Twee reutjes was dat het eindresultaat of moesten er nog hondjes geboren worden ? Wat als dat tweede gezin intussen ook een reutje gekozen had ?
Na twee uurtjes belden we met Martine: Princess Sissi en Clooney waren de trotse ouders geworden van twee flinke reutjes en vier flinke teefjes. Moeder en pups stelden het goed. Voorzichtig informeerde ik of het tweede gezin haar keuze reu/teef al kenbaar had gemaakt, maar dat bleek niet het geval. Gelukkig voor ons besliste Martine dat het tweede reutje ( met het rode of het zwarte lintje ) sowieso aan ons zou toekomen. Tranen van geluk begonnen hier te vloeien. Nu is het nog wachten tot we eind januari kunnen bellen om op puppybezoek te gaan, en intussen checken we meermaals per dag de website om te kijken of er nog fotos verschijnen.
