Ik maakte onlangs kennis met een nieuwe trend in het solliciteren: het speed-solliciteren. Dit houdt in dat het bedrijf een groot aantal potentiële kandidaten in een korte tijd  ontmoet om zo een eerste indruk van hen te krijgen. Geen diepzinnige gesprekken of  ‘zweetuitbrekende’ testen maar algemene vragen als “Wie ben je, wat is je ervaring en wat spreekt je aan bij deze job ?” 

Als sollicitant krijg je dan een kwartier de tijd om je te bewijzen. Een minder geslaagd antwoord wordt zo bijna genadeloos afgestraft . “Bedankt. We houden u op de hoogte. “ Bijna weerklonk er “De volgende!” Voor ik het goed en wel besefte, stond ik opnieuw in de gang waar reeds 2 andere kandidaten stonden te wachten.  

Thuis aangekomen, vlogen de boeken die ik over het onderwerp had bestudeerd opnieuw de kast in. Meer dan kennis, draait het bij een speedsollicitatie over zichzelf kunnen verkopen en een goede eerste indruk nalaten. Hierbij herinnerde ik mij een artikel over het gevaar van de eerste indruk. Hierbij gold Suzan Boyle als voorbeeld. Bij haar eerste auditie gniffelde de jury en het publiek in eerste instantie met de onhippe, Schotse huisvrouw … tot ze iedereen omverblies met haar prachtige stem. De eerste indruk is belangrijk maar uiteindelijk telt nog steeds de laatste indruk.

21-03-2013, 00:00 Geschreven door sollicitant