De tijd vliegt ! Een druk leven, dat heb ik wel.
Twee keer per week ga ik naar de hondenschool met mn baasjes. De andere dagen maak ik mijn huiswerk dat ik van onze juffrouw doorgemaild krijg. Ons klasje is intussen wel wat kleiner geworden, alleen de drie Aussis, Murdock en ik blijven volhouden. De oefeningen worden ook wel wat moeilijker; gisteren kregen we buiten les maar daar was ik zo snel afgeleid. Er is ook zoveel te ruiken , te horen en te zien. Maar ik vind het wel leuk: ik ontmoet er allemaal soortgenoten, in alle geuren en kleuren.
We houden ook onze ( nu nog kleine ) wandelingen goed vol. Liefst ga ik wandelen op verplaatsing , de auto in en dan op een leuke plaats in de natuur snuffelen. En als er dan ergens een terrasje is kan ik me onder het tafeltje nestelen en wat rusten. Heerlijk zo die wind op mn snoet.
Mijn navelbreuk is intussen ook geopereerd, bij de dierenarts van mn vorige baasje. Een beetje groggy was ik wel van de verdoving maar t komt allemaal wel goed.
Zon dikke ontwormingspil hebben ze deze week ook onder mn eten gemengd, en dan weer wat inentingen gekregen. Ook voor hondsdolheid, moesten we eens in Luxemburg gaan wandelen of zo. Deze week mocht ik trouwens voor t eerst los in het bos lopen, heerlijk die denneappels !
Omdat ik zo flink geweest ben, mocht ik mee naar de dierenwinkel waar ik buiten kwam met een roze octopus ( eindelijk een knuffel op mijn maat ). Kan ik me echt mee amuseren. Eén oog had ik er per ongeluk wel snel afgebeten, maar dat is intussen hersteld.
Met de buurhond kan ik ook wel goed opschieten, maar ze is al wat ouder en wilt niet altijd met me spelen.
En ik blijf flink eten en groeien, intussen weeg ik 17,5 kg ! Ik ben nu 13 weken oud.
Gisteren heeft papa Clooney deelgenomen aan de Schaal der Kempen , en jawel hij behaalde er de eerste plaats !
Intussen vul ik mijn tijd met eten, veel eten, ik weeg al 15 kg ! Ik vind mijn draai al goed in huis, in de tuin, ik vind het heerlijk om mee te gaan om de kippen eten te geven. Als mijn baasjes me even niet in t oog houden kan ik me zon lekker vers eitje toeeigenen. Ik eet dat dan met schaal en alles op mmmmm.
Ik moet zeggen dat ik wel geluk heb met de voederkeuze van mijn baasjes: kompleet vers voer, ik heb al vanalles gegeten: kip, lam, paard, konijn, zalm, hert, geit, rund met groentjes . Ze zeggen dat ik een fijnproever ben omdat ik de combinatie paard/konijn het lekkerst vind !
Als vieruurtje krijg ik wel eens Griekse Yoghurt, of een stukje appel of komkommer. Mijn Kong vullen ze wel eens met een plak kaas. Neen, ik mag echt niet klagen.
In school worden de oefeningen best wel moeilijker: ik moest door een tunnel lopen, ik kon er nog net door ( binnen een maand moeten ze me dat niet meer vragen ). En tegenwoordig gebruiken ze zon raar geluidje ( clicker ) voor ik mijn snoepje krijg als ik iets flink gedaan heb. A ja, die vorige snoepjes gebruiken ze niet meer, tegenwoordig is het worst met kaas in. Daar doe ik het wel voor !
Vorige vrijdag was het terrasjesweer, en mijn baasjes moesten in de stad zijn. Ik mee, wat een aandacht dat ik kreeg: kinderen, oudere en jongere mensen. Iedereen wou me aaien, en zo heb ik het graag. Tijdens het terrasje heb ik me onder de tafel gelegd, in de schaduw. Beetje rusten na zoveel aandacht.
Op zaterdag nog maar eens oefenen in de trein. Heerlijk vind ik dat, niks aan ik leg me gewoon op mijn gemak neer.
Vandaag kreeg ik een raar speelgoedje: iets waarin snoepjes verstopt werden. Ik moest zo met mijn dikke poten vakjes openen. Ik vond dat de snoepjes er gemakkelijker uitrolden als ik het hele speeltje oppakte en een keer mee rammelde.
