Zoeken in blog

Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Foto
Vlaanderen, Europa en de Wereld!
Godsvrede, Zelfbestuur, Nooit Meer Oorlog!
12-11-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
Klik op de afbeelding om de link te volgen

Nous sommes tous des Juifs allemands

Open brief aan prof. dr. med. Paul Van Cauwenberge
rector Universiteit Gent

Geachte heer Rector,

Op dinsdag 7 oktober 2008 plande de Nationalistische Studenten Vereniging (NSV) een debat in aud. E, Blandijnberg. U besliste de NSV als niet erkende vereniging het auditorium te verhuren. Niet enkel handelde u hiermee conform wettelijke bepalingen, maar koos u ontegensprekelijk ook voor het toelaten van vrij debat aan de Universiteit Gent door het verhuren van een auditorium aan de NSV. Zeker in het kader van de lopende erkenningsprocedure van de NSV in het Politiek en Filosofisch Konvent kan uw beslissing enkel maar ondersteund worden.

Wij verwijzen in deze tevens graag naar Cass., 9 december 1981, Arr.Cass., 1981-82, 491, dat stelt dat art. 14 (huidig art. 19) van de Grondwet de overheid verbiedt de uitoefening van de vrijheid van meningsuiting te onderwerpen aan een preventieve controle op de meningsuiting. Wij wijzen er ook op dat het Europees Hof Turkije reeds veroordeelde voor de schending van de vrijheid van vergadering louter wegens het niet actief ter beschikking stellen van vergaderruimte aan oppositie.

Tenslotte mogen we het arrest van de Raad van State van 10 maart 2004 (http://www.raadvst-consetat.be/Arresten/129000/100/129118.pdf) niet vergeten waarbij de Universiteit Gent veroordeeld werd voor schending van de Grondwet door op basis van een bezetting van een auditorium een debat af te gelasten en waarin duidelijk gesteld werd: “ (…) een vergadering door verzoekers, wel een tegenstander protest zal aankondigen, dat verweerster beroep dient te doen op de politie om de orde te handhaven in plaats van het debat te verbieden, dat het relatief eenvoudig is overigens partijen gescheiden te houden in de concrete context van dit debat nu de deelnemers aan de vergadering zich in een gesloten ruimte bevinden en er wat de samenwerking met de ordediensten betreft geen problemen kunnen worden verwacht (…) tegen die protestbijeenkomsten op te treden, desnoods met een beroep op de bevoegde ordediensten.”

Ondertekenaars van deze open brief kunnen u enkel maar feliciteren met deze correcte en democratische beslissing die getuigt van een oprecht respect voor democratie, debat en de grondrechten van elkeen, in het bijzonder van zij waar men het niet mee eens is.

De erkende PFK-verenigingen Actief Linkse Studenten, Comac, Anarchistisch Kollektief, Vonk – Marxistische Studenten, Animo StuGent, Gras, ’t Zal wel Gaan, Rood UGent en de niet-erkende verenigingen ABVV-jongeren en Flux besloten een vreedzame protestactie te organiseren vanaf 18u die avond tegen het geplande debat van de NSV. Op basis van de videobeelden, ooggetuigenissen van studenten, alumni en medewerkers van de UGent en verklaringen van de organisatoren aan de manifestatie blijkt deze protestactie allerminst vreedzaam is te zijn verlopen.

De intentie van deze protestactie wordt zeer duidelijk weergegeven door één van de organisatoren in hun persbericht van 07/10/2008. Kliment Kostadinov, bestuurslid van Animo verklaart: “Ze [de organisatoren van de protestactie] wilden verhinderen dat het NSV (Nationalistische Studenten Vereniging) een activiteit mocht houden binnen de muren van de universiteit.” Het verloop van de actie wordt tevens vermeld door dhr. Kostadinov: “Na onderhandelingen met de security van de universiteit werd de toelating voor een vreedzame blokkade van het gebouw gegeven. Omstreeks 17u braken een 30-tal leden van het NSV! aan de zij-ingang van de Blandijn op gewelddadige wijze door de barrière van de security van de UGent, waarna het tot een treffen kwam met de aanwezige studenten. Al snel werden de extreemrechtse amokmakers bijeengedreven in een auditorium. Vervolgens werden de deuren van dit auditorium vergrendeld door enkele actievoerders.” In bijlage vindt u het persbericht van de organisatoren van de protestactie.

