De weergoden zijn ons goed gezind. Zonder twijfel heeft de kleine Amor (Cupido) een goed woordje gedaan bij zijn hemelse weermannen!

In een mum van tijd staat ons decor opgesteld op de Grote Markt: een Rad van Fortuin, een chaise-longue, een bartafeltje met stoel, een stuk rode loper en tekststatiefjes. En niet te vergeten: een plastiek bak met daarin een goeie fles citroenjenever en knapperige ‘lukjes’. Niet alleen om de kou te verjagen uit onze knoken, maar net zo goed om ons moed in te drinken. Want dit is toch weer wat anders dan in een RVT-zaaltje zingen. Vandaag zullen we zo’n beetje ervaren wat het is om straatartiest te zijn.

Hamvraag is: zullen we de passanten wel kunnen lokken?En…nog belangrijker: zullen ze blijven…of gaan ze meewarig lachend en hoofdschuddend ons de rug toekeren? Aan de geluidsversterking ( een peevey) zal het zeker niet liggen! Bij de eerste test kaatst de stem van Dirk tegen de gevel van Les Halles en blijft daar wat hangen en nagalmen. Ogenblikkelijk komen zeven, acht wandelaars onze richting uit. We zien ze denken ‘ oh, wat leuk, straks een fijne muziekvoorstelling!’ Het is kwart over twee als we daar met zijn tienen elkaar ineens aankijken en beseffen dat er geen weg meer terug is…

Vlug vlug in de inkomhall van het stadhuis nog de stembanden smeren en de violen gelijk stemmen.In dit geval betreft het de gitaar van Christophe.

           Is 'All my loving' nu in mi of sol, en klinkt 'Yesterday' echt wel beter in  E dan in G?

          Waar staat Liliane straks als ze de maat zal aangeven voor 'Tennessee Waltz'?

          En potdorie, we hebben toch afgesproken dat deze regel enkel door de vrouwen werd gezongen?

          Zeg, gaan wij nu alweer te snel voor de mondharmonica van Riane op 'Hier 's ek weer'?

          En hoe zit het met Lore die voor 'Ik hou van u' maar niet de juiste toon te pakken krijgt op haar kazoo…

Ai ai ai….Hoe gaat dit aflopen? Gelukkig is er de rustige man uit Limburg die ons bezweert om ‘hoe dan ook gewoon door te zingen, erop of ernaast…’ Waarop hij in één teug zijn derde glas jenever achterover kiepert.

Na de carillon van drie uur geeft Dirk de aftrap. In het daaropvolgende uur wordt er lustig aan ons Rad gedraaid, flink meegezongen ( ‘la la la la la’ op Pour un flirt ) en in de handen geklapt. Als we niet beter weten, gaan we straks nog denken dat we ongelooflijk goed zijn! Maar eerlijk is eerlijk: we doen het voortreffelijk.

Gaandeweg stijgt ons zelfvertrouwen en – nog belangrijker- stijgt ook het plezier in wat we aan het doen zijn: having a really good time! In het tweede gedeelte – van halfvijf tot halfzes- gaat het er zo mogelijk nog vlotter en enthousiaster aan toe. We permitteren ons méér frivoliteiten en amusante uitschuivertjes en gaan al eens walsen met iemand uit het publiek. Of we zitten op de knie van een Ieperse BV die we aan het bartafeltje hebben uitgenodigd met een citroenjenever voor onze versie van Sophietje ( wij: Lowietje)

Als het stilaan duister begint te worden en een paar sneeuwvlokjes neerdwarrelen, nemen we afscheid met ‘When I’m 64’ dat we voor deze gelegenheid voorzien hebben van een strofe in het ‘Westvlams’.

Kwart voor zeven. We zitten in hotel-restaurant Ariane met een aperitief. Een soort van aprés-ski gevoel maakt zich van ons meester. We did it, didn’t we? De foto’s die Lore, Luc en Christine in de loop van ons optreden hebben gemaakt, liegen er niet om: it was fun.

En wat wordt ons volgende project? Die vraag kan niet uitblijven natuurlijk. Een beetje overmoedig- te wijten aan de alcohol – roept Dirk dat hij Westvlaamse covers gaat schrijven op wereldbekende hits. En Luc uit Limburg vraagt zich luidop af of we in het gezegende jaar 1914 niet een soort Engelse music-hall kunnen verzinnen met liederen uit WO 1. ‘Ja ja ja…’ ,gaat het in koor. Aan ons enthousiasme zal het zeker niet liggen!

(van Spamverslaggever Dirk)

16-02-2010 om 16:47 geschreven door hier 's ek weer