Zaterdag: Mijn baasje werkt in de trein, en daarom wil ze dat ik absoluut gewoon word om in de trein te zitten. Pas op, ik zie dat ook wel zitten hoor . Rusten tot aan de zee, dan lekker ravotten in het zand en een beetje zwemmen, en dan rustend terug naar huis. We hebben een kort ritje gedaan, en ik was heel flink, zelfs de goederentrein die op het perron voorbij kwam deed me niets. Even goedendag gaan zeggen aan de collegas en eens oefenen in een lift en dan mee naar een tuincentrum. Daar kon ik op verschillende ondergronden wandelen, voelde goed aan mn pootjes.
Zondag goedendag gaan zeggen op de hondenschool, maar we hadden geluk: er was een introductieles. Met heel veel honden zaten we daar wat naar elkaar te staren en snuffelden we wat. Onze baasjes vulden papieren in. En nu maar wachten op een mailtje tot ik mag beginnen.
Op dinsdag speelde ik buiten met een gekke gele bal, een jolly egg.
Ik kreeg hem maar niet in bedwang. Ik was bekaf maar ik denk dat dat de bedoeling was want ik moest naar de dierenarts voor mijn tweede spuitje. De dierenarts stelde ook een navelbreuk vast, die geopereerd moet worden. Begin april zal dat gebeuren door mijn vorige dierenarts ( tante Ingrid ).
Op woensdag maakte ik op de kinderboerderij kennis met heel wat andere dieren: schapen, geiten, varkens, cavias, konijnen, best wel leuk. Nadien zijn we daar iets gaan drinken, ik heb me maar braaf onder de tafel gelegd.
Op donderdagavond was het dan zo ver: mijn eerste puppyles. We waren met zeven: drie Border Collies ( allemaal broertjes en zusjes ), een zwarte Schnauzer, een Akita en een Amerikaanse Stafford ( die Grieks sprak ). Volgende week komt er nog een Dalmatiër bij. De andere honden hadden al drie lessen gehad maar gelukkig had ik thuis al wat geoefend zodat ik zeker niet moest onderdoen: zit, lig, aan de voet wandelen, met losse leiband wandelen, het verschil tussen ja en neen leren ( maar daar moet ik nog goed op studeren ), allemaal in ruil voor lekkere snoepjes alleen vind ik dat mijn baasje andere snoepjes moet voorzien.
Gisteren maakte ik mijn eerste echte boswandeling. Tof zo, op avontuur. Beekjes oversteken op houten brugjes waardoor je het water kon zien stromen. Niks engs aan, gewoon naar de overkant stappen. Mijn baasje zei dat ik heel flink was.
Ik eet ook flink alle porties op en weeg intussen al meer dan 13kg.
Vrijdagochtend 1 maart vertrokken we richting Huldenberg om Sparta te gaan halen. Als eerste pup mocht hij het nest verlaten, zowel hij als wij waren er klaar voor !
Na de deskundige uitleg van Luc en Martine omtrent voeding en verzorging namen we afscheid; Luc stond er op Sparta zelf in de auto te zetten. Het blijft toch altijd een emotioneel moment Onder het toeziende oog van papa Clooney verlieten we Huldenberg
Dankzij de eerdere ritjes in de Leomobiel werd de autorit naar thuis goed verteerd. Van slapen was er echter geen sprake. Er was veel te ruiken, te zien en te horen.
Thuis gekomen, plasje in het gras en lekker eten. Voor alle zekerheid toch maar met brokken opgestart, gecombineerd met kompleet vers voer ( een worst die we van Luc hadden meegekregen ). Het eten ging er vlotjes in. Eindelijk wat tijd om een dutje te doen.
Familie, vrienden en buren popelden om op puppybezoek te komen. Best wel een drukke dag, maar Sparta houdt van mensen en heeft nu al een lichte voorkeur voor vrouwen !
Yves is deze week beneden blijven slapen. Van heimwee naar het nest hebben we eigenlijk weinig gemerkt.
De rest van de week zijn we vooral bezig geweest met zindelijkheidstraining, wandelen aan de leiband zonder trekken, wat commandos zoals zit-lig-poot. Benchtraining loopt wat moeizamer, het is gewoon niet leuk om alleen te blijven maar een mens moet zich nu eenmaal douchen, naar de winkel gaan,
Woensdag moesten we beiden werken en hebben mijn ouders ons uit de nood geholpen door Sparta te komen halen. Ook daar is ie intussen goed gewend.