Op de website van de ALS lezen we het volgende: “Immers, indien de rector, zoals hij zelf stelt, telkens zou moeten toegeven aan juridisch getouwtrek, dan kan elke vereniging de universiteit als ‘openbare instelling’ gebruiken om een activiteit te organiseren. Dit waren dan ook de voornaamste argumenten van de verschillende verenigingen die deelnamen aan de succesvolle blokkade tegen NSV en consoorten.” en verder: “Met een delegatie van een 35-tal mensen was ALS alleszins goed aanwezig en konden we een basis leggen voor verdere antifascistische strijd. (...) ALS heeft een belangrijke rol gespeeld in zowel de mobilisatie als de organisatie van deze vreedzame blokkade.” Het is dus duidelijk dat men als organisatie, dus niet als individuen, deelnam aan deze actie.

Over de intenties deze praktijken ook elders toe te passen lezen we het volgende: “In Antwerpen zou een dergelijke mobilisatie en actie vandaag wellicht nog niet haalbaar zijn, de krachtsverhoudingen liggen hier spijtig genoeg wat anders. Maar wij willen er alles aan doen om dat te veranderen en zullen daar ook in slagen met jouw hulp en bijdrage!” (bron: http://www.socialisme.be). Op 30 september kon LVSV-Brussel tenslotte ervaren wat dit betekent: http://www.dailymotion.com/relevance/search/turtelboom/video/x6xg1w_ministre-bloquee-par-des-etudiants_news

Tenslotte nog opmerken dat twee bestuursleden van de organiserende verenigingen, Koen Hostyn en Marc Puyol, in Schamper verklaren dat ze op voorhand wisten wat het resultaat van hun actie zou zijn en erkennen meteen dat door de ‘vreedzame’ demonstranten baldadigheden gebeurd zijn. Op de vraag of ze erkennen dat er vanuit linkse hoek heel wat baldadigheden gebeurd zijn, antwoorden beiden overtuigd: “zeker en vast. Maar dat was niet door studenten aan de UGent. En hoe ga je nu in godsnaam voorkomen dat er keetschoppers gewoon mee komen doen om te vechten?” Ze verklaren evenwel boven de wet te staan: “Als je alle verenigingen die meegedaan hebben gaat schorsen, dan bestaat het PFK niet meer.” Dus als we het goed begrijpen, is men maar met genoeg en is men maar gewelddadig genoeg, dan kan men anderen hun rechten ontnemen en daar niet voor gesanctioneerd worden? Ondertekenaars vinden dat zelfs een grote meerderheid geen democratische grondrechten van individuen of van organisaties kan ontnemen.

Studenten van de UGent werden opgesloten, zeg maar onrechtmatig van hun vrijheid beroofd, in een auditorium. Hun individuele vrijheid werd met andere woorden zwaar geschonden, vrijheid van beweging is immers een primair recht aan een universiteit. Nooduitgangen werden geblokkeerd en brandblusapparaten werden leeggespoten. Wat als brand uitgebroken was? Studenten en alumni van de Universiteit Gent, zelfs de PFK-voorzitter, werden door manifestanten geïntimideerd, bedreigd of aangevallen. Eigendommen van de Universiteit Gent, ook onderzoeksmateriaal, werden vernield of beschadigd. Het recht op eigendom is toch fundamenteel in een democratisch rechtsstelsel? We betreuren vooral de daarop volgende geweldplegingen van beide partijen waarin uzelf ook slachtoffer werd. De videobeelden, ooggetuigenissen van studenten, alumni en medewerkers van de UGent, en niet te vergeten, verklaringen van de organisatoren aan de protestactie, stellen ondertekenaars van deze open brief vast dat er allesbehalve een vreedzame protestactie georganiseerd werd. Integendeel protesteerde men door middel van blokkades, intimidatie, geweld, opsluiting en vernielingen.

Daarbovenop protesteerden de meeste organiserende verenigingen vorige week tegen een verduidelijking van de definitie van geweld en sabotage binnen het PFK. Elke verduidelijking werd door deze verenigingen als een politiek gemotiveerde motie gericht tegen ‘links’ ervaren (zie verslag PFK-vergadering 2 oktober 2008).

Ondertekenaars erkennen het fundamentele grondrecht van zowel de NSV als de organisatoren en deelnemers aan de protestactie, als van gelijk welke andere burger of organisatie om een standpunt te uiten. Dit moet evenwel op een democratische manier gebeuren, wat betekent met respect voor de fundamentele grondrechten van anderen en waarbij de persoonlijk integriteit van de andersdenkende en de goederen van de UGent niet aangetast worden.

Ondertekenaars stellen dat op een moreel en filosofisch niveau het vrij debat, discussie en dialoog de essentie vormen van een democratische rechtsstaat, vanwege de uitoefening van onaantastbare grondrechten zoals de vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van vergadering.
Ondertekenaars stellen op een wettelijk-juridisch niveau vast dat de UGent de verplichting heeft dit vrij debat, de uitoefening van de grondrechten van elkeen te vrijwaren en te faciliteren, en de persoonlijke integriteit van studenten en alumni van de UGent en de integriteit van de goederen van de UGent moet beschermen. (supra)

Omdat grondrechten zodanig fundamenteel zijn in een democratische rechtsstaat kan het niet getolereerd worden dat de uitoefening hiervan niet door de overheid gegarandeerd kan worden. Dat zou betekenen dat straatterreur, intimidatie en geweld het halen van de rechten en vrijheden van elke burger. Dat zou betekenen dat de UGent er niet zou in slagen om deze grondrechten te vrijwaren. Vandaar moet gepast gereageerd worden.

Daarom vragen ondertekenaars ook een grondig onderzoek door de UGent naar de incidenten van dinsdag 07/10/2008. Wij eisen een sterk signaal vanwege de UGent dat dergelijke praktijken niet kunnen en zich in de toekomst niet mogen herhalen. Meerbepaald vragen wij de geijkte toepassing van het tuchtreglement voor studenten om individuele studenten te sanctioneren en de toepassing van de reglementering van de Dienst Studenten Activiteiten om betrokken verenigingen te sanctioneren.

Bij vergelijkbare, zoniet identieke feiten legde het Bestuurscollege in mei 2004 een schorsing op van één maand aan de verenigingen Actief Linkse Studenten en Anarchistisch Kollektief. Het is duidelijk dat deze verenigingen in deze recidief handelen en geen respect tonen voor de democratische rechtstaat en voor de reglementen van de UGent. Het is tevens duidelijk dat zij hierover geen spijt uiten, gezien hun eigen verklaringen (supra).

De vraag kan gesteld worden of de strafmaat van één maand schorsing een effect gehad heeft voor bovengenoemde verenigingen om deze tot de geijkte democratische protestmogelijkheden aan te zetten. Sterker nog, andere verenigingen hebben zich bij deze praktijken aangesloten.
Bijgevolg vragen ondertekenaars een duidelijke toepassing van de vigerende reglementering. Hoewel de beslissing bij de universitaire overheid ligt, zijn de ondertekenaars vragende partij voor:

- Onmiddellijke uitsluiting de recidive organiserende verenigingen.

- Onmiddellijke schorsing van de andere organiserende verenigingen.

- Onmogelijkheid voor niet-erkende organiserende verenigingen om het komende jaar erkenning te verkrijgen.

- Onmiddellijke schorsing of uitsluiting van de individuele studenten die actief betrokken waren bij de ongeregeldheden waarbij de persoonlijke integriteit en de integriteit van de goederen van de UGent in het gevaar werden gebracht. Dit op basis van het tuchtreglement voor studenten.