Donderdag en vrijdag heeft zoon Jarno de taak van Dogsitter op zich genomen. Ze hebben intussen een mooie band samen opgebouwd. Wandelen en knuffelen met Jarno en ravotten op het grasveld lijkt hij heel leuk te vinden.
Voor de rest zijn we volledig overgeschakeld op kompleet vers voer. Hetgeen goed binnen gaat.
En maar socialiseren: stofzuiger, waterblazer, mensen, naar de dierenwinkel, kennis maken met andere honden en zoveel dingen meer waarvan wij het niet eens beseffen.
Een mooie eerste week, op naar de tweede !
Deze week hadden jullie een drukke week voor de boeg: maandag heeft dierenarts Ingrid jullie gechipt en ingeënt. Ook werden jullie tandjes op de proef gesteld door van pap over te schakelen naar vaste brokken. Mama Sissi zal die vlijmscherpe tandjes wel voelen en is niet meer geneigd om jullie veel te laten zogen
Afgelopen woensdag woog je 7995 gr, die 8000 gr die je moet hebben vooraleer je met ons mee mag zal je probleemloos halen !
Vandaag nam ik de trein naar Leuven en reed ik verder met de fiets naar Huldenberg om jou te zien. Bergop niet te doen ! Maar het was weer de moeite waard.
Het gezinnetje van je gele zusje was ook op puppybezoek, ze zal Sari heten en mag mee helpen in de bloemisterij.
Ik heb de indruk dat je me herkende van de vorige keer, je reageerde alleszins op je naam. Flink zo !
Morgen mogen jullie voor de eerste keer mee met de Leo-mobiel, socialiseren met andere honden ( en mensen ) in de hondenschool. Veel plezier Sparta !
In afwachting van je komst genieten we na van deze beelden:
Op Valentijn belde Martine om te zeggen dat de keuze door de andere mensen was gemaakt: ze hadden het zwarte reutje gekozen, omdat dit het eerst naar hen toe kwam. Ze noemen hem Shado, mooie naam. Shadow zal opgroeien in Mechelen, wellicht zullen we hem nog wel eens ontmoeten tijdens één van de familiewandelingen.
Het rode reutje was dus het onze ! Stiekem hoopte ik daar wel op, omdat hij altijd zo mooi op de fotos staat, en zijn witte borstharen me doen denken aan papa Clooney.
Op vrijdag trokken we richting Huldenberg. Met de trein tot Pécrot, een 6 km lange wandeltocht via de knooppunten van Zuid Dijleland. Prachtige streek in een nu nog koud lentezonnetje. We verrasten de leo-bende .. zo stil dat het er was ( als ze de auto horen stoppen zijn ze niet te houden ).
Martine maakte koffie, voor de taart/koeken hadden wij gezorgd. Toen Luc afkwam met Sparta maakte mijn hart een vreugdesprongetje: wat was ie weer gegroeid!
Nu hij nog het formaat had van een schoothondje, nam ik hem maar op mijn schoot. Na wat snuffelen en likken was ie meteen rustig. Ook even kennis maken met Yves, en dan onder mijn stoel wat bekomen van de emotie. Hij begon zelfs te dromen.
Toen ie wakker werd, was het tijd om een plasje te doen en zijn nestje te vervoegen. De andere vijf stonden ook al klaar om een knuffel in ontvangst te nemen. Het zwarte reutje kwam als eerste af, duidelijk de dominantste van het nest. Dat bleek ook snel uit zijn bijtgedrag, was ik blij met onze iets kalmere reu !
Wanneer ik in de kennel ging om betere fotos te maken, hingen ze allemaal tegelijk aan mijn broek te bijten, ze hebben op die jonge leeftijd toch al heel wat kracht. Een consequente opvoeding zal absoluut nodig zijn, wil je veel plezier aan je hond beleven.
"Pirri Pirri" riep Luc toen hij met het eten afkwam. De pups twijfelden geen seconde. Van spelen krijg je honger, en van eten word je moe. Een voor een zochten ze een slaapplaats . Terug rust in de kennel.
Na wat napraten namen we afscheid van Huldenberg, we wandelden van Huldenberg naar Leuven, terug de trein op en via de fotos nog wat nagenieten van ons bezoek. Wat een prachtige dag !
Na fotos gezien te hebben op de facebookpagina So you want a Leo , beseffen we maar al te goed dat:
- Je graag in de moestuin helpt ( deze hebben we intussen afgespannen )
- Je bereid bent je plasje op dezelfde plaats te doen ( we hebben een hondenplaszone voor je ingericht )
- De bench snel te klein zal zijn, en we je niet alleen in huis durven laten zolang je graag overal je tanden in zet ( daarom hebben we je een heus hondenhok en kennel gemaakt, niet in de tuin maar in de kelder omdat mooie grote rassen zoals jij tegenwoordig uit tuinen gestolen worden om ingezet te worden voor broodfok )
- Je veel speelgoed nodig hebt ( we hebben je een Jolly Egg besteld, zon ovale bal die wegfloept als je er in bijt, dus buiten te gebruiken)
- We het eerste jaar moeten opletten voor je heupen, en we daarom een loopplank gekocht hebben zodat je comfortabel de auto in geraakt
- Je massas haren zal verliezen ( een waterblazer zal ons helpen een deel weg te blazen om het enigszins onder controle te houden )
- Leos moeilijke eters zijn ( we hebben veel opzoekwerk verricht naar Kompleet Vers Vlees, hopelijk kunnen we dat introduceren )
- We alles in gereedheid gebracht hebben voor je komst !
Deze week komen we je nog eens in Huldenberg opzoeken. Van Luc hebben we vernomen dat jullie flink bijgekomen zijn en dat jullie de eerste pasjes buiten gezet hebben.
Tijdens ons bezoekje zullen we te weten komen welk hondje het onze wordt . Spannend dus .
Martine heeft nog fotos op de site geplaatst; het rode reutje weegt op dag 39 al 6030 gr, het zwarte reutje is met zijn 6650 gr de zwaarste van het nest geworden.
Afgelopen maandag was het eindelijk zover ! Na t werk meteen de auto in, op weg naar het glooiende Huldenberg dat bij daglicht nog mooier oogt. Hier gaan we zeker eens komen wandelen met Sparta ( als we een familiebezoekje brengen ).
We werden door Luc en Martine hartelijk onthaald. Ook papa Clooney kwam ons besnuffelen.
We volgen Martine ( samen met de andere honden ) naar de kraamafdeling. Een rustige mama Sissi met haar zes puppies, zo mooi om te zien. Het lijkt wel of het moederschap Sissi bedaard heeft. Sissi wordt even aan de buitenkant van het park gezet, maar reageert absoluut niet negatief als we de kleintjes vastnemen. Weer een mooie karaktertrek van een Leonberger.
Omdat we nog niet weten welk reutje het onze zal worden, hampelen we zowel met de rode als de zwarte, genoemd naar de kleur halsbandjes die ze dragen.
Als Luc binnen komt met het eten zijn ze niet meer te houden. Ze zoeken allemaal een plaatsje, en eten hun buikjes vol. Mama Sissi eet de overschot op en legt zich neer. Terwijl de ene helft siesta houdt, zijn de drie anderen ( waaronder de zwarte ) op zoek naar een heerlijk afzakkertje.
We laten de kroost wat rusten en ontfermen ons over de andere Leos. Heerlijke beesten toch !
Onze vragen in verband met borstels, leiband, voeding en waterblazers worden beantwoord. We willen goed geïnstalleerd zijn voor Sparta komt, want we beseffen maar al te goed dat al onze vrije tijd naar onze nieuwe huisgenoot zal gaan.
Voor we afscheid nemen, gaan we opnieuw even bij de jonge hondjes kijken, die alweer volop rond mama Sissi draaien.
In de week van de 1e maart, als de hondjes 8 kg zijn, mogen we Sparta gaan halen. De tijd kort nu snel, half deze maand weten we welke hond de onze zal worden . Spannend !
Intussen is de computer van Martine en Luc gemaakt en worden we up to date gehouden. De rode weegt op dag 28 al 3335 gr, de zwarte welliefst 3650 gr.
Een belangrijk moment is ook de verhuis van de puppies van de kraamafdeling naar de veranda, waar het socialisatieproces al kan beginnen. Nieuwe geuren, kleuren, verschijnsels. Meer ruimte, de andere honden die ze zien. Nog eventjes en ze kunnen hun eerste stapjes buiten zetten
Voor ons is het nu weer aftellen naar 16 februari, als we terug op bezoek kunnen gaan. We blijven lezen, surfen en installeren. Een heuse hondenkennel en blokhut-hok maken staat op ons to-do lijstje. De omheining is bijna volledig geplaatst . Een hond kopen is één ding, je woonst/tuin grote hond bestendig maken is een andere zaak. Toevallig ( en gelukkig maar ) heeft Yves als hobby dingen verwezenlijken
Hoe langzaam kan de tijd vooruitgaan als je ergens op zit te wachten ?
Al van voor jullie geboorte probeer ik de tijd te doden met hondenliteratuur, een mens kan niet genoeg geïnformeerd zijn.
Internet afschuimen naar nog meer tips, aankopen doen, allemaal leuk toch wel. Maar toch hunkeren we er naar om je echt te zien.
Afgelopen donderdag zijn jullie drie weken oud geworden.
Wekelijks houden we telefonisch contact met Luc en Martine om te vragen hoe het met jullie gaat. Alles gaat prima, gelukkig maar !
De gewichten evolueerden ( voor de reutjes ) intussen naar om en bij de twee kilo, mooi toch.
Maandag is het zo ver ! Eindelijk mogen we op puppybezoek !
Intussen is je eerste Do It Yourself speeltje een feit: ik maakte een snuffelmat, wellicht ga je hier uren plezier aan hebben ( want niets is erger dan je vervelen ).
We lezen op de website van de kennel dat de puppies kunnen zien, en dat ze ook al geweekte brokjes eten.
De gewichten gaan ook goed vooruit: de zwarte reu weegt op dag 22 2130 gr ( geboortegewicht 1290 gr ), de rode reu weegt nu 2235 gr ( geboortegewicht 1245 ). Prima jongens !
Opvoeden in een nieuw samengesteld gezin is sowieso een uitdaging maar helaas verkiezen pubers altijd de gemakkelijkste weg, en zo ook geschiedde dat bij ons. Beide kinderen besloten om definitief aan de andere kant te gaan wonen: de alleenstaande ex-partners waar alles mag en alles kan. We verwijten onze kinderen niets, ze hebben gewoon een gemakkelijker-lijkend-leven gekozen en we moeten ons tevreden stellen met berichtjes en korte bezoekjes.
De stilte die daardoor in huis viel was niet te onderschatten, temeer omdat ook de kat mee verhuisd is. De kat, die nochtans niets anders deed dan slapen en eten liet een niet te beschrijven leegte na. Symptomen van het lege nest syndroom begonnen her en der op te duiken. Het fysieke gemis en alles wat daar bij hoort: samen eten, praten, een gezellige drukte. De tijd die plots vrijkomt doordat je geen rekening meer moet houden met de kinderen, je hebt ook minder was en plas. Je bijna doelloos en nutteloos voelen.
Ik heb altijd gezegd dat ik ooit een hond zou willen, maar met een kat in huis was dat niet mogelijk, en werd die wens opgeborgen. De kat was dus de deur uit, de hondenwens werd weer bovengehaald.
Toen ik nog veel liep was mijn droomhond een Border Collie, om samen te sporten. Maar aangezien dat sporten tegenwoordig op een heel laag pitje staat zou zon hond alleen maar stress opleveren omdat hij zijn energie niet kan kwijt geraken. Het zou gewoon niet eerlijk zijn tegenover de Border Collie om hem in huis te halen, hij verdient een meer actiever baasje dan mij.
En dan ga je op zoek naar een hondenras dat wel bij je past. Eerst viel ons oog op een Berner Sennen, een kennis van mij kweekt daar mee. Maar op zon hondje zouden we meer dan een half jaar moeten wachten, toch wel iets te lang naar onze goesting. Een andere kweker zagen we niet zitten, we waren bang slachtoffer te worden van een broodfokker. Gruwelijke verhalen kregen we hierover te lezen op internet.
Een bezoekje aan de bibliotheek leverde ons heel wat boeken in verband met hondenrassen en hun karaktereigenschappen op. De grootte van de hond maakte mij niet zoveel uit, van in mijn jeugd kende ik alleen een Pekinees, een Poedel en een West Highland White Terriër. Geen enkele van deze honden heb ik echter gekend als puppy. Yves daarentegen had wel ooit een Pyrenese berghond opgevoed, zijn voorkeur ging dan ook uit naar een grotere hond, liefst eentje met veel haar, en een niet spitse snuit.
Qua uiterlijk en karaktereigenschappen startte onze zoektocht bij de Molossers, waartoe ook de Berner Sennen behoort. Een New Foundlander leek ons ook wel een goede keuze, maar omdat ik eerst zon grote hond eens wilde ontmoeten maakte ik een afspraak bij een nicht van mijn vader. Inderdaad een New foundlander is een prachtige hond maar een nestje vinden van een betrouwbare fokker was dan weer niet zo simpel. Intussen zetten we onze zoektocht verder, een prachtige hond dook in het hoofdstuk van de Molossers op Leonberger, een mengeling van een Sint Bernard, een New Foundlander en een Pyrenese Berghond. Wat een beest ! Statig, groot, harig . Maar zo mooi ! Een grote vriendelijke reus: sociaal, zelfzeker, onderdanig, vriendelijk, loyaal, intelligent, speels, goed aanpassingsvermogen, een goede gezinshond. Als je dit leest kan je toch niet anders dan zwichten
En ja hoor, op internet vonden we een kennel ( Lions from d'Es in Huldenberg ) die alleen kweekte met dit hondenras, mensen met jarenlange ervaring. Ik belde voor een afspraak, en we mochten meteen op bezoek gaan.
Het klikte meteen tussen de fokkers en ons ( niet onbelangrijk ), die mensen waren zulke dierenvrienden ! Het eerste wat ze zeiden was de honden leven niet bij ons, maar wij leven bij de honden. Het hele huis was ingericht op de honden. Wat ooit een grote keuken geweest moest zijn, was nu het territorium van de oudste gepensioneerde teef, en een paar andere honden, waaronder de vader ( Clooney ) van het in januari verwachtte nestje. In de veranda ontmoetten we verschillende andere honden, waaronder de zwangere Princess Sissi. Zon lieve beesten. Eerst wat blaffen van blijdschap en begroeting, en nadien zo rustig. Fokkers Luc en Martine staken zoveel tijd en enthousiasme in de rondleiding, met inbegrip van de kraamafdeling, waar Luc 1 maand sliep, telkens er een nestje geboren werd. Geen vraag was hen te veel, kortom: ons gevoel bij deze mensen zat zo juist en we beslisten ons op de wachtlijst te zetten voor het volgende nestje. Twee andere gezinnen stonden ook al op die lijst, gezin 1 wou een reutje, gezin 2 moest nog doorgeven of ze een reutje of een teefje verkozen, en wij wilden absoluut een reutje. We bekeken samen met Martine de stambomen en medische documenten van beide ouders, de shows die ze gelopen hadden, de diplomas en fotos aan de muur, en Clooney bleef maar dicht tegen me aan staan. Wat een gevoel !
En dan kom je thuis . Je vult je tijd met boeken lezen, filmpjes kijken, je wilt alles maar dan ook alles te weten komen van de Leonberger. Het huis wordt al voorbereid op de komst van onze nieuwe huisgenoot. En we bezoeken de plaatselijke hondenschool, zonder dat onze hond al geboren is. Maar je kan niet genoeg geïnformeerd zijn
Zoeken naar een geschikte naam met een S, was een andere ( niet gemakkelijke ) maar wel leuke opdracht. Het zou Spartacus worden als officiële naam, en Sparta als roepnaam. Inderdaad ook een beetje symbolisch omdat Yves ooit heeft deelgenomen aan de Spartathlon. Maar anderzijds straalt deze naam wel wat koninklijkheid uit, en dat mag ook best als je weet dat Otto von Bismarck, Napoleon II, Napoleon III, keizer Frans Joseph I, Umberto I en zelfs Charles Prince of Wales de trotse eigenaars waren van Leonbergers.
Sinds kerstdag werd de spanning alleen maar groter. De vermoedelijke bevallingsdatum was 3 januari, maar de natuur kan natuurlijk beslissen om vroeger het levenslicht te laten zien Iedere dag op de website kijken en hopen op wat nieuws. Tot we op drie januari zelf belden, een heel kort gesprekje met Luc, twee reutjes en vier teefjes, de dierenarts is hier ik heb geen tijd, en de verbinding werd verbroken. Twee reutjes was dat het eindresultaat of moesten er nog hondjes geboren worden ? Wat als dat tweede gezin intussen ook een reutje gekozen had ?
Na twee uurtjes belden we met Martine: Princess Sissi en Clooney waren de trotse ouders geworden van twee flinke reutjes en vier flinke teefjes. Moeder en pups stelden het goed. Voorzichtig informeerde ik of het tweede gezin haar keuze reu/teef al kenbaar had gemaakt, maar dat bleek niet het geval. Gelukkig voor ons besliste Martine dat het tweede reutje ( met het rode of het zwarte lintje ) sowieso aan ons zou toekomen. Tranen van geluk begonnen hier te vloeien. Nu is het nog wachten tot we eind januari kunnen bellen om op puppybezoek te gaan, en intussen checken we meermaals per dag de website om te kijken of er nog fotos verschijnen.