We mogen veronderstellen dat de slogan van de UGent, “durf denken” geen inhoudsloze reclamecampagne is, maar een oprecht en fundamenteel respect en garantie betekent op de fundamentele grondrechten, met nadruk op vrijheid van meningsuiting en vrijheid van vergadering en een uitdrukking is van een diep en doorleefd respect voor andermans mening. In totalitaire regimes heerst de straat. In de democratische rechtsstaat heerst de wet.

Om met de woorden van Voltaire te eindigen: “Je ne suis pas d'accord avec ce que vous dites, mais je me battrai jusqu'à la mort pour que vous ayez le droit de le dire.”

Hoogachtend,
Brecht Arnaert, voorzitter Jong N-VA UGent, namens Jong N-VA UGent

Maarten Marechal, voorzitter CDS-Gent, namens CDS-Gent

Dries Staelens, praeses KVHV-Gent, namens KVHV-Gent

Patrice Viaene, voorzitter LVSV-Gent, namens LVSV-Gent

 

12-11-2008 om 00:21 geschreven door Dries  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
11-11-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
Klik op de afbeelding om de link te volgen

Doel 2020, de strijd gaat door!!!

Al jarenlang wordt Doel uitgespeeld tegen de Antwerpse haven. Of omgekeerd. In feite is dit een compleet overbodige tegenstelling en zouden de belangen van beide moeiteloos bij mekaar kunnen aansluiten. Doel kan uitgroeien tot een landelijk en historisch waardevol rustpunt aan de rand van de haven via een aanbod van horeca-bedrijven en kunstateliers, terwijl de haven met haar uitgestrekte Schelde-panorama's een belangrijke artistieke dimensie kan bieden aan Doel. Het is tenslotte het laatste dorp dat nog gelegen is aan de oevers van de Schelde : een unieke kleinschalige oase in een grootschalig maritiem landschap.

Vanuit het centrum van Antwerpen kan een stroom van toeristen en Antwerpse bezoekers op gang worden getrokken die per boot een polder-rondvaart maken via diverse bestemmingen op beide Schelde-oevers.

Veel havensteden ter wereld kunnen ons dat benijden. Op Vlaams niveau blijft het conflict tussen de haven en Doel intussen de illustratie van één jammerlijk gemiste kans. Als bepaalde overheden verder kunnen gaan met de afbraak van Doel, zogezegd in het belang van de haven, betekent dat in feite een belangrijk verlies voor de haven. Want Doel zou nogal wat belangrijke functies voor die haven kunnen vervullen.

Meerwaarde voor havenbedrijven

In de ruime omgeving van Doel liggen tientallen grote bedrijven met massa’s werknemers en een stroom van commerciële bezoekers en klanten. Als Doel, net zoals Lillo-fort aan de overzijde van de Schelde, mee een rol kan spelen als ontspannings- en rustpunt aan de rand van de haven, biedt dat een belangrijke meerwaarde voor die havenbedrijven. Een etentje of een gezellige pint met klanten aan de prachtige Scheldeoevers, temidden van een rustiek gerenoveerd polderdorp, is immers meer dan welkom : in de wijde omgeving is aan die kant van de Schelde nauwelijks een degelijk horeca-aanbod te vinden.

De unieke ligging van het dorp met zijn opvallend raster- stratenpatroon en zijn merkwaardige contrasten (de oude windmolen tegenover de kerncentrale), geven het een uitgesproken artistiek karakter. Bovendien beschikt het dorp over een ongemeen rijk architecturaal-historisch aanbod. Er is het 17de-eeuwse Hoog Huis (dat nog toebehoorde aan de familie Rubens), de neo-barokke kerk, de oude pastorie met haar prachtige tuin en de vele als waardevol erkende woningen.

Kunst en poëzie

Doel is in de eerste plaats belangrijk als woongemeenschap. Maar het kan als kunstenaarsdorp een belangrijke meerwaarde krijgen die het dorp snel als volwaardige gemeenschap terug op de kaart zou zetten : vandaag vervallen en verdwenen huizen kunnen worden gerenoveerd of heropgebouwd tot kleinschalige galerijen en ateliers voor kunstenaars. Meerdere voorbeelden in binnen- en buitenland bewijzen hoe bijzonder leefbaar dat kan zijn. Allerlei artistieke evenementen kunnen inpikken op de maritieme kunst, in een dorp dat middenin de haven én langs de Schelde ligt. De Antwerps-Wase regio telt talrijke maritieme kunstenaars die intussen nog geen eigen plek hebben verworven. Een (vandaag nog onbestaand)
Museum voor Maritieme Kunst kan hier aansluiten bij het sociale leven van een havengemeenschap : die heeft immers alles te danken aan die stroom en ziet dat dan ook graag artistiek uitgedrukt.

Grote welkomst-kunstwerken aan de beide Scheldeoevers in Doel en in Lillo-fort kunnen de in- en uitvarende maritieme bezoekers welkom heten in Antwerpen of een “tot ziens” symboliseren : Doel en Lillo-fort zijn immers de eerste levensgemeenschappen die schepen ontmoeten als zij de grens overvaren.

Het is opvallend hoe rustig het is in Doel, ook middenin de werkweek. Dat is dan deels te danken aan de Leefbaarheidsdijk die de Vlaamse overheid liet aanleggen tussen het dorp en het Deurganckdok. Maar ook aan het authentieke polderlandschap met zijn mengeling van landbouwgronden en natuurwaarden. Die rust versterkt de artistieke ontroering die het dorp uitstraalt. Iets wat bijvoorbeeld een verdere uitbouw van de bestaande poëziewandeling in Doel extra-zinvol zou maken. Poëzie-happenings rond een thema zoals “poëtische haven” zijn voor Doel dan ook bijzonder geschikt.

Gastronomie aan de Scheldeoevers

Gastronomisch heeft Doel een rijke traditie. Van heinde en ver zakte men naar het dorp af voor de jaarlijkse palingfeesten. Bedrijven uit het havengebied van de linkeroever maken tot de dag van vandaag graag gebruik van de horeca-faciliteiten die het dorp nog biedt.

Een compleet dorp dat gastronomie koppelt aan artistieke meerwaarden, scoort op zoveel plaatsen uitstekend, en dat zou in Doel niet anders zijn. De haven kan van een dergelijke ontwikkeling profiteren om de talrijke bezoekers informatie te verschaffen over het reilen en zeilen van een moderne haven en over de verdere uitbouw van die haven. Naast het poldermuseum en het havencentrum in Lillo-fort zou een havenmuseum, met onder meer de gerestaureerde kogge, één van de attractiepunten van Doel kunnen worden, mede in het belang van de haven.

Overheid en bedrijven leveren al jaren belangrijke inspanningen om de industriële omgeving in de haven te verfraaien. Op de rechteroever wordt in het kader van het strategisch plan voor de haven veel aandacht besteed aan de zachte waarden. De ruimere landschappelijke omgeving, aansluitend bij het Verdronken Land van Saeftinghe, maakt Doel des te aantrekkelijker voor wandelaars en fietsers. Landschappelijke en bouwkundige kwaliteiten kunnen er moeiteloos hand in hand gaan met de havenactiviteiten van vandaag en morgen.

Rondvaart

Vandaag bestaat tijdens de weekeinden van het zomerseizoen een – gratis – veerdienst tussen Lillo-fort en Doel. Elk jaar lokt die 50.000 passagiers, wat voor een veerdienst in Vlaanderen een absoluut record is. Nog elk jaar stijgt dat aantal met pieken tot 3.600 opvarenden per weekeinde : tussen 2006 en 2007 groeide het aantal “overzetters” met 10.000. Tenslotte is de rederij Flandria destijds ook begonnen als “aardappelboot” die per boot aardappelen ging ophalen in Doel om die te verkopen in de stad.

Een rustiek herboren Doel kan dan ook één van de attractiepunten worden van een rondvaart die, vertrekkend vanuit het centrum van Antwerpen, meerdere polderbestemmingen met elkaar verbindt : via Antwerpen-Linkeroever (waar de aanlegsteiger wordt hersteld), Kallo en Liefkenshoek (dat ook volop toeristisch wordt geherwaardeerd) is Doel de volgende bestemming om dan via Lillo-fort terug te keren naar Antwerpen-centrum. Naast de klassieke toeristen kunnen duizenden Antwerpenaren hier een perfecte weekeinduitstap in vinden.


Oplossing voor mobiliteitsproblemen

Zowel vanuit de politieke als de economische wereld werd er al voor gepleit om de veerdienst het hele jaar door te laten varen, ook tijdens de week. Dat kan ondermeer de kans bieden aan talrijke werknemers om een hele omweg via Antwerpen te vermijden wanneer zij, van op de rechteroever, naar hun werk willen aan de overzijde van de Schelde. Voor wie tewerkgesteld is in dit gedeelte van de haven zou een woning in Doel heel wat mobiliteitsmiserie kunnen besparen. Die vraag bestaat trouwens vandaag al. Het Scheldedorp zou tevens een oplossing kunnen bieden voor de toenemende woningnood in de regio.

Met dit alles wordt een hechtere band gesmeed tussen de beide oevers en tussen polder en stad, via de gezamenlijke slagader Schelde. Die vormt inzake tewerkstelling, economische belangen, recreatie en natuurbehoud één gezamenlijke, vitale navelstreng tussen beide Scheldeoevers en is hét bindmiddel tussen de Antwerpse haven en de Waaslandhaven.

Lessen trekken

Eerlang wordt besloten over de toekomst van de linker-Scheldeoever. De initiatiefnemers van deze oproep leggen hun toekomstvisie voor het Dorp Doel vandaag dan ook op tafel, met alle begrip voor het belang van de haven en haar maatschappelijke waarden. Zij achten een zoveelste conflict tussen een dorp dat vecht om te overleven, en een haven die in alle richtingen tegelijk wil uitbreiden zonder dat de noodzaak daartoe op een sluitende manier wordt bewezen (en zonder dat de consequenties inzake mobiliteit bekend zijn), volstrekt overbodig.

Het Vlaamse én het Antwerpse beleid zouden hun lessen mogen trekken uit de geschiedenis van Oosterweel, Oorderen, Wilmarsdonk en Lillo op de rechteroever, zoveel jaar geleden. Een haven dient geen bedreiging te zijn voor haar menselijke omgeving.


Vroeger fungeerde de haven, via massale gebiedsuitbreidingen en allerlei zware vervuilingen en afvalschandalen, geregeld als een vijand voor haar omwoners. Dergelijke “oplossingen” zouden de dag van vandaag niet langer aan de orde mogen zijn. Het beleid dient intussen te steunen op synergieën, op het verzoenen van belangen tot meer harmonische ontwikkelingen die mekaar ondersteunen en versterken in plaats van mekaar in de weg te lopen.

Parel in de wereldhaven

Voorbeelden in buurlanden, zoals het samenleven van het dorp Pernis met de haven van Rotterdam of het dorp Mardyck met de haven van Duinkerke in Frankrijk, zouden inspirerend mogen zijn voor een economie op mensenmaat. Zelfs de havenexpansie van Zeebrugge slaagt erin om het dorp Zwankendamme te laten voortbestaan middenin de haven. Een moderne, actieve havengemeenschap kan zich blijkbaar op zoveel plaatsen naadloos verzoenen met haar omgeving. Waarom dan hier niet?

Doel is een uniek en onvervangbaar gegeven als laatste historisch polderdorp aan de oever van de Schelde. Het dorp is géén vijand van de haven. Het kan integendeel één van de parels worden aan de kroon van een wereldhaven.

Politici en havenbazen met een visie zouden dat mogen begrijpen.


www.doel2020.org

11-11-2008 om 00:00 geschreven door Dries  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)

Archief per week
  • 10/11-16/11 2008

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs